Oinarrizko eskubideen desitxuratze handia eta konfrontazio sozialaren eraikuntza

OINARRIZKO ESKUBIDEEN DESITXURATZE HANDIA

“Berrabiatze Handiaren” abiapuntu gisa, oinarrizko eskubide guztiak Covid19 estrategiaren helburuen garapenaren menpe jarri dira. Ez dira, ez, osasunaren menpe jarri, osasuna bera ukatutako eskubidea izaten ari baita. Benetan, Covid ez den edozein gaixotasunek heriotzara eraman gaitzake, gaur egun, Euskadin, mediku-arretarik jaso gabe.

Osasun integrala, hezkuntza, biltzeko eta libre mugitzeko askatasuna, lan egiteko eskubidea, gutxieneko diru-sarrerak jasotzekoa, ukatzen ari zaizkigu, beldurrak manipulatuta eta shock egoeran dagoen populazioaren aldetiko oso erantzun eskasarekin.

Biztanleriaren egoera ekonomiko erreala ZIUn sartzear dago

Amarru hau guztia ezin da ulertu ekonomia aztertu gabe. Horregatik, arreta-dei bat egin nahi dugu, gaurko egoera ekonomikoaren osasun-faltaren inguruan. Administrazio Publikoen zorpetze masibo eta jasangaitzaz gain, eta elite korporatibo handien alde (Banka, konpainia farmazeutikoak, elektrikoak eta abar) aurrekontuen bidez egindako diru publikoaren desbideratze masibo eta konstantearen ondorioz, biztanleriaren egoera ekonomiko erreala ZIUn (Zainketa Intentsiboen Unitatean) sartzear dago, albistegietan atera gabe.

2021eko bukaeran, 2020ko pobreziaren eta egoera sozialaren inguruko txostenak argitaratu dira. Jarraian jaso ditugu Europar Batasuneko, Espainiar Estatuko eta EAEko txostenak. Guztiek eredu berbera jarraitzen dute, aipatutako guztiak baitaude “Berrabiatze Handian” murgilduta, 2030 Agendan.

Europar Batasunean, Eskubide Sozial eta Ekonomikoen sorterrian, 96,5 milioi pertsona pobrezia egoeran daude, populazioaren %22; horietatik 20 milioi haurrak dira, eta 40 milioi pobreziatik ateratzerik lortzen ez duen enplegu bat duten pertsona langileak dira.

2020an, Covid19aren lehenengo urtean, 4,5 milioi pertsona gehiago sartu dira pobrezia egoera honetan. Alemania bera ere, Europaren lokomotora, ohore-postuetan dago, pertsona pobreen %22,5ekin, EBren batezbestekoaren gainetik.

Espainiar Estatuak podiumerako aukera izaten darrai, pobrezia egoeran dauden 12,5 milioi pertsonarekin, populazioaren %26,5. Horietatik 3,3 milioi pobrezia larria pairatzen ari dira, egunero otordu proteiniko oso bat egitera ezin iritsirik. Covid19aren lehenengo urtean, 620.000 pertsona berri gehitu zaizkio zerrenda honi. Eta larriagoa dena: 15 urtez azpiko haurrak dituzten etxeen %30 pobrezian daude.

EAEn, biztanleriaren %19,9, hots, 432.219 pertsona, pobrezia egoeran daude. Covid19ak zifra hauek okertu ditu, bereziki eta larriki Gasteizen: bertako populazio gaztea azken hamarkadan emantzipatu da, eta orain beraiek eta beraien umeak pobreziara bultzatu dituzte. EAEn desparekotasuna sakontzen doa, gizarte-arrakala irekitzen. 2008-2020 urteen artean, biztanleriaren %50en diru-sarrera errealak ia %25 murriztu dira batez beste. Aldi berean, klase sozial goreneko %10en errentak hazten jarraitu du, baita super-aberatsenak ere; aitortutako 100 milioi euro baino gehiago dituzten 25 familia dauzkagu, eta hauetatik hamar 500 milioi baino gehiagorekin.

Bitartean, EAEko umeen %26,3 pobrezia oso larrian daude. Gizarte hau oso gaixorik dago, dagoeneko ezin baititu bere haurrak zaindu. Izugarria da: substantzia esperimentalak injektatzeaz gain, giza-kontaktua kentzen diegu, eta oxigenoa, jatekoa eta zapata berriak estreinatzeko ahalmena.

Hamarkada batez baino gehiagoz dirauen prekarietate ekonomiko honen aurrean, ekonomiaren sektore osoen dekretu bidezko itxierengatik lan egiteko ezintasunarekin, koarentenekin, biltzeko eta eztabaida irekirako eskubiderik gabe, 2021ean %6,7ko inflazioarekin batez besteko soldata %1,5 igo denean, jendea hotzak akabatzera edo su-ontziekin erretzera behartzen duen oligopolio energetiko eta elektrikoarekin, kapital handiak eraso ekonomikoaren fase berri batekin hasi du 2022a.

Urtarrileko aldapak mehatxu egiten digu Everesteko malda bihurtzearekin. Honi hiper-inflazioak jarraituko dio, baita enpresen itxiera ugariek ere, eta eskubide sozialak karnet biometriko europar baten menpe geratuko dira. Covid19 pasea honen saiakera bat besterik ez da.

KONFRONTAZIO SOZIALAREN ERAIKUNTZA

Analista batzuek diotenez, europar eta iparramerikar populazioaren %25-30 pentsamendu bakarraren kontroletik at gaude. Geure kabuz pentsatzen ari gara, egiazko informazioa bilatuz kutsatu gabeko iturrietan, eta beste batzuei transmititu diezaiekegu ezartzen ari den sistema neofaxistaren aurreko desobedientzia zibila.

Histeria kolektiboak masak eraman zituen milaka eta milaka emakume lintxatzera eta bizirik erretzera, uzta txarrak eta izurriteak eragin izanaren akusazio faltsupean

Hau da gakoa, beraien hedabideetatik artifizialki eragiten ari diren konfrontazio zibila ulertzeko. Beldur kolektiboa manipulatuz, XV.-XVII. mendeetako erdialdeko Europan, histeria kolektiboak masak eraman zituen milaka eta milaka emakume lintxatzera eta bizirik erretzera, uzta txarrak eta izurriteak eragin izanaren akusazio faltsupean. Bada, orain, XXI. mendeko histeria kolektiboan, batzuek masak bultzatu nahi dituzte Covidaz ez txertatutakoak lintxatzera, epidemiak eragitearen akusazio faltsu berdinarekin. Gutxiengo errugabe baten pertsekuzio itsua da, gorroto-delituaren kontzeptuaren mugan dagoena. Argi dago ez zutela artalde-immunitatea nahi. Artaldea nahi zuten.

Dei egiten diogu jendeari, herritarrei, kalera atera daitezen, artzainari jarraituko ez dioten ardi beltzak izan daitezen, beldurra uxatu dezaten, beren oinarrizko eskubideak galdegin ditzaten, gaixotasun mentala eta ahultze fisikoa BIZITZA bihur ditzaten. Bizitza gara eta Lege Naturalak programatuta gaude osasunerako. BEGIRA DEZAGUN GORANTZ. Egin gaitezen gure etorkizunaren arduradun.

Pablo Neruda parafraseatuz bukatuko dut. Haur guztiekin amets egiten dut, haur guztiak jaten, eskolan, eta zapatak jantzita. Askatasuna eta justizia udan eguzkia hedatzen den moduan hedatzearekin amets egiten dut.

Bideoa (gazteleraz): https://odysee.com/@UtziPakean:a/NekaneJ:4