Egoki dala edo ez dala, euskaldunok guraso erlatibistak izan ditugu.
Bat edo bi; bi edo hiru; hiru-lau; lauzpabost; bospasei…
“Ekarri ganbaratik hiru-lau artotxapar zaldiarentzat”. Hiru ekarri eta ez aski; lau ekarri eta lar.
Guraso erlatibisten seme-alaba gaituk/gaitun!
“Hamaika ikusteko jaio gara”. Zenbat da “hamaika“? Kontaezina, konta ahala!
Bederatzi, hemeretzi… Orduan zer? Bedera-ildoari eutsi ala etsi eginen?
Bost axola!: “Me importa tres huevos”, hori al da erran nahi duana?
Hori bai, gure arbasoak “apodiktikoak” ziren zenbait gauzatan:
1 – Zazpi ala zortzi. Eguzki egutegia ala Ilargi egutegia. Bata ala bestea!
“Komeriek Mari Mungien,
zazpi atso zortzi astoren gainien”. Hori bai KAOSa.
2 – Hogei, berrogei, hirurogei… Hori bai segurua! Iberieraz ere “orkei” (hogei). Sistema vigesimala, eta kitto!
Zer da hobeto? Arbaso erlatibistak eduki izana ala ez?
Zeinek hartzen ditik erabaki irmoagoak, egokiagoak, seguruagoak… egungo mundu trakets honetan?
ooona
Ederra, Josu!