Txantxapota edo Venusen zilborra — Umbilicus rupestris
Harkaitzetan eta horma zaharretan bizi da, leku ilun hezeetan. Zapore frexkoa du garratz punttuarekin, haragitsu eta pixkat kurruskantea. Ez zaio eragin kaltegarririk ezagutzen.
Hostoak gordinik jan daitezke entsaladan, otartekoen osagarri ere bai. Beste janbelar edota fruta batzuekin irabiatu eta iragazita ere har daiteke. Hosto gazteak hobetsi, heldu ahala mingosten joaten direlako. Lore-zurtoinak esparragotxoen antzera jan daitezke; oinean sortzen zaizkion zezidioak ere jangarriak dira. Barazkiekin ere egosi daitezke, edo saltsatan, azken unean gehituta. Gordetzeko izoztu edo ozpinetan jar daitezke.
Txantxapota C bitaminan, burnian eta potasioan aberatsa da. Gainera, azido organikoak, muzilagoak, klorofila, taninoak eta trimetilamina dauzka.
Landare honek pixa eragiten du (diuretikoa da) eta giltzurrunetako eta behazun-besikulako harriak desegiten eta gibeleko hantura jaisten laguntzen du.
Zesar Lemak hemengo aloea esaten dio Venusen zilborrari, azala sendatzeko dituen ahalmenengatik.
Landarearen izenak iradokitzen duen moduan, maitasun sorgintzeko erabili ohi izan da.
Zoragarria! Eskerrik asko zure jakituria partekatzeagatik Asier
Baiii!!
Nire neguko ensalada fresko kuttuna. Iparraldeko herriko hormetan eskura.
Mila Esker.