Azken urte hauetan, Euskal Herrian azpiegitura-megaproiektu andana bat ari gara bizitzen (hidrogeno-korridorea, AHT, makrogranjak, zentral fotovoltaikoak eta eolikoak). Proiektu horiek gauzatuz gero, balio handiko eremu naturalak industrializatzeaz eta pribatizatzeaz gain, eta horren ondorioz biodibertsitatearen galera itzulezina, eragindako landa-eremuak ere suntsituko lituzkete. Hori dela eta, eremu horiek ematen diguten bizitzari eusteko funtzioak nabarmen aldatuko lituzkete.
Egoera mehatxagarri horren aurrean, administrazio eskudunek korporazio handien interes ekonomikoak lehenesten dituzte, ingurumen-, gizarte- edota kultura-izaerako irizpideen gainetik; portzierto, gehienek paradisu fiskaletan interesak dituztenak, eta batzuek ustelkeria-konplotekin lotuak. Eta, parlamentuetatik, modu konplizean, arau-aldaketak egiten dira “ad hoc”, Tapia Legearen kasuan bezala, megaproiektu horiei bidea errazteko eta, bide batez, lurralde horietan bizi diren pertsonen aurkako edozein erantzun baliogabetzeko.
Gogorarazi behar da, gaur egun bereziki maiatzaren 1ean, langile-klasea dela, eta bereziki emakumeak, megaproiektuek eragindako aldaketei gogorren eta zaurgarrien aurre egingo diena
Era berean, ez dugu ahaztu behar baliabide finituen planeta batean bizi garela eta gure gizarteek planteatzen dituzten garapen-helburuak fantasia hutsa direla, planetaren muga biofisikoekin zuzenean talka egiten dutelako. Hau da, planetan ez dago baliabide nahikorik garapen hori jasateko (“ezta planeta osoa meatze handi bihurtuz ere”, “zenbakiek ez dute ematen”). Horregatik, gizarteari eskatzen diogu aurrean dugun dilema izugarriaz jabetzeko eta, begiak zabalik, jarduteko, iraunkortasun-interesak izan daitezen administrazio eskudunen ibilbidea eta politikak baldintzatzen eta markatzen dituztenak, elite ekonomikoaren interes zuhurren gainetik, klima aldaketaren erronkari aurre egiteko.
Eta, azkenik, gogorarazi behar da, gaur egun bereziki maiatzaren 1ean, langile-klasea dela, eta bereziki emakumeak, oligopolioak ezarritako jabetza kentzeko prozesu berriengatik, megaproiektu horiek lurraldean eragingo dituzten aldaketei gogorren eta zaurgarrien aurre egingo diena. Ez dugu ahaztu behar lurralderik gabe ez dagoela borrokarik eta borrokarik gabe lurralderik gabe geratuko garela.
Horregatik guztiagatik, Euskal Herriko herri eta hiri askotan, arpilatze honi aurre egiteko eta lurraldea defendatzeko taldeak sortu ditugu, datorren maiatzaren 20an, 18:00etan, Gasteizko San Anton Plazan, Euskal Herria Bizirik-en eskutik Manifestazio Nazionala egiteko aukera izango dugun taldeak. Bertan, proiektu horiek mehatxatzen dituzten eremuetako natura-, gizarte- eta kultura-ondarearen defentsa aldarrikatzeko.
ARABAKO MENDIAK ASKE, 2023-05-01
“NEANDERTALEN
HERIOTZA ARRAROAZ”
(ekialdeko ipuintxo batetan oinarritua)
-Baina, orduan, gizaki hau hil egin dala. Senestezina. Atzo bertan hitz eta mintz ari baitzen!
– bada, seguru, barren, duela 40.000 urte hi da. Horixe diño Sapiens-Sapiens gizakien aztiak
-,,Tira, normala horiek horrela dela erraitea. Parte interesatua dituk..
Baina, Neandertalaz atzo bertan bizirik zegoen, euskeraz hitz egiten beraren hizkera xistukariz… Nola daiteke orain hilda egotea!!!
– Ah, atzo bertan bizirik egon dok, eta gaur goizean hilda, barren!
– Bada, bai.
Izan ere, oraindik bizirik zegoela, hilkutxa sartu eben…eta sustoz hil egin da, seguru.
– Baina, argitu daigun auzo hau: hilda datza ala bizirik?
-Zer diño mediku notarioak,
hilda dago ala ez?
-Bada, gehiengoak diñoena. Gehiengoak badiño hilda dagoela, ba HILDA DAGO.
– Baina hor interes komertzial funerarioak izan daitezke, hura hilda dagoela erraiteko. Batik bat, SAPIENS-SAPIENSAREN interesak…
-Bada orduan gehiengoak ebatsi beza: hilda datza ala bizirik?
Egin dezagun notazio pro-aktibo bat.
-Tira, nire boza AKTIBOA jakin nahi baduzue, neandertalaz BIZIRIK datza, ene barneko genoman ere hor datzalako!
Nire ustez lurraren defentsa herritarrak behingoz alde batera utzi beharra dauka “klima larrialdia” delakoaren aipamen konstante hori, sistemaren azpijoko maltzurretik askatuko bada. Nahikoa bistan dago nola autoritateek eta oligopolioek erabiltzen duten termino hori, eta berekin dakarren larrialdiaren ideia, oharkabean herriaren gogoa eta energia beren interes partikular zapaltzaileen alde lan egiten jartzeko.
Ez dago datu objetiborik klima larrialdi batean gaudela asumitzeko. Are gutxiago, larrialdi horren eragileak herritar arruntok garela baieztatzeko. Balizko larrialdi horren kausa karbono dioxidoa dela falazia bat da, eta baliteke trikimailu bat izatea kutsadura kaltegarriez sobera hitz egin ez dadin. Aitortzen dut adorea behar dela gaur hau esateko, propaganda aparatuek klima larrialdia dogma ukiezin bihurtu duten honetan, eta zer ondorio dakartzan politikoki zuzenaren barruti ongi zedarritutik irtetzeak.
Baina “klima larrialdia” amua da. Ultraaberatsen asmoz eta beren zerbitzuko funtzionarioen ezinbesteko laguntzaz egin nahi duten errekonbertsio ekonomiko eta produktiboa gauzatzeko, langileek jarrai dezaten beren esklabismo eta zapalkuntza propioaren alde lan egiten, eta batik bat lan hori gustuz eta borondatez egin dezaten.
Oso beharrezkoa Eme Lizardoiakoaren iruzkina. Mila esker.
Egia da “larrialdiaren” kontzeptua nola edo hala sartu nahi digutela, “Kobid klimatiko” moduan, eta herri mugimenduen ardura dela amu pozoitua ez irenstea, dagoeneko ikusi baitugu, ondo ikusi ere, nortzuk diren beldurraren eta, jakina, herritar xumearen erruaren diskurtsoa etxe barruraino sartu digutenak: hain zuzen ere krisi eko-sozial-zibilizatorioaren erantzule handienek egin dute hori, eta beraiek berberak dira orain beren “soluzioekin” eta beren “adituekin” datozkigunak, “aditu kritiko” zenbait barne.
Badirudi diskurtso ustez disidente asko aldez aurretik diseinatuta dituztela. Aztertuta dutela zein izango den herritarren erantzuna bizitzari egiten dioten eraso bakoitzarekin, eta zein “guru” eskaini behar zaion jendeari erantzun hori bideratzeko eta, gehienetan, alferrik galtzera eramateko. Hainbat borrokaren porrota horren lekuko da.
Eta egia da; propaganda orokortuaren eta dogma ukiezinen itsasoan, adorea behar da hainbat gezur seinalatzeko, eta aldi berean betiko diskurtso desarrollista suntsitzailean edo/eta soluzionismo teknologiko inozoan ez erortzeko.