Eztabaida politikoaren aldeko manifestua

Euskaldun asko gara, hausnarketa kritikoa egiteko prest dauden politikari, musikari, sindikalista, bertsolari, osasun langile, irakasle, ekintzaile… guztiekin batera, azken bi urte hauetan bizitakoari buruz eztabaidatzea ezinbestekoa dela uste dugunak, gizarte osasuntsu baten mesedetan.

Herrialde Katalanetatik heldu zaigu isiltasuna hausteko oihua: ez gaude bakarrik! Neure egiten ditut manifestu hau idazteko ausardia izan duten herritarren hitzak (artikuluaren amaiera topatuko duzu sinatzeko esteka):

“Manifestu hau sinatzen eta bultzatzen dugunok jardunean gaude edo egon gara, udalgintzan, hainbat alderdiri lotuta, gehienbat ezkerreko deiturikoak. Batzuek genituen karguei uko egin behar izan diegu edota militatzen genuen alderdiak utzi behar izan ditugu.

Aspaldidanik gara kritikoak, baina azken urteotan nazioartean, nazioan eta gure herri eta hirietan gertatzen ari den noraez autoritarioak kezkatuta batzea lortu dugu. Kosta zaigu elkar topatzea, bakarrik sentitu garelako gure ingurune politikoetan, osasun-krisiaren aitzakian, inoizko eskubide eta askatasunen murrizketarik handienak bizitzen ari garenean. Tabua izan da ezarritako neurrien baliozkotasun zientifikoa, medikoa eta etikoa zalantzan jartzea. Baina, aldi berean, badakigu alde guztietatik askoz ere gehiago garela, kontakizun ofizialarekiko eta neurri horiekiko kritikoak garenak, alderdi politikoekin atsekabetuta gaudenak, beren izateko arrazoi nagusiari ihes egin baitiote: eztabaidatzea. Eztabaidarik gabe, ez dago inolako sinesgarritasunik.

Komunikabideek kontakizun bakar bat zabaltzea, edozein iritzi kritiko gaitzetsiz eta inolako eztabaida zientifiko edo politikorik onartu gabe

Eztabaida falta horrek, iritzi kritiko ororen zentsura sistematikoarekin batera, maila zientifikoan, medikoan eta etikoan oso eztabaidagarriak diren eskubide eta askatasunen murrizketak onartzera eraman gaitu:

• Herritar guztiei, eta bereziki haurrei eta nerabeei, eragin dieten eta eragiten dieten neurriak: maskarak, distantzia soziala, protokolo segregatzaileak eskoletan, haurren inokulazioa…
• Adinekoen egoitzei eragin dieten eta eragiten dieten neurriak, non osasun-krisiaren hasieratik milaka aitona-amona hil baitiren, gobernuek zer gertatu zen jakiteko ikerketa independenterik onartu gabe.
• Protokolo deshumanizatzaileak ospitale eta egoitzetan, non, besteak beste, ospitaleratutako pertsonek ezin baituten beren familiekin egon.
• Tratamendu mediko esperimentalekin inokulatzera derrigortzea. Ez dira ezagutzen tratamendu horien epe ertain eta luzeko ondorio kaltegarriak eta, gainera, ez dira kontuan hartzen ofizialki jakinarazten ari diren benetako eraginkortasuna, arrisku-onura balantzea eta ondorio kaltegarri larriak (heriotza barne).
• Derrigortzeak lantokietan, inokulazioa bultzatuz kaleratze-mehatxupean, sindikatuak erabat falta direla.
• Komunikabideek kontakizun bakar bat zabaltzea, edozein iritzi kritiko gaitzetsiz eta inolako eztabaida zientifiko edo politikorik onartu gabe, etengabeko beldur-mezua helaraziz, gure osasuna hobetzeko gure burua zaintzeko moduari buruzko edozein gomendio alde batera utziz, beste terapia eta tratamendu batzuei entzungor eginez, eta Neohizkera bat ezarriz (normaltasun berria, sintomarik gabeko positiboak, deseskalatzea, eta abar), herritarren artean nahasmen gehiago sortzea baino ez duena helburu: inokulatuak versus inokulatu gabeak edo “arduratsuak” versus “ukatzaileak”.
• Kontratu guztiz opakuak farmazialariekin, inokulazioen ondorio kaltegarriek eragindako edozein erantzukizunetik askatzen baitituzte – eta baita administrazioa bera ere –, eta herritarren gain bakarrik uzten dute, herritarrek beren borondatez egin baitute, jakin gabe.

Politikatik eta komunikabideetatik herritarren artean beldurra zabaldu den bitartean, terrorismo mediatiko gisa defini litezkeen estrategiei jarraiki, beste arazo batzuk alde batera utzi dira, hala nola buruko gaixotasunak, depresioak eta suizidioak areagotzea edo txertaketa hasi zenetik beste arrazoi batzuengatiko heriotza-tasa handitzea, bereziki gazteenen artean.

Gure ustez, osasun-krisiak gehiago erantzuten die interes ekonomikoei eta kontrol sozialari pertsonen osasunari baino.

Gainera, ezarritako neurrien eraginak ondorio larriak izan ditu hezkuntzan, ekonomian, gizartean, lanean eta ekologian; asko eta asko dokumentatuta daude, eta xehetasunez aztertu eta eztabaidatu behar dira.

Gure ustez, osasun-krisiak gehiago erantzuten die interes ekonomikoei eta kontrol sozialari pertsonen osasunari baino. Azken bi urteetan ez da lan egin osasun publikoa benetan indartzeko eta hobetzeko, baizik eta, alderantziz, lehen mailako arreta desegin da, eta, horrela, osasun-sistemaren oinarrizko zutabe bat suntsitu da, helburu nagusia izan beharko lukeena alde batera utzita: osasuna sustatzea.

Azaldu dugun guztiagatik eta herri benetan aske, demokratiko, kritiko, tolerante, aurrerakoi eta burujabea bihurtu nahi dugulako, guztion ongia zainduko duena, zera eskatzen dugu:

• Eztabaida, maila guztietan. Zentsurarik gabeko eztabaida zientifikoa, eztabaida politikoarekin batera, hitz egin ahal izateko, esaten dena egitate eta azterlanekin frogatu ahal izateko, gogoeta egin ahal izateko, ikuspuntu eta iritzi desberdinak entzunez.
• Posizionamendua. Isiltasunik ez. Herria alderdi politikoek zer jarrera hartuko zain dago eta isiltasuna konplizitate bihurtzen da azkenean.
• Neurri antidemokratikoen amaiera. Giza eskubideen, oinarrizko askatasunen eta nazioarteko itunen aurka egiten duten neurri eta protokolo segregatzaileak geldiaraztea edo ez berrezartzea, batez ere covid pasaportea (edo Green Pass), txerto deituriko esperimentu geniko bat inokulatzeko derrigortzeak edo konfinamenduak.
• Haurren inokulazioa geldiaraztea. Zuhurtzia-printzipioa aplikatzea adin-talde horretan. Herrialde guztietan eskuragarri dauden datuen arabera, haurtzaroan eta nerabezaroan covid-ak eragindako heriotza-tasa ia ez da existitzen, beste patologia larririk ez dagoenean. Haur eta gazteek ez dute inolako txertorik behar covid-a prebenitzeko.
• Nahikoa da ke-lainoez. Diskurtso pandemikoan bakarrik sartuta egoteagatik lantzen ari ez diren beste gai batzuei buruz hausnartu behar da: argiaren eta horniduren igoera, osasun publikoaren desegitea, eskola publikoak jasandako eragina, pertsonen osasun mentala (bereziki nerabeak eta gazteak), etab.
• Informazio-askatasuna. Herritarrek informazio guztia eskuratzeko aukera bermatzea, ezarritako neurrien eraginkortasunari buruzkoa, inokulazioa barne, baita beste herrialde batzuetan aplikatzen ari diren eta komunikabideek nahita ezkutatzen dituzten covid-ari aurre egiteko tratamenduen beste aukera batzuei buruzkoa ere.
• Erantzukizunak. Egoeraren kudeaketa politikoari, komuikatiboari eta mediku-zientifikoari buruzko ikerketa independente bat irekitzea, eta, hortik abiatuta, erantzukizunak argitzea.

Azkenik, gizarte eta politika munduko pertsonei dei egiten diegu gure oihu errebeldearekin bat egin eta isiltasuna hausteko. Ez zaudete bakarrik, ez gaude bakarrik!”

Manifestua sinatzeko esteka