Nire aitaren etxea
Euskaldunok gai gara gure aitona-amonak zaintzeko, gure etxeak garbitzeko, gure terrazak zerbitzatzeko, sukaldatzeko, eta lorategiak, mendiak eta basoak zaindu eta lantzeko. Eta ez hori bakarrik, gai gara atzerritik gaizkileengandik ihesi edo gosez datorrena aitaren etxean hartzeko ere, euskaldunok badakigu eta zer den ihesi edo gosez herritik aldendu beharra.
Baina gure aitaren etxeak horma sendoak ditu, bere mugak ditu, ez da mugagabea.
Eta ez gara gai, zuek, betiko aberatsok, diruzale itsuok, patrikak diruz gainezka egiteko gure aitaren etxera ekarri nahi dituzuen etorkin guztiak etxean hartzeko. Ez gara inozoak. Horiek, guk bezala, beren sorterrian bizitzeko eskubidea baitute, zuek beharturik (Gaza) alde egin behar hori zigorra baitzaie, guri haiek guztiak etxean hartu beharra bezalaxe.
Goseari aurre egiteko ere gai ez diren lansariak ordainduz aberastu nahi duten enpresari txiki nahiz handiaren esku, ezin dugu utzi gure aitaren etxeko atearen zaintza. Zuek kentzen ez diezuen gosea, guk kendu beharko baitiegu. Zuek ematen ez diezuen etxea, guk eman beharko, zuek ematen ez diezuen elkartasuna, guk eman beharko. Eta horri esker hutsetik gertu mantendu nahi dituzuen soldata berberak izango baitira guretzat trukean.
Gure aitaren etxea defendatuko dugu; Euskal Herria, gure hizkuntza; Euskara, gure kultura: Euskal Kultura, bizibidea; laborantza, abeltzaintza eta arrantza eta gureak diren ohiturak. Ez, ez dugu kulturarik gabeko edo kultur arteko lurraldean bizi nahi.
Lurralde honetako aberastasun hau guzti hau, ez gaude prest atzerriko diru funtsei oparitzeko.
Herriak bizi dituen arazoez hitz egiten duena mehatxatzea faxismoa da
Bai, horretan diharduzue alderdi politikoek, abertzaleak deiturikoak barne, kanpo interesei herria salduz; berdin komunikabideak, euskaldunak ere bai.
Euskararen zein euskal kulturaren izenean osatuak diren elkarteek ez dute txintik esaten; bai, goitik, dirua datorren lekutik, horrela agintzen baitute.
Politikan herriak bizi dituen arazoez hitz egiten duena mehatxatzea faxismoa da, demokrazian lekurik ez duena.
Demokrazian herriaren interesen, hizkuntzaren, kulturaren eta bizibideen gainetik arrotzen diru irabaziak lehenesteak ez du lekurik, hori faxismoa da, eskuin muturreko jarrera kapitalista.
Gabriel Arestik idatzi eta Eñaut Elorrietak abestu bezala; Nire aitaren etxea defendituko dut.
Plazer bat beti bezala zure hitzak irakurtzea. Arestiren hitzek ordea berbegirada bat eskatzen dutelakoan nabil.
Harek, orduko modako ezker joerak euskal gogoan txertatzeko lanak hartzean asmatu zuen, bai, batzuetan zuzen eta besteetan oker asmatu ere.
“Nire aita” oso esamolde itsusia da, baita seme edo alaba bakarren ahotan, GURE esaten delako. Horri gehituta kutsu Patriarkala, etxea ez dalako Aitarena izan oraintsu arte, gu izan gara etxearenak.
Ahal balitz poema indartsu horretarako Arestiri proposatuko nioke:
GEURE ETXEA.
Labur bezain argi adierazi duzu zer pairatzen ari garen eta zer egin behar dugun. Asierren ekarpena aintzat hartuz, kolonizatzaileen eta lukur ustiatzaile anker guztien aurka, oligarkiaren zerbitzurako populazio kolonizazio eta inmigrazio uholdearen erabilpenaren aurka, gure herria, gure kultura, gure nortasuna, defendatu!
Eskerrik asko, Aitor, esan beharreko batzuk ederki esateagatik.
Herri batek, bere desagerpenerako espreski diseinaturiko estrategiak onartu beharra dauka?
Zeren izenean? Noren eskutik?
Horrela izan bazen iraganean, ez geundeke gaur hemen.
Nahikotxo poztuko litateke!
Eutanasiarik ez EHrentzat.
Zulatu “Omertá”
Geu izan gabe, nola lagundu besteei?
Neu izan gabe, nola osatu gu geu?
Aitor – tu behar euskaldun guztion beharrean garela.
HAsier-a emateko garai berri bateri.
Gai izango ote gara barriro “Geuria da ta, Geuria da, Euskalerria”. Kantatzen hasteko?……. Jainkoa lagun!!!
Eskerrik asko Aitor…. Eta Asier… Eta beste guztioi.
Gure etxea defendatu behar dugu, Asierrek dioen bezala. Baina kontu handiz. Ezin diegu utzi jokabide eta aldarrikapen xenofoboei, ingurune hurbil honetan globalismoaren aurka entzuteko zoritxarra izan dudanei. Batzuek galdetuko dute, eta nola? Pentsatuz, erantzuna pentsatuz ematen da, eta ez giza eskubideak eta eskubide zibilak defendatzen dituen inorentzat onartezinak diren konponbide errazetara joz.
1. Geure aiton-amonak zaintzeko gai izan ala ez, zertako (askok) ez ditugu zaintzen?
Eliteek inposatu digute?
2. Aberatsek, etorkinak ekarri bezain, etorri nahi luketen hainbati galarazi egiten diete etortzea.
3. Kulturarik eza, etorkinek ez baina, desarrollismoak, pantailek eta geure ahoetako erderek obratzen dute.
4. Etorkinek, ez “salbatuko” gaituzte (enpresari batzuek diotenez) ez “hondoratuko” gaituzte (inmigrazioaren aurkariek diotenez).
5. Norbere sorterrian gelditzea komenentzia izan daiteke, gelditu nahi duenarentzat; inora joan nahi duenarentzat, maldizioa izan daiteke.
6. Amerikak XIX. mendean, Euskal Herria XX.ean: ekonomia purian dagoenean, ONGI ETORRIAK etorkinak!
Europa XXI. mendean: UTIKAN etorkinak!
7. Ez dugu zertan onartu kanpoko langileen etorrera. Ezta, kasua denean, haiek EZIN etortzea.
Inmigrazioaren aldeko zein inmigrazioaren aurkako diskurtsoak eliteen diskurtsoak dira. Bietan ikusten dut manipulazioa. Bigarrenetan: begirada benetako etsaietatik apartarazten digute.
8. Etorkinei eurei (edo “joankin” edo joan beharrekoei), esan nahi baita, HUMANOEI, nork begiratzen die?
Legeetan dagoke koxka.
Legeok ez dira gure esku.
Legeok abolitzen direnean, NIK, zure herrian ezarri nahi duen honek, eta zuk, edo ZUK, nere herrira etorri nahi duzun horrek, eta nik, berba egingo dugu, arrazoiz eta ganoraz.
9. “Nire aitaren etxea…” Bai, izatekotan GURE… Gure etxeaz hitz egiten hasteko, baina, etxejabeak izan behar genuke… Arestiren garaian ere maizterrak ginen asko.
Ertzetara begiratzera jotzen dugu, gertatzen ari den sarraski gordinaren aurrean.
Bere gogoz etorritakoez ez, baizik eta ekarritakoez ari naiz, etortzera behartuez. Giza trafikoaz, negreroez eta beren zipaioez, esklabuez, eta hauen esplotazioaz.
Lan baldintza prekarizatuenak onartu nahi ez dituen euskal komunitate baten ordezkatzeaz, genozidioaz. Baldintza horiek onartzeko prest den beste batengatik.
Bertakoen jaiotzea edo ugalketa nola edo hala ekiditeaz. Jaiotze tasa txikitzeaz euskal komunitatean. Bertako gazteei etxebizitza baterako aukerak kenduko dizkien etxebizitza politikez, transexualitatearen promozioaz euskal jendartean (euskal komunikabidetan, ikastoletan bertsolaritzan…), aitatasunaren eta amatasunaren nahiz familiaren gutxiesteez. Bertako hezkuntza sistemaren edo osasungintzaren desegiteaz. Euskal kultura, kultur artekotasunaz ordezkatzeaz, ikurriña kolore anitzeko banderaz ordezkatzeaz, euskara desagertzeaz. Eta guzti honen asimilazioaz. Errazagoa ertzetara, erpinetara begiratzea noski.
Gure herria hilzorian dago eta gure lurraldean euskaldunok are minorizatuago bilakatzeko prozesuaren aurrean gure etxea “kontuz” defendatu behar dela esatea, onkeriatik haratago joan eta etxekalte jokatzea dela deritzot. Gure herria irmotasunez defendatu behar dugu, hortz eta haginez.
Zentzu horretan, artikulu honetan bezala, egoera agertu eta beharrezko dugun herri-autodefentsa argiki planteatzen denean, egiazko etsai eta erantzuleak seinalatuz (oligarkia alegia), “kontuz xenofobiarekin” leloarekin erantzutea, beharrezko herri-autodefentsa hori kamustu eta are zikintzeko jokaera iruditzen zait.
Badirudi, egiazki xenofobiaren arrastorik ere ez duten irakurketen aurrean ere “xenofobiarekin” lotura azaleratu behar dutela batzuek. Era horretan, oligarkiak inposaturiko tabua elikatzen da. “Kontuz, eremu arriskutsua, xenofobia, kasu!”
Bestalde, abstruktutik zehatzera joan behar da. Gu herri kolonizatu eta minorizatua gara, hori da zehatza. Eta oligarkiak hurrengo urteetan ehunka milaka atzerritar gehiago euskal lurraldean finkarazteko asmoa duela, hori da ere zehatza.
Hau da, zehazki, aberats lukur batzuek haien etekinak gizentzeko, euskaldunon etnozidioa behin betiko bururaino eramatea da ortzimugan zehazki planteatuta dagoena. Eta ustiatzaile eta etnozidak seinalatzean, etorkineniko alde “humanoa” azpimarratzea ere aurreko aipamenaren sokakoa iruditzen zait. Horixe da etengabe oligarkiaren medioek egiten dutena.
Gutxiagotan irakurtzen da gu, autoktonook, indigenok ere “humanoak” garela. Maputxe edo apatxeek biziraun dezaten defendatzea oso aurrerakoia da dirudienez, euskaldunon biziraupena eta askatasuna defendatzea aldiz atzerakoia?
Gu ere “humanoak” gara. Ikastetxeko gelan erdaldunez inguratuta aurkitzen den ume euskaldunaren sufrimendua humanoa da. Eibar, Barakaldo, Irun edo Altsasu bezalako herrietan espainiarren finkatze masiboak bertako autoktonoengan eragindako inpaktu eta sufrimendua (norbere herrian arrotz bilakatzea) ere humanoa zen eta da. Eta 90 urteko aiton-amon euskaldunek haien azken urteak euskaraz eta euskal munduaz ideiarik ere ez duten zaintzailez ingurututa bukatzearen gaizkizate eta tratu txarra ere bai. Baina gure alde humanorik ez da antza.
“Inmigrazioaren aldeko zein inmigrazioaren aurkako diskurtsoak eliteen diskurtsoak dira. Bietan ikusten dut manipulazioa.” diozu Pablo. Ni ados nago, gaur ia eztabaida ekosoziopolitiko guztiak hala zedarrituak daude: nagusiak irabazi ala herriak galdu, eta ideologia nagusiek ez digute eztabaidetan parte hartzen utzi nahi, Otzandianok esan berri duen moduan, atera dezagun eztabaida plazatik eta parlamentura eraman.
Horregatik izan behar dugu ausartak eta lelologien kateak haustera jo, hiztegitea libratzeko modu bat da, barruan darabilgun zikinkeria atera eta elkarren artean ontzeko balio lezake.
(Pablo)Aipatzen duzun alde “humanoa” ez da indibiduala soilik, kolektiboa ere ba delako solastu behar dugu geure artean, beto eta taburik gabe, horrela eusten da arima kolektiboa.
Eneko Z.A. Immigrazioaz ari garela, arriskutsua da xenofobiaren gaia ateratzea esatea, gu ere geure burua herri-autodefentsarekin ari garen gizakiak garelako, abeltzaintzaz ari garenean behiei buruz ez hitz egitea esatea bezala da, baina hori ez da errealista. Hitz egin behar da, noski, eta gogoratu gurea defendatzea ez dela biktimen eskubideak urratzea. Biktimario beraren biktimak gara gu eta etorkinak. Horregatik horrelako jokabideetan ez erortzea eta oligarkiari jokoa ez egitea oso garrantzitsua da. Ulergarriagoa eta eraginkorragoa da etorkinen taldeekin hitz egitea eta indarrak batzea eta txanponaren bi aldeak azaltzea. Ziur nago askoz ere harkorragoak direla horrela, errepresioarekin eta mespretxuarekin baino. Edo esaten ari zara, herri bateko gizakiak garenez, geure buruaren defentsan, zilegi dela gizaki etorkinarekiko gorrotoa, neurri errepresibo polizialak eta herriaren mespretxua aldarrikatzea? Eta kanporatzeko eta mugak ixteko neurri politikoak? Horren alde zaude? Ez dut esaten hori esaten duzunik, ez horren alde zaudenik, kontuz!, Bakarrik galkdetzen dizut. Baina xenofobiari buruz ez hitz egiteko esatean, deserosotasun nabarmena erakusten duzulako, baietz dirudi. Badakizu aberastasun guztia lapurtzen diegulako datozela? Ba al dakizu mendebaldarrok diktadoreak eta gerrak eta abar sortzen ditugula, gure izenean eta gure intereserako? Ba al dakizu nola esaten duen Aitor Unanuek mafiek ekartzen dituztela asko indarrez? Ez dakit konturatu zaren arazo hau globala dela, ez bakarrik Euskal Herrikoa, eta, beraz, arazoaren errora joanda, argi ikusten dugula guztia Afrikako mendebaldekook egiten dugun esplotazio eta lapurretara mugatzen dela. Beraz, giza kontzientzia pixka bat badugu, zuk ondo diozun bezala gizakiak garelako, munduko aberastasunaren banaketa bidezkoena aldarrikatu beharko genuke, eta Afrikaren askatasuna, haiek beren baliabideak ustiatu ditzaten. Afrika, bi egunen buruan, Europa baino aberatsagoa izango litzateke. Baina munduaren zilborra sinesten dugunez, ez dugu horretaz hitz egin nahi, ez xenofobiaz, ez desberdintasunetan oinarritutako gure erosotasun-egoeratik aterako gaituen ezertaz, ez eta gure erosotasunak eta ongizateak eragindako heriotzez ere; planeta osoko milaka gizaki eta kulturez. Agian, eta seguruena hori da mendebaldeko oligarkiak duen beldurra. Afrikak bere aberastasunaren agintea hartzea eta tortillari buelta ematea, Europa pobretua eta europarrak emigratzen, Afrikara?
Patrik, nolatan diozu gu garela Mendebaldetik kanpoko miseriaren erantzuleak? Hori ikuspuntu erabat okerra da eta gu zer garen eta bakoitza zer gutan kokatzen den finkatzera eraman behar gaitu.
Gu euskaldunak gara eta gu, euskaldunok, herri zapaldu, okupatu eta kolonizatua gara. Europa barnean ere bada kolonialismoa eta gu nazio gisa kolonialismoaren eta etnozidioaren biktimak gara, Patrik. Kanakiarrek, maputxeek, sahararrek,… populazio kolonizazioa borrokatzen dute, ez dute edozein haien komunitatean onartzen. Xenofoboak al dira? Xenofobia Patrik, benetakoa, botere hegemoniko batek gutxiengo ahulago bati aplikatzen dio. Ipar Ameriketako indigenak ez ziren xenofoboak beraien lurraldea kolono eta migratzailez bete ez zedin borrokatzean. Algeriarrak ere ez ziren xenofoboak Algeria frantsesez lepo betetzea borrokatu zutenean. Gu ere ez Patrik. Gu ere herri bat gara eta gure nortasunarekin bizitzeko eskubidea dugu. Eta eskubidea dugu gainera gure lurraldean nor bizi daitekeen eta nor ez finkatzeko. Herri guztiek bezala. Hori nazio independente guztiek egiten dute, irizpide batzuekin edo besteekin, baina eskubide funtsezkotzat dute guztiek. Bada, guk ere bai.
Bestalde Patrik, Afrika aipatzen duzu, baina Afrikako inmigrazioa ez da ez orainarte garrantzitsuena izan dena, ez oligarkiaren planetan pisu handienekoa dena.
Etorkinen masa handiena ez da afrikarra, hispanoa baizik. Espainolak, nikaraguarrak, kolonbiarrak, argentinarrak, … dira azken urteetan Hego EHn finkatu diren atzerritarren erdia baino gehiago. Ipar EHn aldiz ez da ia hispanorik finkatzen, zergatik ote? Populazio mugimenduak zehazki estatuek bideratu, sustatu eta kontrolatzen dituztelako. Horregatik Ipar EHn frantsesak dira masiboki instalatzen diren atzerritarrak. Enpresari lukurren interesak eta Espainia eta Frantziaren kolonizazio eta etnozidioa, aspalditik bezala, eskutik baitoaz.
Afrikarrak eta areago afrikar errefuxiatuak atzerritarren gutxiengo bat dira Patrik, baina bukatzeko, Afrikara joz, afrikar abertzaleen ikuspuntuaz hausnartzera gonbidatuko zintuzket. Afrikar abertzaleek ez dute nahi inolako kolonialismorik haien herrietan eta ezta populazio kolonizaziorik ere (xenofoboak ote?). Baina gainera, eta horrekin loturik, ez dute nahi haien gazteek Europara emigratzea. Sankarak argi esan zuen Afrika garatu eta Afrikan duinki bizitzea zela euren proiektua. Berdina esaten du orain Traorek. Afrika azpigaratua eta erreserbako eskulan ultraustiagarri moduan erabili nahi dutenak oligarka lukurrak dira eta kontuz ibili behar da oligarkia horren manipulazioekin Patrik. Izan ere borondate onari, errukiari eta elkartasunari dei egiten dioten kanpainen sakoneko helburua ez baita batere ona, zuzena eta bidezkoa. Diozun bezala hango zein hemengo herritarrak kaltetzen dituen ustiapen asmoa dago ardatzean eta gure kasuan, gainera, euskaldungoa behin betiko disolbatzeko eta desagerrarazteko asmoa.
Joe Eneko, ea orain ulertzen didazun, immigrazioa eta kolonizazioa nahasten ari zara, lagun. Gauza bat da espainiarren edo beste herrialde inperialista baten kolonizazioa, okupazioa borrokatzen badiozu, ez da xenofobia. Eta beste bat gerretatik eta miseriatik ihes egiten duten etorkinak dira. Gerra, miseria, gosete horiek gure mendebaldeko bizimoduak sortzen ditu, zeren gure izenean, eta gure bizi-maila kontsumistarentzat, haien aberastasunak lapurtzen baitira. Baita Erdialdeko Amerikan eta Hego Amerikan ere, Afrikarekin batera. Iparraldera luxuzko eremu bezala doazen frantsesak, hori beste kontu bat da, ez ditut etorkintzat hartzen, kolono mota bat dira. Eta kolono mota diot, beraiek ere, Inperio Frantsesak eragindako ezjakintasunean, Frantziaren zati batera doazela uste dutelako, ez beste lurralde batera beren kultura eta hizkuntza zapaltzera. Zer egingo dugu kasu honetan? Gaia sakon aztertuz erabakitzen den erantzun egokia eta proportzionala bilatu beharko da. Baina itzul gaitezen etorkinengana gehiegi ez liatzeko. Etorkinak gu bezain biktima dira, Euskal Herria, okupazio inperialistaren eta horren ondorioen biktima. Eta, beraz, ezin diogu etorkinari eraso egin, etorkina ez baita kolono bat. Zuk etorkina kolonoarekin nahasten duzu. Elkartu eta hitz egin behar dugu okupatuak garenon eta akabatu nahi gaituztenen artean, eta erantzuleen aurka borrokatu. Eta etorkina eta kolonoa nahastu ohi direnez, nik beti esaten dut: “ez erori aldarrikapen xenofoboetan”. Espero dut oraingoan ulertuko zenuela azaldu nahi dizudana; hain gauza erraza da etorkin behartu bat eta kolono bat ez direla gauza bera. Nik uste dut gai honetan esan behar nuen guztia esan dudala, eta nire ekarpena bukatutzat ematen dut.
Besarkada!
Patrik, ni behintzat ez naiz mendebaldekoak edo … izan daitezken jauntxo (aberririk baldin badute?), lapur, diruzale, elite edo korporazioek beste herrialdetan egin dituzten lapurreta eta sarraskien erantzule, ez ni eta uste dut ez euskaldunen gehiengoa ere. Aldaketa klimatikoaren erantzule sentitzen ez naizen bezala. Eta erregai fosilak ez erabiltzera bezalaxe, ez nazatela behartu onartzera dirua egiteko ekarri nahi dituzten atzerritarrak nire etxean edo komunitatean edo herrian, Euskal Herrian. Hemen gehienok han edo hemen lan egitetik bizi izan gara eta.
Patriki :
Arazo handi bat dugu kontzeptuekin, pentsamendutegiek ez dutelako alferrik egiten lana eta hainbeste diru erabiltzen gure buruak gobernatzeko.
Buruan dugun irudi bat da Kolonoak konkistatzaile handi, funtzionario, misiolari eta esklabistak izan direla baina kolono gehienak txiroak izan dira, iheslariak, presoak…agintarien estrategien arabera, jendea ordezkatzera, suntsitzera edota gobernatzera bidaliak izan diren peoi mixerableak. Horrek ez du esan nahi jende txarra zenik, ez eta ona ere, baina bertakoentzat kaltegarria izan da beti, suntsitzailea kultural, etniko, sozial, espiritual eta ekologikoki.
Bereiztu egin behar dugu migrazio masibo kolonizatzaile planifikatuaren kontra egon eta datorren jendea gorrotatu, txartzat hartu eta erasotzearen artean, hori bai da xenofobia.
Guk oso gutxi egin dezakegu gertatzen ari denaren aurrean, uzten dizkiguten aukerak autogorroto suizida eta arrazismo fatxa dira, horien artean kokatzera behartu nahi gaituzte.
Bizi behar badugu eztabaida txatxuak utzi, olatuari eutsi eta trainerua ez hondoratzen jakin behar genuke, transatlantikoa txatarrerian dagoelako aspaldi.
Proposatzen dudan galdera da:
Nola eutsi herri izaerari gutxiengoan?
Kontuan hartu behar dugu Bilbo tartean izan arren ez garela mundutik aparte bizi eta orotariko extintzio masibo aro batean gaudela, beraz gertatzen zaiguna ez dala hain berezia.
Eta langileak falta direla esateak ez du ez hanka eta ez bururik, agian enpresariak dira hemen soberan. Herriak ezin baitira enpresa interesen arabera eraiki, alderantziz herriaren beharretara egokitu behar dira enpresak, herritarrentzat aberastasuna sortuz.
Patrik, Asier eta Aitorrek jada azaldu dutela iritzita ez naiz luzatuko, baina kolonoak eta etorkinak nik ere ez ditut nahasten. Areago, errefuxiatu-iheslariak eta etorkin ekonomikoak ere ez ditut nahasten eta jakina, kolonoarekiko eta errefuxiatuarekiko jarrerak desberdina izan behar duela deritzot.
Baina herri kolonizatuan inmigrazio guztia dago kolonizatzaileek bideratu eta kontrolatua. Frantsesak (burgesak zein langileak) eta hispanoak, kolono puruak ez diren kasu gehienetan ere kolono gisa jarduten dute nazionalki. Hau Frantzia-Espainiatzat dute, kolonizatzaileen kultura hedatzen dute hemen eta estatu kolonizatzaileen oinarri soziala osatzen dute. Errumaniatik edo Afrikatik datorren atzerritarrek aldiz ez dakarte kolonizatzaileen hizkuntza, kultura eta mentalitaterik, baina, eta hau garrantzitsua da, gure herria minorizatua eta zapaldua dagoenez, gehien gehienak, integratzekotan, Espainian eta espainolez egiten dute eta ez euskaraz eta herri euskaldunean. Horregatik, pairatzen ari garen eta planteatuta dagoen jende uholdearen osotasunaren emaitza, euskaldunon are eta minorizazio handiagoa da, guztiz desagertu arte.
Bukatzeko Patrik, Europako beste herri baten kasua aipatuko dizut. Bretoiak, historia luzeko herri zahar bat izan dira eta orain praktikoki hilda daude. Frantsesez josi zieten haien lurraldea, gero populazio kolonizazio horri inmigrazio afrikar eta anitza gehitu zioten eta hango abertzale gehienek, herri-autodefentsa baztertu eta “harrera herri” faltsuaren ideia irentsi zuten, politikoki zuzena, aurrerakoia eta ez-xenofiboa hori delakoan. Bada, bretoiak orain Bretainian populazioaren %2 dira. Mundua salbatzen ari direla uste dute eta izatez haien herria hiltzen utzi dute. Nik behintzat ahal dudana egingo dut gurekin berdina gerta ez dadin, erantzule zapaltzailea eta peoi zaurgarriagoa bereiziz, baina gure gurasoen etxea irmo defendatuz.
Aipatu didazuelako , erantzun beharra daukat. Eta gainera ez bat, pertsona bat baino gehiago. Ez zaizkit gustatzen batzuen eta baten arteko eztabaidak, bidegabea eta desorientagarria da. Beno, Aitor Unanue. Gustatu ala ez, gure bizi-maila hirugarren mundista izeneko herrialde esplotatuen miseriari esker da gaur egun. Zuk ikusi ahal duzu edo ezin duzu ikusi, baina hori frogagarria da eta, beraz, apelaezina.
Asier Bastarrika, zuretzat espainiar immigrazioaren masa Euskal Herrira kolonizatzea bada, azaltzen duzunagatik; hemen nori egin zitzaien aurre, Espainiako etorkinei? Izan ere, gure historiako borroka armatu berrienaren kasuan, ETAk txandakako gobernu espainiarraren aurka egindakoa, gobernuaren, haren indar polizial eta militar errepresiboen eta okupaziokoen aurka egin zen, eta, neurri txikiagoan eta azkenean, politikari espainiarren eta kazetariren baten aurka. Ez zen egin ez espainiar etorkinen aurka, ez espainiar herriaren aurka. Eta pentsa ezazue ETAn etorkinen seme-alabak izan zirela, eta horietako asko Euskal Herriaren alde erahil zutela eta torturatuak, expetxeratuak edo hil zituztela. Beraz, gutxiago hitzekin nahastu, esaten dudana argi dagoela uste baitut. Xenofobiak (Xenofobia: etorkinekiko gorrotoa eta neurri errepresiboak ezartzea) ez du lekurik beharturik edo engainaturik datorrenaren aurka. Bortxazko immigraziotik defendatzeko beste modu batzuk ere badaude, gure hizkuntza eta kultura nagusi izan daitezen. Eta, gainera, euskara galtzeaz ari bagara… Franco baino lehen, Euskal Herriko zati askotan gaztelaniak euskara baztertu zuen, eta industria-iraultzak etorkin espainiarren masak ekarri baino lehen. Eta orain, Euskaraz hitz egiten dakigun pertsonen ehunekotik, Ikastoletara edo D ereduko ikastetxeetara joan ahal izan garenetatik, eta gurasoak sehaskatik transmititzeko zortea izan duzuenetik, dena folklorean geratzen da, ez du Jainkoak ere hitz egiten. Berdin, lehenik eta behin geure buruari begiratu behar diogu errua hirugarrenei bota baino lehen, hemen euskaldun guztien artean euskaraz egingo bagenu, eta kalean etengabe, kanpotik datozenek ikasi egin beharko bailukete. Lekeitio, Bermeo, Ondarroa eta beste leku batzuetan gertatzen den bezala, non euskara gaztelania baino lehenago ikasten duten etorkinak dauden. Zintzoak izaten hasi behar dugu, eta konturatuko gara zein arduratsuak garen, bai beste herrialde batzuetako espoliazioan, bai gure hizkuntza galtzean. Eta orain bai, nik ez dut beste ezer jartzen, gai berriekin aipatzen banauzue ere, bestela eztabaida betierekoa egiten da eta hain argi geratu dela uste dut, zertarako jarraitu mugitzen, bakarrik, sari nagusia eramateko? Nahi duenak eraman dezala, zorionak.
Atzoko nire azken iruzkina ez zen oso ona izan. Barkamena eskatzen dut, euskaraz idaztea asko kostatzen zait, denbora asko ematen dut ulertzen saiatzeko, eta askotan emaitza ez da izaten espero nuena. Orduan, pertsona bat baino gehiago agertu zitzaizkidanean, estutu egin nintzen eta formak galdu nituen. Barkamena eskatzen dizuet, Aitor, Asier eta Eneko, azken iruzkinarekin minduta sentitu bazarete. Bihotzez, besarkada bat denoi.
Nik eskertza besterik ez dut zurekiko Patrik, nik ekarritako gaiara egindako iruzkin horiengatik. Taulatura atera gara barruan duguna mahaian jarriaz, eta horrela ontzen dira gaiak, lantzen iritziak eta aberasten gutariko bakoitza. Mila esker eta besarkada bat, pentsatu bezala idatzi izanagatik. Merezi izan du eta.
Laburtuz, herri baten kultura eta hizkuntza zaintzeko inmigrazio modu bakarra integraziozkoa izan behar du, hau da tokian tokiko hizkuntza eta kultur balioak errespetatuko dituena. Ez da ulergarria gobernu abertzale batek, edo oposizo abertzaleak, lan kontratazioan bertako hizkuntza eta kulturaren erabat jantzia ez den inor onartzea, edo etxebezitzen esleipenean ere hizkuntza esakakizunak derrigorrezkoak ez izatea, beste edozein laguntza edo zerbitzu eskuratzean bezala. Ezin liteke inolaz enpresarien eskulan gabezia inmigraziorako arrazoi izan, hori bertakoentzat iraingarria baita edonola ere. Interes korporatiboak herri interesen gainetik jartzea litzateke. Enpresa jarduera eta tamaina tokiko populazioaren tamainara egokitua behar du beti izan. Iraingarria den bezala administrazioak eman beharreko edozein zerbitzu bertako hikuntzan ez ematea. Gobernuei eskatu ahal diogun hau norbere egunerokoan jar dezakegu abian. Eta hau ez da ez bazterkeria, ez xenofobia, ez arrazakeria ere, komunitate baten edo herri baten ondarea, hizkuntza eta kultura zaintzea eta babestea besterik. Norberak norbere etxea, jaso duen ondarea, aberria zaintzea besterik. Hontaz konturatu, jantzi eta ahaldundu behar gintezke.
Independentean eztabaidaren funtzioa balorean jartzen ari garela uste dut, orain arte entzun gabe neukan proposamen bat egin duzu Aitor.
Gaiak adituen jabetzatik berreskuratu eta elkar aditzea da komunitatea sortzeko bidea. Adostasunak eta eztabaidak izan ditzakegu baina goitik behera zedarritutako markoetatik at.
Bihar, Ekainaren 5ean beteko da mende erdi Aresti zendu zela. Badu bere espirituak gaurkotasunik, nola ez… Euskararen gainbehera ikusi nahi duen ororengan bederen. Omenaldi bat esker onez doakiola hemendik