Uztailaren 19an, Frantzikaldean, datorren irailerako demokrazia zuzenerako deia egiten duen Appel à la mobilisation nationale izeneko agiri bat agertu zen Interneten:
«Guk, herritar leher eginak, ikusezinak, limoien moduan esprimituak, kokoteraino gaudenok, deklaratzen dugu, xehatzen gaituen makina ibilarazteari utzi egiten diogula.
Irailaren 10etik aurrera, erabateko eta mugagabeko geldialdian sartuko gara.
Ez dugu gehiago ordainduko, ez dugu gehiago kontsumituko, ez dugu gehiago lan egingo, haurrak gurekin eukiko ditugu.
Erabateko boikota da gure botere bakarra.
Uler dezaten ez garela gehiago esne-behiak, lehortuta gaudela.
Gu gabe, ez dira deus.
Organizatutako bandaren lapurretei stop.
Hiru kontsigna: Boikota – Desobedientzia – Elkartasuna.
Zilegi
da arau
injustoak
obeditzeari
uztea
Boikota.
Irailaren 10etik, ekintzara pasatuko gara. Kontsigna sinplea da: haien sistema ibilarazteari utzi egingo diogu. Boikota da gure arma baketsua baina indartsua. Hona nola ekin, konkretuki:
Saltoki haundietan ez erosi.
Espekulazioaren eta hausketa sozialaren konplize diren banku haundietatik dirua atera eta banka kooperatibo edo lokaletan ipini.
Sistema elikatzen duten zerak kontsumitzeari uko egin: gasolina, fast fashion, plataforma numeriko harrapakariak (Uber, Deliveroo…).
Lanari utzi, posible den neurrian: lan-baimenak edo oporrak hartu, produkzioa moteldu…
Desobedientzia zibila.
Boikotaren ondoren, desobedientzia dator. Zilegi da arau injustoak obeditzeari uztea. Beharrezkoa ere bada, Estatuak denon interesaren aurka egiten duenean. Irailaren 10etik, erresistentzia zibilean sartuko gara. Adibidez:
-Hainbat betekizun egiteari uko egingo diogu: deklarazioak, formularioak, inposatutako ebaluazioak, alferrikako erroldak.
-Zerbitzu publikoak geldiarazi edo geldoarazi: blokeo administratiboak, zelo-grebak etab.erroldak.
-Zerbitzu publikoak geldiarazi edo geldoarazi: blokeo administratiboak, zelo-grebak etab.
-Toki sinbolikoak okupatu: prefektura, herriko etxeak… gure oposizioa ikusarazteko.
-Blokeo hautatuak: errepideak, biltegi logistikoak, saltoki haundiak, biolentziarik gabe baina ausardiaz.
-Errepresioarekin kolaboratzeari uko egin: irakasleek, osasun-saileko langileek, agente publikoek zigortzeari edo bazterrarazteari uko egiten diote.
Herritarren elkartasuna.
Boikota bai, desobedientzia bai; ez, baina, nor bere txokoan. Mobimentuak ezin eutsiko dio, elkarri laguntzen ez baldin badiogu, tokian tokian, egunean egun. Elkartasuna ez da eslogan bat: bizirik irauteko eta berreraikitzeko lanabes bat da.
Elkartasuna ez da eslogan bat: bizirik irauteko eta berreraikitzeko lanabes bat da.
Adibide konkretuak:
-Greba-kutxak eta tokian tokiko laguntza-kutxak sortzea.
-Otordu partekatuak antolatzea, janari banaketak, herritarren artean zirkuitu laburrak: elkar laguntza, trukea.
-Auzo bakoitzean, herri bakoitzean eztabaidatzeko eta koordinatzeko guneak irekitzea, isolatuta ez gelditzeko, elkarrekin ari izateko.
-Langileak lanbideka lotzea: irakasleak, zaintzaileak, garraioetako langileak, lurralde-agenteak, nekazariak, banatzaileak…
-Jakituriak partekatu: tailer juridikoak, lehen laguntzak, erresistentzia ez biolentorako formazioa, haur-tailerrak grebaldian.
-Borrokak elkar lotzea: klima, etxebizitza, emakumeen eskubideak, lana… ez da kausen batuketa bat, borrokatu beharreko injustizia bera da.
-Elkar laguntzarik gabe, akitu egiten gara. Hari esker, eutsi egiten diogu. Eta erakusten dugu geure mundua sortzen ari garela.»
Honainoxe, agiria.
Bada puntu bat, nik neuk eta, uste dut, jende askok, garbi ikusten ez duguna.
Bayrou presidenteak gobernuaren austeritate-plana ezagutarazi eta egun gutxitara argitaratu da. Plan horrek, besteak beste, bi jaiegun kendu, osasungintzan mozketa masiboak eragin, erretretak izoztu eta milaka lanpostu publiko ezabatzen ditu.
Hortik aparte, Europa dagoenean dagoela, deia oso momentu interesantean dator.
Bada puntu bat, nik neuk eta, uste dut, jende askok, garbi ikusten ez duguna. Nere maneran esango dut.
“Ez kontsumitzea” esaten denean, jan-gauzetan, superretan pentsatzen dugu denok. Errepideak, osasuna, heziketa, justizia… ez kontsumitzea, inor gutxiri gogoratzen zaio. Areago, konbokatzaileek, beste paper batean, zera diote: “Esijentzia hauek dakarzkigu: zerbitzu publikoetan berrinbestitze masiboak: osasuna, heziketa, justizia, garraioak”. Alabaina errebolta, Estatuak egiten ez dituenak edo gaizki egiten dituenak herritarrek beren eskuetan hartzeko aukeratzat ikusten dut nik. Aldiz, “ez kontsumitzeko” deia egitea eta “diru gehiago, laguntza gehiago” eskatzea, bateraezin samarrak zaizkit.
(Hemen badago argi ez dagoen kontu bat. Nonbait hasierako agiri bat dago; hori, zerbait misterioz, ezkutatu egin da. Eta badago beste bat, bera ere, dakidala, orain ezkutatu dena, oraintxe aitatu ditudan “esijentziak” dakarzkiena. Kontu hori segidakoarekin lotzen da.)
“Hemen dira ultrak… Bah!”
“Exkertiarren aldarrikapenak dira horiek… Bah!”
Uztailaren 20ko eta 21eko agiriari buruzko komentarioetan, batzuek atzean “eskuindarren” (droitard) edo “ultraeskuindarren” eskua ikusten zuten. Gerokoetan, berriz, hainbatek agiriaren atzean “ezkertiarrak” (gauchistes) daudela ikusten zuten.
“Hemen dira ultrak… Bah!”
“Exkertiarren aldarrikapenak dira horiek… Bah!”
Ezkertiar batzuek, bada, “arrazistei, matxistei, ultraeskuindarrei” ez zaiela mobimentuan parte hartzen utzi behar, esaten dute… Eskuindarrek, beren aldetik, kale-mobilizazioetan arrazismoaren salaketarik edo, adibidez, Palestinako banderarik ez ikustea nahiago lukete…
Bistan dena, nork parte hartu dezakeen edo ez parte hartzea hobea litzatekeenari buruzko ideia esklusibista horiek mobimentua oztopa dezakete.
Mobimentu garbia da? Nork bultzatzen du? Komunikabide haundiak “normala litzatekeena” baino gehiago ari dira hartaz… horrek berorrek: susmagarria egiten du?
Hala ere, nahikoa heldutasuna ikusten dut; uste dut, oro har, mobimentua zatika ditzaketen erreibindikazio eta jarrerak bazter uzten asmatuko dutela. Asko dago-eta jokoan. Bestela, zaila izango da ezer, batez ere demokrazia zuzena eraikitzen.
BOOM bat izan da Frantzian. Tartean dudak agertu dira… Mobimentu garbia da? Nork bultzatzen du? Komunikabide haundiak “normala litzatekeena” baino gehiago ari dira hartaz… horrek berorrek: susmagarria egiten du?
Erne ibili behar da. Ez bada maltzurkeriaz edo artifizialki sortua (ez zait iruditzen hala denik), noski botereak (amarru zaharren bat edo IAren bat erabiliz edo) manipulatu egin nahiko du, edo saiatuko da jendea orain gogo-puztu eta hemendik denbora batera gogo-husten (txaleko horiekin gertatu zena), herritarrengan frustrazio haundia sorraraziko lukeena.
Guztiarekin, esperantza haundia eragin du mobimentuak. Jakina, “oraingoan lortuko dugu!” pentsatzea, arriskutsua izan daiteke. Nik uste, Europa “apurtzen” denerako prestago edo gertuago egoten laguntzen badu, bere funtzioa betea lukeela.
Zer izango den, ekintzaileek, Estatuak, eta gorabehera geopolitikoek erabakiko dute. Ekintzaileen aldetik aski adimen kolektiborik bada, hainbat traba gaindi dezakete. Alimaleko proba da. Ondo bidean, Euskal Herrietan ere eragina izango duela espero dut. Gure nazioa Europar Batasunetik, NATOtik eta, bide batez, inola ere Frantziatik askatzen lagunduko balu…
Geldirik?….
Nolatan egon geldirik?
Bizitza ezin da gelditu!!!
Gure gogoa ezin da gelditu?
Baraualdia, agian?
Barau egitea guztion eskura ote dago……??
Ez dakigu gogoan pizten zaizkigula kontu guztiak. Gorputzeratuz ekintza bihurtu eta mundua sortuz.
Eta Mundua, gizakion gogoaren neurrira sortuz ari da beti.
Asmazan, asmazak non hasi?
Zer hasi?….
Estatu frantsesa jarriko nukeen hor goian, eta ez Frantzia. Badirudi argazkiak gertaera historiko bat kontatuko digula, eta gaurkoaz hitz egiten ari zaizkigu; nahasgarria da. Beno, asmo konstruktiboarekin aipatzen ditudan xehetasun txiki hauen ondoren, gaira noa.
Zerrenda hori, oro har, oso ondo dago, arazoa da gizarte hau ez dagoela sakrifizio horretarako prestatuta. Lehenik eta behin, oinarri batzuk planteatu beharko lirateke, gero horretara pasatzeko, ezin da hutsetik ehunera pasatu bat-batean. Gizartearen handitasuna ez bada jabetzen bizi garen sistema zapaltzaile, esklabizatzaile eta kontsumistaz, zerotik bostera ere ezin da aurrera egin. Lana eztabaidatzea da, jendeari pentsaraztea, eta gizartearen beraren artean hartu beharreko neurriak sortzea. Eta ez saldu ideologiarik eta aurrez diseinatutako planik, nork diseinatuta dauden ez jakiteaz gain. Gizartean bertan aldaketa-neurri horiek kolektibitatean erabakitzen dena eta abar sortzen joatea, grebak edo delakoa. Ezkerrekoa, eskuindarra… hau zaildu egiten da. Marra gorriak daude. Badira desberdintasunak, guztion onerako bazter daitezkeenak, baina badira ideia batzuk onartezinak direnak elkarrekin zerbait eraikitzeko, zerbait zuzena eraikitzeko. Ezin da mugimendu bat eraiki xenofoboekin, sionistekin, poliziekin eta abarrekin. Gainera, eztabaidan bi alderdi ideologiko horien zatiketa agertzen denean, automatikoki pikutara doa edozein aldaketa saiakera. Zergatik ez ditugu une batez alde batera uzten termino horiek eta proposatzen dugu zer nahi dugun, nora joan nahi dugun, eta zer formulak gainditzen dituzten marra gorriak eta ez diren egokiak gizarte justu baterako? Ezin da etxea teilatutik hasi, zimenduak zer zorutan eraiki nahi ditugun ere ez dakigunean.
Patrik
ez da “hutsetik ehunera”. Zapalketa eta erresistentzia historia luzea dute aurrean. Haserrea, berriz, egundainokoa da.
Uste dut kondizioak badirela, bederen Frantziari, beharbada Europari, astindu polit bat emateko.
Lasai egon gaitezke, sionistak edo poliziak ez dira barrikadaz alde honetara izango. Gainontzekoei marra gorririk ez jartzea, ongi ikusten dut. Batez ere, klase kontu bat baita. Hilabete bukaerara gero eta nekezago iristeak edo zerbitzuen hondatzeak gehienok afektatzen gaitu. Hortaz aparte, nor garen gu, nor diren haiek, arian-arian argituko da.
Aldarrikapen antirrazistarik ez egitea eta arrazismoari leku uztea, ez dira gauza bera. Dena dela, kalean arraza eta ideia guztietakoak izango dira. Hala baita mundua. Herria, hori da.
Adostasuna bilatuko da. Gaur, Macron dimitiaraztea izan daiteke, edo erreferendum bat behartzea… Bihar, “ez goaz gerrara” izaten ahal da.
Horiek guztiak gogoan, oraingoz, jomuga bat adierazi dute: irailaren 10etik aurrera Frantzia blokatzea.
Blokeorako dei horrek “herritar batzuek” egin dute: ez, beraz, partiduek, sindikatuek, edo bestek. Anonimotasunak ez du errazten mobimentuaren ulertzea. Bestalde, konbokatzaileek anbiguotasun kalkulatua darabilte. Oso finki, alde guztietako matxinatuak saiatzen dira batzen: eskuineko sentsibilitatekoak (subiranotasuna eta Frexit [Frantzia EBetik ateratzea] aitatuz, bandera frantsesak ibiliz) eta ezkerrekoak (klase erreibindikazioak, diskurtso antikapitalista, etorkinen presentzia).
Anonimotasunak errepresioa, manipulazioa eta errekuperazioa galarazten ere laguntzen ahal du.
Ez dakigu ekintza-estrategia bateratu bat finkatzen eta aurrera eramaten asmatuko duten. Ez dakigu oligarka eta politikari lapurrei zenbateko mina emango dieten… Edonola ere, ez da, uste dut, “estrategia faltagatik” izango.