Etorkizunari begira
«Ziur egon zaitezkete: ez diote txerto genetikoak egiteari utziko eta txerto horiek erabiltzen jarraituko dute, baita jendeak Covidaren beldur izateari uzten dionean ere. Kostu baxuko ekoizpen bizkorrarekin, bidea zabalik daukate agentzia erregulatzaileekin, eta RNA sintetikoak ordezkatuko ditu haurrei ematen zaizkien txerto tradizionalak, baita adinekoenak ere.
2023. urtean 165 entsegu kliniko egin ziren RNAn oinarritutako txerto genetikoekin, gaixotasun hauentzat: GIB (HIES), influenza (gripea), nipahbirusa, zitomegalobirusa, Epstein-Barr, zika, B hepatitisa, ebola, herpes zoster, amorrua, sukar tifoideoa, tuberkulosia eta minbizi ezberdinak. 165 entsegu kliniko! Larruazaleko zimurren aurka ere txerto genetikoak fabrikatzeak erakusten du zein bizi dagoen negozio bide hau eta zein gutxi hartzen diren kontutan teknologia honen arriskuak. Bestetik, hasiak dira ganaduari RNA sintetikodun txertoak jartzen, haragi, esne edo arrautza horiek jateak ekarriko lituzkeen arriskuak ikertu gabe. Ez da ikertu txertoen osagai horien biopilaketak zer suposatuko duen ere. Baina, ez bada RNAren jarioa gizakietan ikertu, nola zabalduko da ikerketa lerro hau txerto genetikoa duten abereetara?
zimurren aurka ere txerto genetikoak fabrikatzeak erakusten du zein bizi dagoen negozio bide hau
Egoera kezkatzeko modukoa denik iruditzen ez bazaizue, berez oraindik okerragoa dela esan behar da. Oraintxe bertan RNAm sintetiko autoerreplikatzaileak garatzen ari dira eta entsegu klinikoak egiten hasi dira. Gaur egun RNAm-ak dituen eragin kaltegarriak jakinda, imajina al dezakezue zer suposatuko lukeen RNAm-aren birsortze etengabeak gizakiengan?
Argitu nahi dut teknika hau pandemiaren aurretik asmatu zela, 1989. urtean. Terapia geniko iraunkor bat lortzearren egin zuten, baina orain dela gutxi hasi dira entsegu klinikoak egiten, pandemiak laga duen bide zabala aprobetxatuz. Teknika honen ideia nagusia gene baten bidez proteina bat sortzea da, Covidaren kasuan Spike proteina. Oraingoan beste birus baten (alfabirusaren) genoma zati batekin egin dute. Birus mota horren genoma SARS-Cov2arena baino hiru aldiz txikiagoa da, 12.000 nukleotido ditu, eta erribosomek errazago irakur dezakete proteina ekoizteko. Horren bidez polimerasa entzima sartuko litzateke eta azken horrek RNAren kopia genetikoak ugalduko lituzke. Beraz, bilatu nahi dutena hau da: entzima baten bidez sartzen den RNAren kopia etengabeak lortzea. Hori ikaragarria da, txerto genetikoek sortzen dituzten arazoak biderkatuko lirateke-eta, egoera oker batean material genetiko hori ez baita inoiz desagertuko.
Idazten ari naizen denbora honetan, zortzi entsegu kliniko egiten ari dira RNAm sintetiko autoerreplikatzailearekin, birus batzuei aurre egiteko, GIBetik hasi eta amorruraino, baita Covidaren aurka ere, Pfizerrek bultzatuta (BNT162c2 produktu-zenbakiarekin erregistratuta dagoena). Oraingoz ez dakigu zenbat lagunek jaso duten teknologia autoerreplikatzaile hori, entseguaren webgunean horri buruzko informazio eskasa baitago eta emaitzen inguruko artikulu argitaraturik ez dagoelako.
Ez da Pfizer teknologia horretan interesatuta dagoen bakarra. Japoniako VLP Therapeutics RNAm autoerreplikatzailedun beste txerto genetiko bat garatzen ari da Covidaren aurka (jRCT20512164). Entseguaren lehen fasean txerto hau jaso zuten boluntarioen %80k albo-kalteak jasan zituzten, kalte lokalak zein sistemikoak. Bestetik, GlaxoSmithKline enpresa farmazeutikoa ere hasia da Herpesbirus, Covid eta amorruaren kontra egiteko mota honetako teknologia darabilten txertoak ikertzen.
Oraindik ez dago ikerketarik genotoxikotasuna, mutagenizitatea eta autoinflamazioaren sustatzea ikertu dituenik
Nire ustez, arestian azaldutakoa izango da etorkizuneko joera, eta beharrezkoa da segurtasun ikerketak eskatzea gizaki eta abereetara txerto horiek zabaldu aurretik. Baina ez dut itxaropen handiegirik; zergatik? Oraindik ez dagoelako ikerketa bakar bat ere genotoxikotasuna, mutagenizitatea eta autoinflamazioaren sustatzea ikertu dituenik. Ez dago halako azterketarik animaliengan; are gutxiago gizakiengan. Ideia bat izateko: RNAm autoerreplikatzailearen segurtasunaren inguruko bi ikerketa daude, eredutzat laborategiko saguak hartuta, eta bakarra primateekin. Ikerketa horietan, txertatutako abereen gibelak hondatuta agertu ziren eta ikusi zen txertoen nanopartikulak gorputz osora zabaldu zirela. Benetan dakiguna da ez daukagula ideiarik ere nolako eragina izan dezakeen RNAm autoerreplikatzailearen teknologia honek, baina, RNA sintetikoarekin gertatutakoa jakinda, okerrena susma dezakegula».
Angel Bidaurrazaga Vandierdonck-ek itzulia Karina A. Acevedo-Whitehouseren liburutik, EFECTOS ADVERSOS, Una revisión crítica de las vacunas genéticas anti-COVID. ¿Eliges comprender? (2023)
