Gure pentsamenduak, emozioak, gorputzak eta jokaerak bere manifestazio desberdinekin mezuak ematen ari zaizkigu. Eta gu, pentsamenduak dominatu, emozioak isilarazi, eta gaixotasun edo sintomak estali nahian gabiltza. Kontua da beldurrak, gaixotasunak, heriotzak… bizitzako parte direla eta orokorrean ez ditugula gurekin nahi izaten. Ez dira ongietorriak eta beraz, gure eta gure ingurukoen bizitzatik kendu nahi izaten ditugu. Koronabirusaren pandemia daukagula esan zaigu. Nik beldurraren pandemia askoz gehiago nabaritzen dut eta honek gehiago kezkatzen nau. Ez dakit denok koronabirusean positibo ematen bukatuko dugun, baina ez dut zalantzarik beldurra neurtzeko probak egin ezkero, gutxiengo txiki bat baino ez litzatekeela positiboaz libratuko. Jadanik gure bizitza baldintzatzen digu. Era berean, gauza bat agerian gelditu da: gizakiok beldurra neurri hauetaraino kontajiatzeko kapazitatea baldin badugu, konfiantza, poza, esperantza eta maitasuna ere kontajiatzeko gai izan gaitezkeela. Hauxe izan daiteke gizakiontzat bakunarik interesgarriena, ez bakarrik orain bizitzen ari garenerako, bizitzarako baizik.
Gizakion alderdi fisikoa zaintzeko, emozionalaz ahazten goaz. Ez gara gizaki estankoak, fisikoa alde batetik eta emozioak bestetik doazenak. Emozioak eta sistema immunologikoa guztiz erlazionatuta daudela badakigu eta beldurrak gure sistema immunologikoa kaxkartzen duenaren ikerketak nonahi aurki ditzakegu, edozein gaixotasuni ateak irekiz. Beraz, justu sistema hau indartzeko unea da. Ezin dugu sentitzen ari garena saihestu baina aukeratu dezakegu zer egin sentitzen ari garenarekin.
Honekin lotutako beste koska bat kontziente naiz aniztasunarekin aurkitzen garela da, pentsatzeko modu desberdinekin. Batzuk, distantziak, musukoak, garbiketak, txertaketa orokorra etab. nahiko dutenak; eta beste batzuk, ados ez daudenak. Neurri hauek betetzen dituena, zerk bultzatzen du hala egitera? Batzuen kasuan, gaixotasunetik babestuko dituela pentsatzen dutelako izan daiteke, ingurukoak zaintzeko modua ikusten dutelako horretan. Beste batzuen kasuan, neurriak ez betetzeak ekarriko lizkiekeen ondorioen beldurrak eragindako erabakia izango da; epaituak, ez onartuak edota zigortuak izango direnaren edo errudun sentituko direnaren ustean hartutakoa. Badaude neurriak bete nahi ez dituztenak ere, hauek betetzeak osasunean dituen eraginak kezkatzen dituelako, erabakitzeko askatasuna izan nahi dutelako, egiten dituzten gauzei zentzua aurkitu nahi dietelako, esateko daukatena adierazi nahi dutelako…
Musukoak jantzi, distantziak mantendu, ordutegiak bete, txertoa jarri edo ez; denok behar dugu geure osasuna zaindu, lasai eta seguru sentitu egiten dugunarekin, onartuak izan… Denok behar dugu askatasuna, gauzen zentzua topatzea, esateko duguna adieraztea… Beraz, oinarrian denok gauza berberak bilatzen ditugu, soilik behar dugun hori asetzeko modu desberdinak ditugula, gure pentsamenduetan ere desberdintzen garelako. Eta gure pentsamendu hauek elikatzen eta indartzen goaz, sarritan bakoitzak bere uste, komunikabide, erreferenteek etab. esaten dutenari gogorki atxikituz. Orain, nola uztartu nahi ditugu egoera berdina bizitzeko ditugun bide desberdinak? Txoketik, burrukatik, edo bata bestearekiko begirunetik? Kezkatzen nau, bi bandoen gudatik bizitzeak, ondo eta gaizki egiten ari direnak, onak eta txarrak, arrazoia dutenak eta ez dutenak, epaiketa, kritika eta erruduntasun ikuspuntutik kudeatuz. Hauxe izan da historian zehar eta esparru desberdinetan gerra, gatazka, gaizki ulertu eta urrutiratzeetara eraman gaituena.
Joko horretatik irten gaitezke, norbere barruan duguna entzunaz, eta honi jarraituz. Hor aurkituko dugu bakoitzak egiteko dugun bidea, barruak diktatzen digunarekin bat eginda, elkarren onarpen, begirune eta sostengutik. Desberdin pentsatu eta jokatu arren, ezberdin sentitzen dudan pertsona horren aurrean keinu maitekor bat jartzera gonbidatzen zaitut. Erronka handi bat dugu aurrean. Korobeldur hau guztia, gure barruak irekita zerbait gehiago ikasteko baliatzen badugu, ongietorria izan dadila.
Oso artikulu interesgarria eta beharrezkoa; mila esker, Nerea.
Pentsarazi egin dit… Denok oinarrian gauza berberak bilatzen ditugula diozu… Berez bai, hala dela esango nuke nik ere, baina… Denok dugu egiten dugunari zentzua aurkitzeko beharra? Koronabirusari beldurretik ari denak zentzua bilatzen al dio egiten duenari edo beste batzuri eginarazten dionari? Arazorik ez izateko aginduak betetzen dituenak nola lantzen du bere askatasuna, nola adierazten du pentsatzen duena? Osasuna zaindu nahi duenak nola onartzen ditu hainbeste neurri kaltegarri?….
Edonola den ere, egoera hau guztia modu positiboan bideratzen asmatzeko laguntza izan dadila zure ekarpena!
Beldurrak geure buruen aurrean zintzoki jarri beharko gintuzke, bai, zalantzarik gabe. Hala izango al da!
Ondo dago artikuloa. Arazoa ikusten dut gure barnea diktatzen diguna egiten ez digutenean uzten. Debekuak, mehatxuak, gezurrak, manipulazioa, inposizioa, koakzioa, zentsura, e.a. erabiltzen dutenean gure erara bizi nahi dugunen kontra.
Zuk diozunari hau esango nioke: Denok ongi izatea nahi dugu. Eta ongi izateko, zer izan edo izan beharko lukenetan dago aldea. Sisnismenetan oinarriturik garenean, ustekabean, kanpoan ikusten dugu etsaia, gaitza, kalte eragilea. Sinismenetan garenean, babesik gabeko ezin bizi ezkutaturiko baten izan ohi gara. Beldurrengandik nola ihes eginean. Horrela garenean entzuteko gaitasunik ez dugu izaten. Horrela dago gizartea.
Izango ote da norbait zure deia entzuteko gai denik? Zuk botatako sokari heldu diezaiola!!! Besarkada bat, zuri Nerea. Lan honetan ari garen guztioi. Eta beldurrez diren guztiei. Denok ala inor ez!
Aliziak galdetzen zuen zergaitik hitz batek bi esanahi guztiz antagoniko izan zitzakeen eta bastoia zeramanaren arabera erantzuten zion galderari.
Osooo inspiratzailea. Mila esker, Nerea, polarizaziotik ateratzeko eskua luzatzeagatik. Gizaki garen hortan, behar berdiñak ditugula gogorarazteagatik. Eta aurrean dudan horri, nik hartuko ez nituzkeen neurriak hartzea erabakitzen baditu ere, ulermenez eta maitasunez jasotzea posible dela gogorarazteagatik.