Bizi dugun krisi sistemiko honek ez du esangura zientifikoa bakarrik. Oinarri politiko ikaragarria du. Zoritxarrez, Nafarroako Gobernuak deus gutxi erabakitzen du; zoritxarrez, Nafarroako Parlamentuak oraindik askoz gutxiago erabakitzen du. Gainetik jartzen diguten agertoki eta agenda globalista baten menpean kudeatzaile soilak gara.
Gaur egun, inbertsioei erreparatzen badiezue, harrigarria da zertan inbertitzen ari den: bioteknologian eta digitalizazioan bakarrik inbertitzen ari da. Zer ekartzen du bioteknologiak? Gure naturarekin harremana haustea. Zer ekartzen du digitalizazioak? Azkenean, interneten menpe egotea mundu guztia, enpresa guztiak ziber-erasoen menpe egotea. Mundu birtual horren menpe, menpekotasuna da nagusi. Eta hain zuzen ere guk Euskal Herrian genuen edo izan dezakegun ametsak ez du deus ikustekorik menpekotasun horrekin.
Horregatik harritzen naiz ni ikusirik hemengo euskaldun batzuek, edo abertzale batzuek, edo Euskal Herriaren alde diren batzuek zer menpekotasun duten OMErekiko. “Nazioarteko komunitate zientifikoaz” hitz egiten dute… Hori ez da existitzen! Hori baino gezur handiagorik ezin dezakete esan. “Nazioarteko komunitate zientifikorik” ez dago. Dagoena hau da: zientzialari leialak, zintzoak eta zuzenak, gutxi; eta saldutakoak eta Farmaziarendako lanean ari direnak, gehienak. Hori da dagoena! Hori da “komunitate zientifiko internazionala”.
Hemen, gure osasuna kudeatzeko, osotasunean hartu behar dugu osasuna. Badakigu gure osasuna gure bizimodua dela, gure harreman sozialak direla, emozioetatik sortzen dela osasuna, geure buruarekin sendatzen ahal dugula geure gorputza. Badakigu osasuna lotua dugula lagunak izatearekin, harreman sozialak izatearekin, eta ez produktu kimikoekin. Produktu kimikoek tarteka laguntzen ahal digute, baina oinarriak bertze batzuk dira. Abereen osasuna hori da, eta gurea ere hori da. Beraz, zain dezagun gure lurra, zain dezagun arnastu behar duguna eta zain ditzagun gure harremanak.
Egin dezagun, herritik, egiazko politika, eta ez menpekotasun-politika nazkagarri hau. Horrekin hautsi dezakegun bakarrak GU GARA.
Animo bide horretan, hor ikusiko dugu elkar!
Egoera larria da. Gaizkileak agerian sentitzen dira. Haien aurkako presioa, hainbat esparru profesionaletik, biluzten ari dira.
Haien erantzuna kaosa eta Lege Martziala aktibatzea da. Ondo zekiten denborarekin haien kontra erresistentzia handia aurkituko zituztela eta horregatik hurrengo fasea prest zuten.
Herrialde pilotua, Ukrania, non bere presidenteak Lege Martziala deklaratu duen, ez emergentzia egoera edo gerla egoera… Lege Martziala. Bi Estatuen arteko ustezko liskar batean oinarritua justifikatzen dute.
Zailagoa izango al dute Australian, Kanadan, AEBn eta gero Schengen inguruan gauza bera justifikatzeko? Noski ezetz.
Lege Martziala terminoa banalizatuko dute eta horren ondorioak izango dira beren herriei tratu txarrak ematen jarraitzea, baina oraingoan izugarrikeria maila igotzen, ehiza manu-militarra.
Populazio gehienak geldiarazita geratuko dira berriro, gertatzen ari dena ulertu gabe, 2020ko martxoaren 14an gertatu zen bezala.
Duela bi urtetik hona herritarrei pozoia injektatzeko arriskuan dagoen gure osotasun fisikoa arrisku erantsia da orain, diseinatzaileek aspalditik aurreikusi eta iragarri dutena.
Prest egon gaitezen, antolatuak, gure seme-alaben bizitza oso konprometituta dago eta.
Egoerak ustekabean harrapatu gaitu, 2019an ez genuen susmatzen 2022ko osoko bilkuran astakeria horri aurre egingo genionik.
Kontua ez da tremendismo-ariketa bat egin nahi izatea, baizik eta munduko leku ezberdinetan gertatzen ari dena ikustea, dena gure begien aurrean garatzen da.
Nazioarteko egoera bilatzen ari ziren puntuan dagoela iruditzen zait.
Horri esker Segurtasun Nazionalari buruzko Lege “berriaren” sarrera azkartu ahal izango da modu zorabiagarrian, “Gorteak” osatzen dituzten alderdi ustelen onespenarekin.
“Lege” horrrek ahalmena ematen dio gobernuari herritarrak bere aginduak betetzera behartzeko. Esan beharrik dago kakunengatik pozoitu nahi izan ez zutenak izango direla “betebeharrak” betetzera deituko dituzten lehenak. Bide zibila edo militarra, “kantabriar” batek zioen bezala.
Jokaldia, ezin dugu esan ustekabean harrapatuko gaituenik. Oso prebizibleak dira eta guk ez dugu baliabiderik abiaduran gainditzen gaituen egoerari buelta emateko.