Min ematen badit ere, min handia ematen baitit, eta oso nahigabetuta banago ere, erabaki hori hartu behar izan dut gauzak ulertzeko, bizitza ulertzeko, disidentzia ulertzeko eta Bizitza plataforma ulertzeko nire moduaren arabera baloratuz eta hausnartuz.
Bihar Iruñean egingo den manifestaziora ez joatea erabaki dut. Batzuek uste dute edo leporatzen didate Bizitza plataformaren osotasuna arriskuan jartzea, kritika eta gogoeta publiko horiek egiteagatik. Hala ere, justu kontrakoa da. Nik onena nahi dut Bizitzarentzat; izatez, Bizitza osatzen duten taldeetako bateko kidea naiz eta, beraz, Bizitzako kidea. Nire ikuspuntutik, poliziak ezin du mugimendu disidente batean ordezkatuta egon. Batzuek diote polizia desberdinak egongo direla, denak ez direla berdinak. Eta arrazoi dute; gizaki gisa, poliziakide bakoitzak ideia eta jokabide desberdinak izango ditu polizia-lanean.
Niretzat arazoa ez dago gizakiarengan: ordezkatzen duten eta errespetatu behar duten polizia-erakundean dago. Polizia-erakundea gu kontrolatzeko eta gu arrastoan sartuta edukitzeko dago, boterearen mesedetan, boterea aginte taktikotzat ulertuta, bestearen borondatearen aurka inposatzen den indar gisa, eta haren arrazoia kontuan hartu gabe. Akats taktikoa iruditzen zait Bizitzan polizia talde bat onartu izana, erakunde gisa, ez polizia pertsona gisa (kasu horretan ez nukeen inolako eragozpenik jarriko).
Nik nahiago dut “polizia biluzik” deitu: ni izango naiz borra eta pistola daramatzan eta boterearen aginduetara daudela esaten dien umemokoa
Gasteizen egindako azken manifestazioan polizia batek hitza hartu zuen Polizia Biziko kide gisa. Bizitzako kide batzuek eta poliziak berak bilera batean adostutakoari muzin egin zioten, bertan hitzartua baitzuten hitz egitera irtengo zen poliziak bere izenean hitz egingo zuela. Xehetasun larri horrez gain, are okerragoak izan ziren agentearen hitzak, epaileei eta politikariei guztiaren errua egotziz eta polizien eskuak garbituz, haiek aginduak baino ez zituztela betetzen esanez. Ez zuen inolako autokritikarik egin, ez zitzaien bere lankideei zuzendu, beren eskubideak azaltzeko, eta laguntza eta aholkularitza legal eta juridikoa emateko herritarren errepresioan parte hartu nahi ez dutenei. Nahiz eta oximoron bat izan. Horregatik ez zuen egin, nik uste.
Horregatik, Bizitza Plataformaren onerako eta disidentzia antiglobalista guztiagatik, protesta moduan planto egiten dut, eta ez naiz bihar manifestaziora joango. Idatzi honen bidez, pertsona bakoitzak bere kabuz gogoeta egin eta ondorioak atera ditzan nahi dut (baita disidentzia barruan ere), gehiengoak dioenak eramaten utz ez dadin. Nik esaten dudanarekin ez da zertan ados egon behar, alde bakoitzari entzun eta irakurri, pentsatu, hausnartu, ondorio propioak atera eta horren arabera jokatu besterik ez da egin behar.
Osasuna eta askatasuna, beti!!! Gora bihotzak!!!
Ongi. Herritar gehienak ez dira joango! .
Idazkia hau egin dukanez, agerraldiren batera joateko griña izango duk. Hi ez hoala agian, importantea da?.
Norekin joango hintzateke?…………….
Zertara? Hori Hi!!! Zer aldarrikatuko ditek bihar?
Agian, neu ere ez naiz joango.
Zure galderen erantzunak artikuluan bertan daude, Pako. Gehiago esango dizut, hau pribatuan hitz egitea bezala da. Ez dakit zertaz arduratzen zaren, batzuek egunkari honekiko duten mespretxuari esker (Ez da zure kasua), irismena mugatua da. Eta, beraz, nire kritika bazterrekoa da.
Eskerrik asko zure hitzengatik, erabat ados. Erakunde bati modu egokian egindako kritika batek ez luke erantzun pertsonalik jaso beharko.
Aupa Patrik!
Ausardia behar da halako hausnarketa delikatuak publikoki egiteko. Miresgarria.
Nahitaez helduko zaizun txingorra apur bat goxatzeko balio badu, besarkada.
Mila esker, Haizea. Bat nator gaur egun disidentzian egotera bultzatzen nauten arrazoiekin. Argudio berberak erabiltzen ditut: eztabaidatu, informatu, irakurri, kontrastatu, eta bakoitzak bere ondorioak atera, gehiengoak itsu-itsuan eraman gabe. Besarkadak!!
Hekuntza alorretik ta hezkuntzaren izenean ere dauzkazu kide ugari Bizitzan, baitta era berean Osasunaren esparrutik. Gizaki ta Gizartearen kateatze, zapaltze…. etabar sistematikoan ezinbesteko dira poliziak diren neurri berdiñean zure Bizitzako kide hauek, zure erara esanda hezitzaile, sendamenda-erakunde…. blablabla. Diskurtso disidentearen eskaparate aldarrikatzaile horretan, posea ta eskaparatea dala nagusi deritzot, ausnarketa serixo bat gainditzen ez duena. Bizitza egiten duen gorputza, gorputz itzel baño itzelago berezi ta bizitzaren balore handieneri loturiko giza bultzakada definigaitz baña ondo ulertzen dan bat da. Iñok galdetu zotzun zeure gremioaren partaidetzaz, zeure ideologiaz… azterketarik izan zenuen Bizitzan partehartzea erabaki zenuen hartan? Nor gara iñor iñori mugarik, betorik ezartzeko, iñor baño hobe ta ezaugarri gorenagoen dun moduan disidentziaren bandera horren lekukoaren merezidun zein den hain merkeki ta publikoki plazaratzeko? Ba, nere Bizitzako kide zaran horri, diñotzut Bizitza nik ez dudala horren arrunt ta ohikoegi den disidentziaren eskaparate bateko motibu txit deigarri salgarri bezala…. BIZITZEN
Kaixo! Nik ez dut arazorik Ertzaintza Bizitzan egotearekin, plataforma “erreformista” bat delako eta ez zelako sortu iraultza egiteko, baizik eta injustizia batzuei aurre egiteko. Eta gainera, estrategikoki uste dut poloiziaren zati bat zati bat gure alde edukitzea komeni zaigula, etorri daiteekenangatik. (Arlo pertsonalean, badaramat denboraldi bat iada ez dudala uzten iraultza egiteko lana inungo organizazioren eskuetan).
Ni ez naiz egongo bihar ere Iruñan, baina beste arrazoi batzuengatik. Nagusiena, eta da Gasteizen azkenekoan sentitu nuena, iruditzen zaidalako orain ez dela manifestazioak egiten (suposatzen duen guztiarekin) kartutxoa errtzeko momentua. Uste dut Bizitza platamormak hartu behar duen norabidea ondo definitu arte, kale mobilizazioak frakaso utsa izango direla. Eta gainera, biharko manifestazioaren leloari erreparatuta, batzuk horren kontra badaramatzagu urte mordo mobilizatzen, eta kapitalismo hitzarekin laburtu daiteke.
Hala ere, eta bukatzeko, zorionak Patrick zure iritzia plazaratzeagatik. Logikoa da plademiaren estualdiak bukatutzat ematen direnean, eztabaida sortzea ideologikoki pertsona hain anitzak gauden plataforma honentan.
Plandemian Masterra omen duen batek jarrera hau izatea harrigarria da:
a) Herriaren kontra diharduen Sistemak aliatu asko ditu eta polizia oro har gutxien erabiltzen duen besoetako bat da, plandemian ederki erakutsi digunez. Adibidez, euskal herritarren %75 beharrik gabe ziztatu bada ez da izan poliziengatik, herritarren erditik gora maskara jarrita eduki badu eta askok jarraitzen dute ez da poliziengatik, herritarrek etxean txintxo geratu badira agindu guztiak betetzen, ez da oro har poliziengatik izan.
b) Plandemia zabaltzeko eragile nagusiak nire uste apalean hauek izan dira erantzukizun mailaren arabera: hedabideak etengabeko beldurtze politikarekin, osasun sistema usteldua bigarren, politikarien eta epaileen saldukeria hirugarren eta laugarren. Eta ez dira oso atzean geratu, nire ustez, irakasle askok umeen kontrako jazarpen hau onartu dutenak eta poliziak gorputz bezala ere, hortxe daude, 5. edo 6. mailan , jarritako isunekin.
c) Bizitza Plataforman ez dira Polizien Gorputza sartu, Osakidetza sartu ez den bezala. Sartu direnak udaltzain eta ertzain batzuk dira, maila pertsonalean jarrera zuzena izan dutenak, gai hau argitzen lagundu dutenak, haien nagusien aurrean arazoak izan dituztenak. Sanitario batzuk ere sartu dira, polizia horiek bezala, osasun sistemaren kontra ari direnak, gai egiaren alde borrokatu dutenak. Eta badira ere irakasleak, epaileak, fiskalak (Oyarzun…) haien taldeen ardi beltza izan direnak, eta laguntzen ari direnak nahiz eta haien estamentuak sistemaren aldekoak izan.
d) Ez bagara hau bereizteko gai, jai dugu. Sistema gehiago oinarritzen da hedabideetan edo hezkuntza irauteko polizian baino. Edo injustizia sisteman. Edo…. Ikuspegi osoa dugu edo ez dugu gaiari ondo helduko.
e) Bizitzak antolatzen duen manifestazio hau boikoteatzea zinez negargarria da.
Eskerrik asko Diego zuri ere, zure Iritzia emateagatik. Ta ados bebai zurekin, bardin pentsatzen dut, ez dela momentua manifetarako, eta kapitalismoaren kontran urte pillo bat garamatzala askok jada, eta zeozer gehiago jakingo dugula arlo honetan, esnatu berriek baino.
…”nire kritika bazterrekoa da”…” ez luke erantzun pertsonalik jaso behar…”…”hausnarketa delikatuak publikoki egiteko”…..”txingorra”….
Independentean sinatu egiten dira idazkiak.
“Zer ez dudan egingo”taz jardutea ala zer egingo dudanataz jarduteak ba du aldea. Eta gaur hau ateratzeak ere ba du epaia……
Gure amak zioen, futbola ez dela joko garbia. Oztopatu egiten direlako elkar. Pelotan aldiz ez!!!
Belarriak ditunak uler bitza!!!
Oztopatutzea inoiz ez da eredugarria!!! Besarkada bat danoi. Denok ala inor ez!!!
Askoz iraultzaile eta demokratikoagoa izango zuan bai, gutxiengo nabarmenaren iritziaren arabera jokatu bazian plataformak ( poliziei sarrera ukatuz) bestelako irizpide goren batzuen eskutik. Horrek etzian ez sortuko, ez eztabaidarik ez haserrerik. Hurrengo erabaki kritikoa hartu beharra zegokigukenean, irizpide hori erabiliko diat, lasaiago verstuko nauk eta
Baieztapen harrigarria Patxi Alañak egin duena:
“Herriaren kontra diharduen sistemak aliatu asko ditu eta polizia oro har gutxien erabiltzen duen besoetako bat da”.
Hemerotekan begiratu eta datu hauek aurkitu ditut:
El Pais egunkarian 2020ko martxoaren 20an:
Bakarrik konfinamendua ez betetzeagatik, estatu mailan miloi bat isun baino gehiago ezarri ziren eta 9000 atxilotu baino gehiago egon ziren. Lehenengo alarma egoeraren 66 egunetan Ertzaintzak 12077 isun proposamen egin zituen
El Diario Vasco egunkarian, 2020ko martxoak 30ean:
4 eguneko epean Ertzaintzak eta tokiko poliziek 8524 salaketa jarri zuten, 24480 pertsona identifikatu, eta soilik egun batean 11 atxilotu.
Hau al da beso hori gutxi erabiltzea?
Bestetik, zelako tratua izan zuten desobedientzia egotzita atxilotuak izan zirenak? Nik hiru kasu hurbildik ezagutzen ditut, ni neu horietako bat naizelako. Ba, komisaldegiko ziega batean sartu eta biluzteko exijitu. Zergatik? Bada,enparantza publiko batean sagar bat jateagatik ertzainek maskara jartzeko agintzen zuten bitartean.
Bakoitzak atera ditzala ondorioak inolako autokritikarik egin ez duten polizien presentziari buruz Bizitza plataforman.
Bihar nonor Iruñeko manifestazinora ez badoa, Donostian be 17:30ean “Euskera aurrera” manifestazinoa izango da.
Nire ustea ere botako dut ba hemen.
Polizia onenak ere “nik nire lana besterik ez dut egiten” esaten bukatzen du eta noski, ufa!!! Ez dut poliziarik nahi ni egon nintekeen jende bilkura batean. Bihar, beste arrazoi batzuk direla medio, ez naiz Iruñean izango baina joan ahal izan ezkero ere ez nintzateke joango.
Jende batzu haserre zaizu Patrik, zaigu, argitaratu delako azkenean hilabeteetan zehar baztertu nahi zaigun gaia, gai zentrala. Ez dezatela sorpresa bezela hartu.
‘Kontra aritzea’ leporatuko dizute baina beraiek ari dira ‘kontra’ horretan. Zurearen aurretik beste bat argitaratu da, manifaren aldekoa, Christianena (https://independentea.eus/etzi-irunean/) eta zurearen ondoren beste bat Jon Ander Etxebarriarena, (https://independentea.eus/ertzain-taldeari-autokritika-egiteko-eskatuko-nioke/) eta horiei jaramonik egin ez. Zergatik ote?
Por zierto, Jon Anderren gaurkoak, manifaren aldekoa eta motza izanik, badu ere bere mamia, Ertzaintzari autokritika eskatzea aurrepausoa izan beharko litzateke.
Haien burua zuritu beharrean. Hauxe nik diot.
Eta autokritika egiten eskatu aurretik, Bizitza plataformaren inguruan autokritika pixka bat egitea eskertzen da. Eskerrik asko Patrik.
Nire nahia litzateke jarrerak kontziliatzea. Perzepzio desberdinak dira. Perzepzioak ez dira egia. Eta egia bilatu behar dugu denon artean. Eta egia aurkitzeko umiltasuna eta ausardia behar.
Nik uste, eta usteak erdia ustel jakina denez, konszientzia da hemen gakoa, indibidual eta kolektiboa. Batzuok badakigu beti ezin dela intentzio zintzorik izan, esperientziak memoriak eta senak esaten digu, ozen gure barruan. Besteok konfiantza (eduki nahi) dugu edozein gizakirengan edo gizaki-itxurakoengan, seduzitzen gaituzten diskurtso eta irribarre goxoetan.
Konfiantza behar humano kolektibo bat dela, jakina. Baita ere ezin dugula edozertan eta edonorengan konfiatu. Are gutxiago fartsantez, hipokresiaz, abusatzailez eta arima zauritu inkonszientez betetako gizarte batean. Nola orekatu bi poloak hemen eta orain aire libreko psikiatriko erraldoi batean bizi zarenean? Azkenean ekintzek eta portaerek emango dizute norbaiten konfiabilitatearen neurria: “egiten” duguna gara, ez “egingo dugula esaten” duguna.
Boterea beti da psikopata. Inoiz ez du nahi ezer ona guretzat. Boterea eta askatasuna antagonistak dira. Boterea dago maitasuna falta den tokian. Poliziaren esistentzia bera, gizarte disfuntzional baten sintoma da. Polizia esistitzen den gizarte batean konfiantza erruleta errusiarra izan daiteke.
Gogoratu beti, konfiantzak ekarri gaituela hona, mundua orain dagoen ataka itsusi honetara. Konfiantzak eraman zuen jendea balkoietan 8etan borreroak txalotzera, eta etxeko atxiloaldia gustoz onartzera. Hamaika aldiz gertatu da historian. Konfiantza, beharra eta aho biko arma aldi berean: gizakien onena eta okerrena aterarazteko.
Sistemak geuk geure buruak baino hobeto ezagutzen du gure psikea, horretaz ez dut zalantzarik. Eta ezagutza hori baliatzen du gu berari lotuta mantentzeko. Ezagut dezagun hobeto geure burua eta bere argi-ilunak. Izan gaitezen disziplinatuak lan eskerga horretan. Abia gaitezke hortik.