Bestalde, gardentasunez azaldu behar da Burujabetza-Demokrazia Zuzena taldean kutsadura horren aurrean gertatutakoa. Izan ere, hasieratik ez zen Patxi Alaña jaunaren eta Stop alderdi politikoaren aurka argi eta garbi azaldu, eta Patxi Alaña jaunaren tranpan erori zen, benetan ez zuen protagonismoa emanez hari, eta kutsadura horri azkar erantzuteko gai izan gabe. Horrela, hasieratik, disidentziako pertsona horiek, batez ere proposamenaren xede direnek, argi eta garbi izango zuketen Burujabetza-Demokrazia Zuzena antisisteman kokatzen dela, Stop sisteman argi eta garbi kokatzen den bitartean, baina azken hau Burujabetza-Demokrazia Zuzenaren diskurtso antisistema erabili nahian.
Stop alderdia gehiegi balioetsi zen hain zuzen ere Burujabetza-Democracia Directan egindako akatsak justifikatzeko, honek ez baitzuen ekimenik erakutsi eta ez baitzuen erantzun sendorik eman hasieratik. Izan ere, Burujabetza-Democracia Directa zen jokoaren arauak argi eta garbi jarri behar zituena, eta ez genuen ikusi nire idazkiak bi proposamenen artean marra gorri bat ezartzeko balio zuenik, Burujabetzarena Stop-enarekin kutsatuta gera ez zedin, eta, Stop-ekiko haustura proposatuz, alderdi politiko horrek bere alderdiaren kanpaina egin zezan alde batetik, eta guk, Burujabetzaren proposamena bestetik.
Koherente izan behar genuen, eta jendeari azaldu behar genion Burujabetzak ez duela ulertzen batzarrak sortzea zertarako eta gero azkenean hautesleek – horretarako eskubidea izanik ere- alderdi politiko baten alde egin dezaten, zintzoena baita erabaki hori hartuko badute, alderdi politiko horren ideiak jakitea. Ezin da alderdien aurkako plataformen itxaropenik sortu, azkenean, erabakia subiranoa izan arren, alderdiaren aterkiarekin joatea onartzen denean, eta ez alderdi batekin doazelako, baizik eta Burujabetzaren proposamena azaltzen delako, eta ez alderdiaren ideien funtsa.
Alderdi politiko bat piramide-egitura bat da, ideia politiko bat duena, non funtzionamendua ideario horren arabera egiten den, eta kupula batek ezartzen ditu jarraibideak.
Herritarren plataforma bat mugimendu horizontal bat da, non erabakiak batzarrak berak hartzen dituen, erabakiak inposatzen dituen zuzendaritzarik gabe, hau da, beraiek erabakitzen dute eta subiranoak dira erabakiak hartzeko, eta aukeratutako ordezkariak batzarraren bozeramaile huts dira.
Hasierako ideiaren sustatzailea izanik, Burujabetza-Demokrazia Zuzenaren proposamena berehala deskontaminatu nahi izatea izan zen nire asmoa. Lantaldea, nire ustez, beldur eszeniko batean erori zen, Patxi Alaña jauna are gehiago biktimizatuz, Stop alderdia gehiegi baloratuz, eta, beraz, ez zuen nire asmoa babestu. Beraz, ni bigarren maila batera igaro nintzen, ez baitzitzaien komenigarria iruditzen nik jendaurrean azaltzea Burujabetza – Demokrazia Zuzena proposamena bera eta proposamena kutsatzearen zergatia, eta nola deskontamina zitekeen hasieratik. Esan zidaten, estrategia eta zuhurtziagatik, hobe zela gertatutakoari buruz egokitzat jotzen nuena transmititzeko askatasuna ez izatea, eta ohiko alderdi politikoen estrategietan, taktizismoetan eta esatea egokitzat jotzen den horretan erortzea; hori guztia Patxi Alaña jaunak eta bere Stop alderdiak egiten zutenari atzerako ispilutik begiratuz.
Gertatutako guztiarekin ere, eta atzeragoardiara igarota, uste dut, akatsak akats, une honetan baliozko alternatiba politiko bakarra Burujabetza – Democracia Directa proposamen antisistemarena dela. Espero dut jendeak idazki honekin ulertuko duela gertatutakoa, eta espero dut beren burujabetza indibidual eta kolektiboaren alde egingo dutela, eta, beraz, Burujabetza-Demokrazia Zuzena ez dela inorena bereziki eta guztiona dela maila kolektiboan.
Idazki honek, hain zuzen ere, partitokraziaren politika tradizionaletik aldendu nahi du; horregatik, funtsezko ardatzak gardentasuna, subiranotasuna, giza eskubideekiko errespetua eta demokrazia izan behar dira. Gardentasun hori dela eta, uste dut jendeak bere subiranotasun indibiduala erabiltzea nahi bada, gero kolektibora pasatzeko, beharrezkoa dela jendeari zintzotasun osoz balioak transmititzea, jendeari informazioa emateko eta burujabe nola izan nahi duen aukeratzeko, hain zuzen pandemiarekin gertatu ez dena, non alderdi politiko guztiek batera usurpatu baitigute gure subiranotasuna. Beste neurri batzuen artean, inokulazioen kasuan ezagutza informaturik ez izatea aipa daiteke, eta horrek esan nahi du gardentasunik ez dela egon eta ez dela subiranotasuna errespetatu, jendeak erabaki informatu bat hartu ahal izan zezan.
Beraz, akatsak akats, jendea animatzen dut askatasun osoz eman dezan bere sinadura herri-plataformetan, ohiko politika tradizionalaren paradigma-aldaketaren oinarriak jartzen hasteko. Bide batez, eskerrak ematen dizkiet jada sinatu duten pertsonei, baita sinadurak jasotzeko lan egin dutenei ere, eta animatzen ditut horretan jarrai dezaten, akatsak zuzentzeko daukagun epea agortu arte.
Bilbo, 2023ko apirilaren 23a
Jon Ander Etxebarria Garate
(2. zatia)
Jon Anderrren proposamena ain antisistema bada, zergatik dago sistemaren joku arau guztiak ain gardenki betetzen?
Bitxia egiten zait ez idatzitako joku arauak ere ain sutsuki betetzea, hauteskundeetako partidu politikoen kanpaña adibidez.
Beste guztiak sistemaren barne dabiltzela? Ba segi dezatela, guri ze axola, gu antisistema gera, gu beste bide batetik goaz, guk herritarrok sortutako bidetik…ez baña, ez da horrelakorik Jon Anderren hitzetan.
Ez dago tranparik, garden dago.
EUSKALDUNIARI botoa emateko papeletak banatzen ari gara, hauteskunde ofizialetan boto nulotzat hartuko badute ere. Burujabetza modu guztietara bizitzen baitugu eta. Eta Euskaldunian, batzuk behintzat, bat gatoz euskaraz ari diren guztiokin: alderdi haundietan zein txikietan daudenekin, botoa ematen zein ematen ez dutenekin, akats zein oker egiten dutenekin ere, euskaraz egiten duen herria leku guztietan dago eta egon behar baita.
Aurrera Euskaldunia, aurrera Biltzarre, aurrera Burujabetza eta aurrera Stop, denok euskaraz edo gehienbat euskaraz baldin ba goaz. Laister arte.