‘COVID 19ak 5 urte’ serieko artikulu guztiak esteka honetan
Pandemiari buruzko AEBko Kongresuaren txostena (IV): FDA eta txerto genetikoen ondorioak
Gobernuek bigarren txerto genetikoa jartzeko agindu zuten oinarri zientifikorik gabe eta kontrol agentzien iritziaren gainetik. Errefortzu dosi hori 2021eko abuztuan agindu zuen AEBn Biden presidenteak, baina FDAk (farmako bigilantzia agentzia estatubatuarrak) denbora gehiago behar zuela adierazi zuen. Osasun larrialdiaren izenean, ordurako behar ziren epeak murriztuta zeuden jada. FDAko Gruber eta Krause zientzialariek publikoki salatu zuten, Pfizerrek txerto genetikoa zabaldu aurretik, ez zutela denbora nahikorik izan haren eragin kaltegarriak neurtzeko, eta, zientzialari horien ustetan, ez zegoen errefortzu dosia emateko arrazoirik. Beste ikertzaile batzuekin batera ikerketa artikulu bat argitaratu zuten Lancet aldizkarian bigarren dosiak izan ditzakeen ondorio immunologikoaz; miokarditisa, esate baterako. Ebidentziarik gabe bigarren dosi hori arriskutsuegia zela ere baieztatu zuten.
FDAko agintariek izan zuten beren langileen kezken berri, baina, hala eta guztiz ere, aurrera jo zuten Pfizer txerto genetikoa onartzeko prozedura hiper-azkarrarekin. Buruzagietako batek, Woodcock doktoreak, aitortu zuen Lancet-eko aipatutako artikulua ez zuela irakurri ere egin eta ez zitzaizkiola zientzialari haien ardurak axola. Bere esanetan, bigarren dosia ez zen orokortua izango, pertsona zaurgarrientzat soilik baizik. Hala ere, 2021eko irailaren 20an, Bidenek esan zuenean txertoa biztanle guztientzat izango zela, Woodcock-ek bere laguntza eman zion. Beraz, kargu politikoek, zientzialarien iritzien gainetik, bigarren dosia inposatu zuten eta zaurgarriez gain biztanleria osora zabaldu zuten, eta derrigorrezkoa egin zuten armadan, administrazioan, osasungintzan eta abarretan. Txertaketa hori Pfizer-BioNTech txerto genetikoarekin egin zen.
Txerto horiek arriskugabeak eta efikazak zirela zabaldu zen propaganda guztian, nahiz eta FDAren barruan kezka handiak sortu zitzaizkien, berez
Txerto horiek arriskugabeak eta efikazak zirela zabaldu zen propaganda bidez, nahiz eta FDAren barruan kezka handiak sortu zitzaizkien, berez. Substantzia bat onartzeko normalean urtebetekoa den epea bost hilabetera murriztu zen, goi-kargudunen presioagatik. Desadostasuna adierazi zuten Gruber eta Krause doktoreek FDA utzi egin zuten. AEBko Kongresuko txostenean, liskar zientifikoak jasotzen dituzten mezu elektronikoak ageri dira, baina, azkenean, agindu politikoak irabazi zuen Pfizerren mesedetan, FDAren onarpenik gabe ezin izango baitzen txertaketa derrigortu. Handik hiru urtera, 2024an, AEBko Kongresuko elkarrizketetan, goi-kargudunak ez omen ziren “oroitzen” izandako eztabaidez. Are gehiago, Woodcock doktorea isilik gelditu zen Etxe Zuriko abokatuek galdetu ziotenean ea Bidenen administrazioko norekin hitz egin zuen Pfizer txertoen baimenei buruz.
Beste alde batetik, osasun arduradunek ez zuten immunitate naturala zegoenik zabaldu nahi izan, Covid gaixotasuna pasatua zutenak ere txertoa ziztatzera behartzeko. Nahiz eta ikerketa ugarik frogatu zuen gaixo horiek (gaixotasun infekzioso gehienekin gertatzen den bezala) antigorputzak zituztela eta beraz Covidaren aurrean babestuta zeudela, kanpaina publiko bat bultzatu zuten argudio horiek konspiranoikoak zirela esanez. Immunitate naturalaren inguruko ikerketa ugari alboratu egin ziren eta derrigorrezko txertaketaren alde egin zuten. Immunitate kolektiboaren ideia ere baztertu zuten. Zentzu horretan, 2020ko urrian argitaratutako Great Barrington adierazpenean, konfinatze orokortuaren kontra agertu ziren ikertzaile batzuk, zituen ondorio fisiko zein psikiko kaltegarriengatik. Adierazpen hartan izen garrantzitsuak agertzen baziren ere, haien proposamena zabarki ezabatu zuten eta, berehala, marjinaltzat hartu zuten osasun publikoko eta hedabideetako arduradunek. Argi geratu zen ofizialtasunak ez zuela eztabaidarik nahi.
Ez txertatuak arazotzat hartu ziren (“ez txertatuen pandemia” aipatzen zuten) eta publikoki eskatu zen haiek zokoratzea
Derrigorrezko txertaketa aginduak ez zeukan oinarri zientifikorik eta onura baino kalte handiagoa eragin zuen. 2020an Bidenek txertaketa derrigorrezkoa ez zela izango iragarri arren, 2021etik aurrera gobernu federaleko langileak txertatzea agindu zuen, kaleratzeko mehatxupean, lehenago armadan egin bezala. Agindu horrek ez zituen kontuan hartu ez immunitate naturala, ez Covidaren arrisku ahula, ez txertoen kalteak. Derrigortasunak iraun zuen bitartean, 8.000 soldadu bota zituzten armadatik ez txertatzeagatik, nahiz eta gazte eta osasuntsu egon. Bidenek agindua eman zuen 100 langile baino gehiagoko enpresetan ere txertaketa derrigortzeko, baita unibertsitateetan eta eskoletan ere. Horren kalteak salatuz, British Medical Journal (BMJ) aldizkarian argitaratutako artikulu batean, Bardosh doktoreak adierazi zuen etikarik gabeko eta giza eskubideen kontrako neurriak izan zirela eta osasun publikoan konfiantza galtzea ekarri zuela txertaketa derrigortzeak. Azken horren ondorioz, ohiko txerto tradizionalen erabilera gutxitu zen, jendea ez zelako fio. Garai horretan ez txertatuak arazotzat hartu ziren (“ez txertatuen pandemia” aipatzen zuten) eta publikoki eskatu zen haiek zokoratzea. AEBko Kongresuan, Williams andereak bere kazetari lanpostua galdu zuen ez txertatzeagatik, nahiz eta bere medikuak ez txertatzearen alde agertu. 2020an heroitzat hartu ziren osasun langile asko euren lanpostuetatik bota zituzten 2021ean ez txertatzeagatik; 100.000 erizain AEBn bakarrik, adibidez.
VAERS agentziak inoizko jakinarazpen kopururik handiena jaso zuen Coviden txertoen albo-ondorioekin: 1.844.839 jakinarazpen 2024ko azaroan
Txertoen eragin kaltegarriak neurtzeko baliabideak eskasak dira eta gardentasuna falta dute. Gazteen miokarditis arazoak ez zituzten kontutan hartu AEBn eta beste herrialde batzuetan arinago lortu zituzten datuak, Israelen eta Frantzian, esaterako. Txertoen kalteak jasotzen eta neurtzen dituen VAERS agentziak inoizko jakinarazpen kopururik handiena jaso zuen Coviden txertoen albo-ondorioekin: 1.844.839 jakinarazpen 2024ko azaroan; horregatik, askotan bere webgunea blokeatu egin zen. BMJ aldizkarian argitaratutako idatzi batek VAERS-eko pertsonal eskasiaz ardura agertu zuen, inoiz ez bezalako beharrei aurre egiteko gai ez zirelako. Hori bera salatu zuten 12 laguni galdetu zieten eta VAERS-etik erantzunik ez zutela jaso adierazi zuten. Are larriagoa da: Covid txertoen kalteak neurtzeko sortu diren baliabide eta erakunde berriek ez dituzte haien datuak publikatu.
Txertoei buruzko AEBko 1986ko lege batek albo-ondorio kaltegarriengatiko konpentsazio aseguru moduko bat asmatu zuen, VICP deiturikoa. Horren bidez, kalteak jasan zituzten txertatuek dirulaguntza bat jasotzeko bide administratibo bat egin zezaketen. Aseguru horren diru funtsa txerto bakoitzeko 0,74 dolarreko tasa batetik dator. Baina, Covid txertoen kalteak hain ugariak izan dira (13.520 eskari), non laguntza hori emateko epeak izugarri luzatu baitira, eta eman diren kalte ordain apurrak ez dira publikoak izan. Kalte ordain eskarien %95ek erantzunik gabe jarraitzen zuten 2024ko udan. Kongresuko ikerketa-batzordeko bileretan aipatu zen aseguru horretan lau langile ari zirela lanean pandemiaren hasieran eta orain 34 direla, baina, hala ere, prozeduren bizkortzeak ez ditu beharrak asetu eta kalkulkatzen dute 10 urteko epea beharko dela eskariei aurre egiteko. Gainera, oraindik ez dute guztiz argi zeintzuk diren Covid txertoek eragindako lesioak. Gai horren inguruko eztabaida publikoak ezinegona sortu zuen politiko batzuengan, arazo horiek txertoen kontrakoentzat lagungarri izango direlakoan.
Pandemiak mediku eta gaixoen arteko konfiantzazko harremana zapuztu zuen
Pandemiak mediku eta gaixoen arteko konfiantzazko harremana zapuztu zuen. Normalean, mediku batek gaixoari terapia bat gomendatzen dionean, onurak merezi duela azaldu behar dio, nahiz eta kalte batzuk eragin; informazio-baieztapena deitzen zaio horri. Hori guztia pikutara joan zen txertaketa masibo eta derrigorrezkoak zabaldu zirenean, medikuen errezeta barik. Elementu horrek medikuenganako konfiantzaren galera ekarri du. Txertatutako jende askok Covid gaixotasuna izan zuen txertaketaren ondoren eta, beraz, haren eraginkortasuna hutsaren pare geratu zen. Covid pandemia honetan ezagutu dugun mediku askoren konplizitateak gizartearen zati bati ikuspegia aldatu dio, bai Amerikako Estatu Batuetan, bai Europan.
