Sanitarismoak bahitua digu Osasuna.
Osasunaren ikuspegi antibiotikoak, etsaitzat hartzen du kontrolpean ez duen guztia, horregatik tematzen da alferrik Bizitzaren aurkako gerran. Bizi Sareak ulertu eta baliatzeak baino, hauek menperatzeak obsesionatzen gaitu, garaipenak erabateko galera suposatuko lukeen borrokan murgilduz.
Azken urtean azelerazio itzela izan du lasterketa ero honek, baina notizia beldurgarri handiek itsuturik, bizi baldintzak eguneroko higadura etengabean estutzen ari zaizkigu. Elikaduraren arloan, Bizitzarekiko paranoia horrek nabarmen kaltetzen du Osasuna.
Elika Kontrol Sanitaristak bi jarrera nagusi ditu Osasunaren inguruan:
Alde batetik, industriak eragiten dituen kalteak ezinbestekotzat hartzen ditu. Albo-kalte hauek era askotan soma ditzakegu: hondakin toxikoak, mikroplastikoak, bizitasun eta biodibertsitate galerak, eta kutsadura, besteak beste.
Bestetik, ekoizpen eta merkaturatze industrialaren interesei egokituriko praktika antibiotikoa inposatzen digu, menperatu gabeko edozein bakterio edo onddorekiko gerra prebentiboa orokortuz.
Ildo nagusi hauen praktikak, osasunaren kaltetan, munduaren elikadura lau eskutan kontzentratu eta ekonomikoki zein kulturalki ahultzea dakar, desagertzeko zorian ezarriz beraien eskuetatik kanpoko edozein burujabetza ariketa.
Baserria, historiari egokitzen joan zaion bizitzeko modu bat da. Baserri bakoitza, auzo, herrixka bakoitza, ekosistema inperfektu bat da, etxea, lantegia, baratza, soroak, landak, basoak, etxabereak, animaliak eta jendea ahalik eta sare eraginkorrenean antolatuz.
Ez dut irudi idilikorik eman nahi, baserriak ere badituelako bere miseriak, baina munduan egoteko modu bat izan da. Gaur egun duguna baino askoz egonkorrago eta sendoagoa.
Orain, Bata Zuridun eta Traje Grisen eliza, bizimodu honen arrastoak suntsitzen ari da, lege, arau, zerga eta diru publikoaz baliaturik. Baserritik bizi nahi duena, ekoizpen espezializatura behartua dago, ezinezkoa bilakatu delako baserrian ekoiztu daitekeen guztia baldintza legezkoetan merkaturatzea. Baserri bakoitzak dozena erdi bat instalazio industrial beharko lituzke, adibidez: esnea, arrautzak gazta, fruta, barazkiak, sagardoa eta ogia egiteko.
Espezializazioak baserriko ekoizpenen arteko sinergiak ezerezean uzten ditu, kate erraldoi baten piezatxo menperatu izateraino. Honen ondorioz gure elikaduraren gaineko edozein botere galtzen ari gara.
Esnatzen ez bagara, burtsek nahi dutena besterik ezingo dugu jan, Osasuntsu bizitzeko oinarrizko behar baten gaineko burujabetza erabat hipotekaturik. Eta gure ongizatea ez da haien lehentasuna.
Osasuna ilegala da.
Hordago Txikira!
Oso argia eta garbia! Zorionak eta eskerrik asko.
Kontzeptu “konplikatua” modu errezean azaldua.
Nagiak atera eta esnatzea tokatzen zaigu.
Delitua legeztatzea lortu dute. Kriminalek ongi aztertutako estrategia dute, beren oinarrizko giza eskubideei dagokionez biztanleria inaktibo eta ezjakin baten baliabide urriak indargabetzeko gai dena eta horrela mekanismo politiko eta judizial guziak legez kontra eta eroskeria bidez bereganatzeaz arduratu dira.
Gainerazko politika mobilizatzaile batek eta denboran mugarik ez duena bakarrik egin diezaioke atzera gure bizitzak izateko “eskubidearekin” sentitzen den gutxiengo horri.
Gure helburua argia izan behar da: haiek kontrolatzen ez duten Nazioarteko Zigor Auzitegira, guziak eramatea gizateriaren aurkako gerla krimenengatik eta genozidoagatik erantzun dezaten. Bitartean ez dugu plaza hustuko.
Hau da zabaldu behar den orientazioa eta mezua eta biztanleriaren aterakin guzietara helarazi behar da.