Ditxosozko pandemia hasi zenetik bi urte ia pasa direnean, agintariei narratiba ahultzen hasi zaie gure artean ustez dugun “Omicron” bariante honekin.
Hau guztia, oinarri zientifikorik ez zuen narratiba faltsu batek bazterkeria eta diskriminazioa sortzen zituen heinean, nonnahi, egunero
Txertatu gabekoek ez dute birusa txertatutakoek baino errazago transmititzen eta ospitaleak ez daude auroritateek aurreikusteko eskatu ziguten maila altu horietan.
Bitartean, suizidioen kopuruak gora egin du, bikotekideen eskuetan bizia galdu duten pertsonen kopuruak bezala, eta ezin dezakegu oraindik imajinatu ere egin zein izango den azken bi urteotan bizi izan dugun egoera kafkianoak txikiengan, haurrengan, epe ertain eta luzera izango duen eragina. Polita ez da izango, argi dago.
Toki batzuetan, Kantabrian kasu, bertan behera geratuko da Covid Ziurtagiriaren aisialdirako erabilera. Herrialde batzuetan, Israelen kasu, Txerto Kontseilu Aholkulariaren kide batek birusak txertoak baino immunitate handiagoa sortzen duela esan berri du. Bada zerbait, baina ez da nahikoa.
Hilabeteotan gizartearen zati txikienaren aurka (txertatu gabekoen aurka, alegia) zabaldu den estigmak hor dirau, eta gobernuek, hedabideek eta azken bi urteotan ahotan bolo-bolo hartu den ‘komunitate zientifikoak’ orain pertsona hauen interesak ERE babesteko ozen hitz egiten ez badute, estigma honi kostatuko zaio desagertzea.
Berandu izan baino lehen. Guztioi zor zaigu; txertatutakoei zor diegu; txertatu gabekoei zor diegu; baina, batez ere, geure buruei zor diegu.
Pandemian zehar faltan bota izan dira ahots kritiko gehiago. Batzuk, beharbada, jabetzen dira era ozenagoan defendatu behar zituztela GUZTION interesak. Beste batzuk, Danimarkako egunkari bat esaterako, ez-zientzian oinarritutako mezuak zabaltzean porrot egin zutela ohartzen hasiak dira. Hau guztia, oinarri zientifikorik ez zuen narratiba faltsu batek bazterkeria eta diskriminazioa sortzen zituen heinean, nonnahi, egunero.
Iritsi da mitoak eraisteko garaia eta baita ez-zientzian oinarritutako narratiba zapuzteko garaia ere. Berandu izan baino lehen. Guztioi zor zaigu; txertatutakoei zor diegu; txertatu gabekoei zor diegu; baina, batez ere, geure buruei zor diegu.
Ze prezio altua ari garen ordaintzen.
Ze prezio eskandalagarria ordainduko dugun.
Ezkerreko alderdi politikoak zeri ez ari ote diren bide ematen.
Patriarkatua beti dago gerran, izan zaurgarrienak suntsitzeko izan mikrobioen aurka.
Hontatik ere aterako gara.
“batez ere geure buruari zor diogu”
Arrazoi osoa, Maider.
Zuzenketatxo apal bat, nire aldetik:
“MITOA” barik, “SASI-MITOA” deitzea hire artikuluaren kasuan.
Izan ere “Mitoa” oso errespetagarria dun, zeren lehenxeago gertatu den ERREALITATE bat islatzen baitu.
Noski aterako garela! Mugimendu global interesgarria sortzen ari da. Poliki-poliki baina tinko!
Eta Josu, arrazoi osoa duzu. Sasi-mitoa deitu behar izan nion.
Eskerrik asko zuen iruzkinengatik!
Maider
ados Josurekin