Yoga irakasle eta gizaki naizen aldetik, printzipio etiko eta moral batzuen arabera funtzionatzen saiatzen naiz, eta horien artean dago ez kaltetzea, ahimsa sanskritoz. Eta modu kontzientean kalterik ez egite horretatik, zaindu eta errespetatu egiten bainaiz, besteengana proiektatzea ondoren. Ez kaltetzeari baliorik txikiena ere ematen ez diogun garaiak bizitzen ari gara; izan ere, telebistaren aurrean esertzen garenetik albisteak eta solas-saioak ikusteko, egiten dugun gauza bakarra zaborra gure subkontzientean sartzea da, eta baimena ematen ari gara edozein beldur inokulatzeko… beldurra birusari, beldurra heriotzari, beldurra bizilagunari, beldurra besarkadei, beldurra musuei, beldurra gainontzeko gizakiekin harremantzeari, distantzia laburrei, bizitzaz gozatzeari… Mundua gidatzen dutenek nahi duten horri guztiari beldurra.
Geure burua maitatzen hasiko bagina, elkar errespetatuko genuke, eta ez genuke ez geure burua ez elkar kaltetuko gaur egun gertatzen ari den bezala.
Norberarekiko errespetu falta hori gertatzen denean, heldua da erantzulea, eta, heldu gisa, eguneroko lan jarraitua egin behar du, barne-mailan. Nire erabakien erantzule naiz, eta nire gain hartzen ditut ondorioak, heldu gisa. Baina eszenaratze honetan guztian kaltetu handiak aurkitzen ditugu, eta horiek haurrak dira. Eta gizarte heldu osoa da eragiten ari zaien kalte guztiaren erantzule.
Jada konfinamendutik, duela urte bete, txakurra paseatzera atera zitekeen, baina haurrekin ezin zen paseorik eman… eta 13-17 urteko nerabeez hitz egin gabe, deseskaladaren azken fasera arte kalera irten ezin izan zutenak. Eta gizartea isilik.
Iraila iritsi zen eta berarekin “eskolara itzulera”… ikasgeletara itzulera ikaragarria. Gure seme-alabak goizeko 9etatik arratsaldeko 5ak arte eskolara maskara batekin joatea uzten ari ginen. BOEk eta Hezkuntzako protokoloak esan arren ikasmahaien arteko 1,5 metroko distantziari eusten bazitzaion, ez zela maskararik behar, ezagutzen dudan inongo ikastetxeko kontingentzia-planik ez zuen hori jaso, eta maskara erabiltzea derrigorrezkoa izan zen eskola-egun osoan zehar, hamaiketakoan eta bazkalorduan izan ezik.
Irailean oraindik ez genuen azterketarik maskara etengabe erabiltzeak haurrengan eragiten zituen kalteei buruz, hain neurri ankerra izanik inoiz ez baitzitzaion inori bururatu hura ezartzea. Baina ikasturte-garai honetan baditugu kalte horiei buruzko hainbat azterlan. Adibidez, haur batek heldu batek baino askoz oxigeno gehiago behar du bere metabolizazio-prozesurako, askoz oxigeno gehiago behar du bere garunak behar bezala funtziona dezan eta ikasteko gaitasuna bere horretan egon dadin. Maila fisiologikoan, haur baten gorputzak ahalegin handia egin behar du arnasten duen anhidrido karboniko kantitate handia konpentsatzeko; azido laktiko, bikarbonato eta glukosa bihurtuz; eta bere bihotza askoz azkarrago taupadaka hasten da, ahal duen oxigeno kantitate handiena salbatu ahal izateko. Euforia faltsu baten sentsazioa eragiten die honek, eta euren gorputz txikiak bizirauten saiatzen baino ez dira ari.
Bizitza Plataformatik, Giza Eskubideen aldeko Euskal Herriko hainbat taldek eta elkartek osatutako plataforma gararen aldetik, dei egiten diegu ama eta aita guztiei, euren seme-alabak eskola-adinean egonik nolabaiteko kaltea izan duten horienei, bai maila medikoan, bai psikologikoan, baita administratiboan ere, nolabait deitzearren. Maila medikoan, txosten medikoekin egingo litzateke. Haurra larrialdietan egon ondoren, adibidez, prozesu asmatiko baten ondorioz; edo haurrak asma izanik, eta txosten medikoan jasoa egon arren, ikastetxean maskara jarrita edukitzera behartzea; dermatitisa, alergiak, konjuntibitisa… ere izan daitezke, maskararen derrigortasunak eragindakoak. Maila psikologikoan, txostenak izan litezke eskolara joan nahi ez dutelako, sozializatzeko zailtasunak izatea, ikastetxean egin diezaioketen bullyingari beldurra izatea, maskara ez eta pantaila eramateagatik… besteak beste. Eta maila administratiboan, haurrak eskolara presentzialki ez eramatea erabaki duten ama eta aitez ari naiz; izan ere, eskolatik bertatik ez diete etxeko lanik eman, ez eta online eskolarik ere, ebaluatu nahi ez izateagatik ikasturtea galtzera ere iristeko arriskuaz.
Bizitza Plataformatik ahalik eta testigantza gehien bildu nahi ditugu Eusko Jaurlaritzaren aurka salaketa jartzeko, bai Hezkuntza Protokoloarengatik, bai haren ezarpenagatik ere. Bizitzatik, une oro laguntzen diegu ama eta aita horiei, sostengu morala emateko, eta bakarrik ez daudela ikus dezaten, familia gehiago daudela egoera berean, eta batasunak egiten duela indarra. Eta babes juridikoa.
Bizitza Plataforma harremanetan dago espainiar estatuko beste elkarte eta plataforma batzuekin, jada demanda horiek aurkeztu dituztenak, hala nola Galizian, Asturiasen eta Madrilen, eta berri ona da tramitera onartu dituztela. Honek behar den bultzada eman behar digu martxan jartzeko eta gure esku dagoen guztia egiteko politika horiei guztiei aurre egiteko, egiten diguten gauza bakarra kalte egitea baita, bai maila fisikoan, bai psikologikoan.
Europa mailan ere demanda batzuk jartzen ari dira, oraingoz ezin dut besterik kontatu. Soilik irudika dezakeguna baino askoz mugimendu handiagoa ematen ari dela.
Amaitzeko, testigantzak biltzea zein garrantzitsua den azpimarratu nahiko nuke berriro, hori baita lehen urratsa hurrengoak eman ahal izateko. Denok gara batzen dugun tantak, ekarpen bakoitza da garrantzitsua, nahiz eta une honetan ekarpenik garrantzitsuena umeekin egiten ari den gogorkeriaz konbentzituta gauden ama eta aitena den, haien testigantzekin ikastetxeetan maskarak erabiltzeko derrigortasuna ezeztatu dezakegulako agian… haiek gabe ez legoke agian bat ere. Etorkizuna gure esku dago, garrantzitsua da gogoratzea.
Gurekin harremanetan jartzeko, idatzi helbide honetara: bizitza1@protonmail.com
Ekimen horrek giza ezaera duintzen du eta nire ustez kale mugimenduren batekin uztartu beharko genuke, komunikatzen duen eta denboran iraungo lukeen ekintzaren batekin.
Ekimen honek izan dezakeen ibilbide juridikoa ezerezean gera daiteke baldin eta zehatz-mehatz erreparatzen badiogu zein diren covidiktadortarrek egingo dituzten berehalako urratsak.
Espainiako Koroaren ordezkari arruntak, eufemistikoki lehendakari deituak, eman berri digu arrastoa, orain dela bi egun, gertatuko zela uste zen zerbaiti buruz, oharkabean igaro dela dirudiena.
Honakoa esan du: “Osasun Publikoko Neurri Berezien Legea aldatzen ez den bitartean, Coviden aurkako murrizketen estaldura juridikoa handitzeko, beharrezkoa da alarma egoera mantentzea.”
Zer esan nahi du horrek?
Azken “ekitaldetik” gertu gaudela.
Osasun Publikoko Neurri Bereziei buruzko Legea “aldatu” asmoa dutela dirudi. Madrileko kongresutik.
Alarma egoeratik lege berrira igaro bezain laister, osasun alarmatik osasun krisira igaroko gara.
“Erreforma” hori, besteak beste, txertoaren derrigortasuna eta oinarrizko eskubideen murrizketan buelta berri bat emateko pentsatuta dago.
Haien Konstituzioak (Espainiakoa) horretarako aukera ematen du, baldin eta Osasun Krisi Adierazpen bat badago.
Pentsatzekoa da adierazpen horrek, egungo ereduei jarraituz, OMEren eskutik etorriko dela. Pandemiatik osasun-krisira igaroko gara.
Neurri Bereziei buruzko Lege berri honekin ez da beharrezkoa izango salbuespen edo setio-egoerarik dekretatzea.
Bizkortzen ari dira eta horregatik areagotu egin dira txertoen aldeko kanpainak eta berehalako hondamendi humanitariako “iragarpenak”, OMEk eta gobernuek abiarazten dituztenak.
“Legea eskuan hartuta”, indarra erabili ahal izango dute disidente guztien eta txertoa hartzeari uko egiten dion pertsona oroen aurka. Indarra eta hertsapena erabiltzea, “Legea” aplikatuz.
Ehiza-sasoia irikitzear dago, bagenekien zerbait gertatuko zela.
Horri buruzko azken albistea, gaurkoa, Madrilgo Kongresuan Osasun Publikoaren Arloko Neurri Bereziei buruzko 3/1986 Lege Organikoaren erreforma erregistratuta daukatela da.
Eta Kongresuan “lege erreforma” onartzeko aldeko gehiengoa aseguratuta dute.
Nabigatzaileei abisua, Lege Organiko bati buruz ari gara.
Kaixo, bat nator giza eskubideen inguruko guztiarekin. Ni irainduta, abandonatuta, baztertuta eta bakarrik sentitu naiz, eta jarrai nezake… Garrantzitsua da gizarteak begiak irekitzea, zeren duela gutxi arte… Orain itxaropenen bat ikusten hasi naiz. 3 haurren ama naiz. Eta ziurta dezaket sufritu egin dudala, eta sufritzen dudala, orain leunago, haiengatik. Baina uztaitik pasatu behar izan nintzen. Nire osasunagatik. Ama ondo behar dute, eta nuen sentsazio txarra hau, gero eta min handiagoa egiten ari zidan. Azkenean gaixotu ninteke, baina oinazeak jota, txiki hauek egun osoan maskara jarrita ikusteaz. Eta oraindik ere komentarioak entzuten dira, hala nola, “Ume jatorrak” eta “ausartak”, “Ze ondo daramate”. Eta ni eskandalizatuta, nola? ? Ongi daramatela? Umeak dira, esaten diegun guztia egingo dute ta! Hori ongi iruditzen al zaizue? Nik ez dut ume automatarik nahi, ume libreak baizik, pentsalariak; nahiz eta batzuetan, noski, ama bezala ez datorkit ondo ? . Kritikoak eta independenteak izan daitezela nahi dut, beraiek aukeratu dezatela beraientzat onena dena. Horrela, ageriko alderdi fisikoaz gain, eta zentzu horretan oraindik ere transpiragarriak diren maskarei esker dena hobeto eraman dut…, kalte emozionala da larriena, hiltegira doazen bildots gisa manipulatuak.
Ezin da izan. Ezin beste urte bat jo seme-alabekin ikastolara eta maskarekin. Nahikoa da. Hemen nire laguntza osoa duzue behar duzuenerako. Eta PCRei buruz ere hitz egin genezake. Mundu guztia uztaitik pasatzen ari da, ume gaixo horiek negarrez, atsekabetuta bezala. Doako haur-indarkeria. Ez nago batere ados. Berriro esango dut, behar duzuenerako.
“Doako haur-indarkeria”
Horixe hain zuzen.
Baina adi, aixkideok:
EZ da izan bakarrik NAZKAkarilen auzia, baizik eta sasi-txerto pozoitsua den inokulazio ume eta nerabe horiei!
Eta horren albo.kalte larri-larriak ume/nerabe askorengan; askoz ondorio larriagoak
NAZKArilenak baino.
Ala ahaztu egin al zaizue? Hori ez al duzue nabarmenduko datorren ostirala 7an, Arriaga aurrean?
Huts galanta litzateke halako “deskuidoa”