Sociedad Española de Radiodifusión katearen bidez (Cadena SER) zabaldutako beldur mezua irakurrita, zera ondorioztatu behar dugu: Estatua bera, lehenik adingabe guzti-guztiei eskolara joatea ukatu zien Estatua eta segidan Covid garaiko eskola paranoiko eta jasanezina ezarri zuen Estatua, eskola horren aurrean makurtu nahi izan ez zuen familia baten atzetik dabilela, Estatu horrek berak argudiatuz orain, paradoxikoki, bai, irakurri beharra ere, familia horrek Hezkuntzarako Eskubidea ukatu ziola bere umeari. Fiskaltzak 2.160 euro eskatzen dizkiola irakurri beharra ere!
JAZARPENAren film amaigabean kapitulu berri bat da hau, gertatu zaiguna ulertzeko ezinbesteko atala, eta goitik behera astindu nau. Gogorarazi dit, 2023ko ikasturte hasiera honetan, 2020ko hartan eskola guztiei SU EMAN behar geniela (eta ez genuela egin).
Kutsadura “kasuen” manipulazio beldurgarriarekin, covid araudi globalak ekarri duen gauzarik larriena haurren txertaketa kanpaina masiboa izan da, zaindu beharko genituzkeen babesgabeen heriotza tasa goratzea eraginez.
Gogoratu beharra dago nolakoa zen giroa; adibidez Aramaioko mediku ospetsuak, lege totalitarista guztiak bere alde zituen garaian, publikoki bidali gintuela “gulagera”, bera “stalinista zela” argudiatuz eta, beraz, gu bezalako txertatu gabekookin egin beharrekoa horixe zela esanez twitter sarean, oraindik twitter izena zuenean.
Deskalabru hori aldez edo moldez lagundu duten Galder guztiak, jazarle guztiak, dibulgatzaile guztiak, laborategiko ‘iritzi publiko’ sortzaile guztiak, eskola zuzendari nazi guztiak “gulagera bidaltzeko” edo, nahiago izatera, beraiek beren gulag propiora erretira daitezen nahikoa eta sobera arrazoi ez ote dago? Pisuzko 40.000 arrazoi, eta bereziki Estatu honetan hildako adin txikiko bakoitzeko bat.
“Gure” eskolan oraindik bere horretan diraute bata bestetik 1,5 metrora lurrean itsatsitako prezinto zuri-gorriek, kolorea ajatuta, lurrari tinko pegatuta eta kasik fosilizatuta, kentzeko zail; krimenaren eszenatoki lotsagorritzailearen erakusgarri txiki bat.
Eta hala ere ORAINDIK entzun behar dugu “erabilita gaudela” ez dakit nork, Bannonek-edo, eta oker ari ginela, ez genuela ulertzen, ez genekiela kontatzen, burua jan zigutela eta negazionista eroak garenez ez dagoela gurekin hitz egiteko ezer.
Hipokrita-ziniko-ipurgarbitzaile-otzan kuadrilla zikin malapartatua. Ez da ezin dela ahaztu egin digutena, es ke ezin da barkatu ere, MEKAGOENDIOS.
Ez dut ahaztu nahi anbulatorioko pediatra ere, 2020ko iraileko trantze hartan deitu nuena, alabari musukoaren salbuespen agiri bat egin ziezaion, antsietatea, tristura eta buruko mina eragiten zizkiola argudiatuta. Bere erantzuna izan zen: “ekar ezazu haurra kontsultara, nik esplikatuko diot nola eta zergatik erabili behar duen maskara, eta ulertuko du”. Ni puenteatuz, alegia. Eta, bestela, psikologoarengana eramateko.
Handik egun batzuetara anbulatorioko zuzendariak deitu zidan, galdetuz ea aldatu nahi nuen pediatraz, “ez nengoenez tokatu zitzaigunarekin gustura”. Pediatrak aldatu nahi zuen pazientez!
Zinegile surrealistenari ere ez litzaioke hau guztia bururatuko.
Orain ez da polemikarik pandemiarekin, kobidiano guztiak leizezulo batean sartu balira bezala.
Bai, hurrengo krisira arte. Orduan aterako dira harri azpitatik ere, labezomorroen antzera.
Ez gaude birusaren aldaera berria ikusteko irrikan.
Astelehen kañeroa
Estatu terrorismoa eta krimen antolatua norbaitzuen kolaborazioari esker gauzatu zen. Eta Kamiñazpiko katua bezala, erne-erne begira naukate. Eta ez ditut izen-abizenak ahanzten.
Kontatu duzun bezalaxe izan da, Ihintza, primeran konprenitzen dut zure sumendiaren jarioa. Nik badut berriro bizitzen ikasi beharraren sentsazio bat ahitzen nauena, eta zaila da, zaila da dogma onartu ez genuen aurkako giroa sustatu zutenekin edo, besterik gabe, alde batera begiratuta bazterkeriari leku egin zion jendearekin bizi beharra, lagunak batzuk.
Astelehen kañeroa esan du Asierrek… astelehena bakarrik balitz, gaitzerdi.
Besarkada goxo eta irribarretsu bat, Ihintza.
Aupa Ihintza!!!
Argi eta garbi hitzeginez (idazten kasu honetan). Erabat ados!
Ihintza, eskerrik asko berri emateagatik. Amorrua eta mina itzela. Bai. Besarkada bat!
Barrura begiratuta, eskola gaiari lotuta zera datorkit: zergatik eta zertarako daramatzagu seme-alabak eskolara? Zelan erraztu dezakegu ahalik eta ume gehien, eskolatik (eta telebistatik, internetetik, txertoetatik, smartphone-tik eta beste hainbeste buru-jatetik) libra daitezen edota libre/zentzunez/neurrian erabili ditzaten gailuok? Zer egitura eratu dezakegu orain (lasaixeago gabiltzanean) horretan gogotsu ibiltzeko?
Eskolari su ematea (metaforikoki esanda ere)? Alperrik eta kalterako, uste dut. Arazoa askoz zabalagoa da, ideologikoa, adimenari lotua eta gizartea antolatzeari buruzkoa, besteak beste.
Eta, kanpoko kakatza guztia argi ikusi eta salatuta ere, barrura begiratzea dagokigula uste dut, eta pentsatu, bakarka eta kolektiboki, zergatik kostatzen zaigu hainbeste alternatibak eratzea? Eta, batez ere, zelan hori gainditu?
Ez nuen ezagutzen Aramaioko mediku ospetsua eta “gulagekoa”. Flipatu dut txio hau ikusita, bai: https://twitter.com/LasarteAitor/status/1354050322575089664
Honegaz be zer egin genezake modu sortzaile baten?
“Gulagera” (https://www.britannica.com/place/Gulag) inor bidali? Ez eta pentsatu ere, metaforikoki ere ez. Hamarmilaka jende hiltzen omen zen urtero horietan sasoi baten, bertako baldintza muturreko okerren ondorioz. Norberatzat gura ez doguna ez deiogun inori opa.
Liburu bi aholkatuko ditut, azken aldian eskuartean darabiltzadanak, eta itzaletik eta argitik zer pentsa eta zer egin (eta ez egin) ematen ari zaizkidanak egunotan:
“La otra historia de los Estados Unidos” Howard Zindler
“La jornada laboral de 4 horas” Tim Ferris
Egun polita bizi!
Ez dugu ahaztuko, ez dugu barkatuko.
Oso ona Ihintza, niri gustatzen zaidan bezala, zuzena eta argia. Gogora ekarri dit txikizio bonba batek ikastetxea suntsitzea nahi zuen neska hura. Hemen uzten dut neskaren bideorako esteka, nire gogokoenetako bat baita:
https://www.youtube.com/watch?v=xQM-6dzMGoo
Eskertzen dira iruzkin guztiak, eta bereziki Elederren mezu positibo eta dotorea, arrazoi handiak azaleratzen dituena… Izan ere, ongi pentsatuta, egia da ez diogula inori opa guretzako nahi ez dugun kalterik; hobe litzateke aipatutako bakoitzak bere hausnarketa propioa egitea gertatutako kalteen inguruan, jarrera eraikitzailez gainditzeko; bai bakarka, bai kolektiboki, alternatibak bilatzeko. Arazoa zabala eta sakona da eta guk ezinbestean haratago begiratu beharra daukagu. Are gehiago, orain arte ikusitakoak ikusita, etorkizun hurbil samarrean etor dakigukeena kontuan hartuta.
Ihintza, kaixo, pozten naiz diozunagaz (pedantetzat hartuko ote zuen inork, hala ere ekarpena egin behar nuen). Mertxi!
Bai, horren nabarmen, aspalditik etorrita ere, gertatu barri danaren muturrekoa, ze etor dakigukeenaren laino baltzak hortxe somagarri.
Atzo arrastian Monique eta Josebarenera egin gendun txango ederra. Aurreko astean Bilboko Kale Nagusian kausitu, sagarrez bete-beteta zituztela arbolak Artxandan eta, “ekarri, arren, lagun koadrila bat, pena dot-eta hainbeste sagar usteltzen uzteaz!”
Bederatzi lagun alkartu ginen, artean hiru ume. Monique eta Joseba poz-pozik, gainerakook pozarren!
Aspadiko laguna, alaba biren ama be kezka hauexekaz buruan. Bilbon bizi, 3 eta 5 urteko umeak, eta buruari bueltaka, nola bizitza birreratu eskolatik kanpo hazi daitezen? Etxean ez dabiz bape eroso, alabak eskolaratzen.
(Hara, ze ondo, honetan nabilela, “Dumbing us down” Archive-n badugula ikusi dut puntuan: https://archive.org/details/DumbingUsDown-TheHiddenAgendaOfCompulsoryEducation ;-)!
John Taylor Gatto-k, antza, oso argi azaltzen ditu eskola sistemaren adar-jotzea, drama, eta horien jatorri historikoa liburu horretan.
Eta, arazo horiek oso argi ikusita ere hainbeste gurasok, bestelako hezkuntza sistemarik sortzea oraingoz konplikatu samarra dugu hemen, horrenbeste propaganda, buru-jate, lege, arau eta estatu indarkeria izanda inguruan.
Guraso eta familiengan utzita gaia, potoloegia, oso zaila. Eta horrexegatik, beharbada, hain urri eta bakanak hezibide alternatiboak. Komunitate osoarentzat erronka mardula eta abentura polita hementxe: nola lagundu eskolatik kanpoko hezkuntza aukerak?
****
Oharra: aurreko iruzkineko liburuaren egilea oker idatzia nuen, (izatez, horretan sartu naz iruzkinak begiratzen ;-)!
Howard Zinn dugu “A People´s history of the Unitated States”/”La otra historia de los Estados Unidos” eta beste askoren egile. Eta hori be Archive-n badugula ikusi dut: https://archive.org/details/pdfy-otanUZGGGcnDgfr7.
Howard Zinn zena (1922-2010) hemen elkarrizketan (https://www.youtube.com/watch?v=xxznlv13ZW4), oso tipo interesgarria hau be.