Aramaioko kaleetan urtarrilean izandako saltsa, irudi-kronikan laburtuta:
Argazkiak: Irati Mujika
1
Lehenak kartelak jarri ditu kalean.
2
Bigarrenak twitter sarean txiokatu du «zaborra agertu dela herrian»…
3
Hirugarrenak kartelak kendu ditu.
4
Laugarrenak pintadak egin ditu eraikin publiko eta pribatuetan.
5
Bosgarrenak kartelak jarri ditu kalean.
6
Seigarrenak kartelaren mezuaren inguruko bere iritzia gehitu du ondoan.
7
Zazpigarrenak, mezu hori baliatuz, bigarrenari erantzun dio.
8
Zortzigarrenak bostgarrenari erantzun dio.
Sare digitaletatik, Aramaioko paretetara zabaldu da eztabaida, pauso interesgarria nire ustez. Eta hortik, denon gorputz eta bizipenak aintzat hartuz elkarrizketara pasatzeko une aproposa izan daiteke hauxe.
Borobilean eta errespetuz, komunikazio ez bortitza tresna bikaina izan daiteke, norbere beharrak plazaratu eta parekoarenak ulertzeko.
Gurea bezalako herri txiki batean, elkarrizketa eta eztabaidarako guneak sortzeko gai ez bagara, gureak egin du. Gure komunitateari dagozkigun erabakiak hartzeko hausnarketa eta ausardia ezinbestekoak dira, herri hau, guhaur, burujabe izateko bidean.
Ahalegintzeak merezi duelakoan nago.
Nire ustez hasieran bai, baina orain ez da garaia beste aldean dagozanakaz eztabaidatzeko. Bi urte pasau era gero gutako bakoitzak erabakia hartuta dogu, ia-ia aldaezina da.
Orain gure erabakia ziurtatzeko momentua da. Horretarako ondo informatuta izan behar da. Guk baino gehiago dakitenek zer esaten daben entzun behar da. Oztopoak doguzanean ze helegiteak aurkezten diran, osasuntsu izateko edo gaixotasunaren aurrean benetako profesionalek ze tratamenduak proposatzen dabezan jakin behar da. Gaur egun lan handia dago.
Nonork eztabaidatu gura badau , Zorte on! Baina pentsetan dot haserretzea besterik ez dauala lortuko.
Orain dela asko konturatu nintzen ez nuela eztabaidatu behar inori konbentzitzeko, baizik eta beste ikuspuntu bat edo batzuk esateko eta beste batzuk entzuteko, gero nire ideiak nire kriteriorekin ateratzeko.eta besteok berdin egin dezaten itxaropenarekin. Horregaitik inork ez da haserretu behar. Eta haserretzen dena, bi lana ditu, haserretzea eta haserrea kendu gero. Kaleko hormetan estabaida bizirik!!!
Komunikatzen ez duena ez da existitzen. Horregatik da garrantzitsua askatasunaren aldeko erresistentzia eta determinazio zeinu oro ikusaraztea.
Irati, biba zuek! Ze polita, kaleko alkarrizketa moduko hori, arnas apur bat sikeran, era guztietako ikuspuntuak alkarregaz jantzan maite dogunontzat!
Betean jo dozu: “Gure komunitateari dagozkigun erabakiak hartzeko hausnarketa eta ausardia ezinbestekoak dira, herri hau, guhaur, burujabe izateko bidean.”
Mundaka Festivalek eragindako gatazka bizi izan genuen Mundakan (2000 biztanle inguru, 7000 inguru udan) 2014-2018 artean edo. Han ez gendun asmatu komunitate elkarrizketa sortzen. Oso zaila eta urri da gurean.
Pankartetako eta karteletako elkarrizketa ere nahiko basa izan zen. Han, saltsaren pil-pilean, piztu zitzaigun terminoa: “adierazpen nazkatasuna”. Karteletan ere agertu zan, hara hemen jarraian ;-)!
https://twitter.com/hashtag/AdierazpenNazkatasuna?src=hashtag_click