Militarizatzea oztopatu
Alain Refalo, bakearen aldeko militanteak, bere gunean, gaurko Frantziak hartzen duen norabide militarra aztertzen du eta elementu argigarriak eskaintzen dizkigu orain, herri gisa, hartu behar ditugun erabakiak pentsatzeko.
Lehenik azpimarratzen du Macronek frantses gazteriarentzat berrarmatze zibila eta morala aldarrikatzen duela eta presidenteak frantziar estatua gerra ekonomian sartzea erabaki duela, armadarako aurrekontuak zama erraldoietan emendatuz. Militarizatze horren ondorioak jorratu beharko dira norabidea pentsatzeko. Joan den uztailean frantses parlamentuak 2024-2030erako 413 mila milioi euroko aurrekontua erabaki zuen programazio militar legearen barnean. Armadarako aurrekontuak bortizki emendatzen dituzte. Baina zertarako? Pentsa daiteke Frantzia gerrarako prestatzen ari dela.
Pentsa daiteke Frantzia gerrarako prestatzen ari dela
Frantzia pixkanaka militarizatzen ari dela agertzen ari da. Gazteria gerlarako prestatu nahi dute eskolaren bitartez, prestatze militar baten bitartez (SNU – Service National Universel) eta segurki laster berriz abiatuko duten zerbitzu militarra, Chirac-ek kendu zuena, berriz martxan emanez.
Ukrainako gerla, Ekialdeko konfrontazioak, atentatuak… erabiltzen dituzte, prentsaren bitartez, propaganda militarra egiteko. Aurreikusten dute konflikto bat Europan, edo konflikto bat non Frantzia inplikatuko litzatekeen, ondorioz armatzea erabakitzen dute. Baina, horretarako, gogoak prestatu behar dira, gogoak gerlara joateko prest izateko, propaganda maila goratu behar dute.
gerla, konfrontazioak, atentatuak… erabiltzen dituzte, prentsaren bitartez, propaganda militarra egiteko
Helburu horren kontra doana zapaltzen dute, oldartze sozialen kontra gogor jokatzen dute, zeren estatuarentzat, burgesiarentzat, etsai nagusia barnekoa da, kanpokoa baino lehen. Horregatik, eskubide sozial eta politiko guztiak erasotzen ari dira, bortizki.
Gazteria zapaltzeko SNU sortu zuten, gazteak sumisiora eramateko, baxoa pasatzeko hortik pasatzea baitezpadakoa da, gazteek estatuaren defentsa eta seguritate nazionala uler ditzaten: ingurumen militarra, himnoa, diziplina, uniformea… Ulertu behar dute militarrek nazioa defenditzen dutela. Narrazio horretan, irakasleak horren erreleboa, lekukoak izan beharko dira, armadak eramaten dituen kanpainen berri emanez, adibidez. Horrela, Attalek, Hezkuntza ministro zelarik, dagoeneko uniformea proposatu zuen eta orain, lehen ministro gisa, historia horrekin jarraitzen du.
Nolako erantzuna emango du Iparraldeko gizarteak? Ikusiko al du militarizatze horren kontra jokatu behar dela?
Eskola programazioaren erdian egonen da, zerbitzu militarra prestatzen ariko den bitartean. Frantses nazioari lotzearen gauzatzea indartuko da eskola guztietan, ikastolan ere bai. Nolako erantzuna prestatu beharko da? Frantzia babes gisa ulertuko du Iparraldeko gizarteak, edo ikusiko al du gaur ematen ari diren urratsen helburua gerlarako prestatzea dela, eta horren kontra jokatu behar dela?
Gerra giroa indartzen ari da Frantzian. Horregatik, mobilizazioak beharrezkoak dira, hasteko immigrazio legearen kontra eta eskubide sozialen aurka daramaten erasoaren kontra joateko.
Euskal prentsak ere bere ardura izanen du
Militarizatze horren kontzientzia hartzea beharrezkoa da. Sekulako dirutza jarriko dute armadaren indartzeko, gizarteak dituen beharrei bizkarra emanez. Helburu nagusia gogoak manipulatzea eta norabide hori onartzea da. Herri gisa, gerraren kontrako irizpideak indartu beharko ditugu, gure gazteei kritikoak izaten lagunduz. Euskal prentsak ere bere ardura izanen du.
Sinistezina eta surrealista dirudi honek guztiak, soldadutzaren aukera hutsak… XIX. mendeko matxinadak eta XX. mendeko 80-90eko hamarkadetako borroken oihartzunak dakarzkigu…
… baina hobe dugu, hobe dugunez, oso gogoan edukitzea artikulu honetan esaten dena (esker mila ekartzeagatik, Ixabel).
Izan ere, plandemiaren hasierarekin, orain bizitzen ari garen aro historikoan sartzen aritzearen sentsazioa nahiko argi sentitu genuen batzuek. Adierazten saiatu ginen: erotzat hartu gintuzten. Baina hor sumatzen zen eta orain argi ikusten da estatuen hertsatze geroz eta itogarriagoa. Dei geniezaioke horri guztiari “administrazio publiko” edo “herri arduralaritza” eta gure hobebeharrez ari dela pentsatu, baina fede handiegia behar da horretarako.
Orain Macronek dioena eta horrek dakarren guztia bazetorrela ez ziguten ‘gure komunikabideek’ jakinarazi, ez zuten ‘gure erreferenteek’ aipatu, ez gintuzten ‘gure intelektualek’ ohartarazi… okurritu zitzaien burutazio bakarra “munstro populistak” deitzea izan zen, boterearekin erabat barkabera den eta zapalduez trufatzeko besterik balio ez duen ‘umore’ merkea egitearekin batera.
Zer ote diote orain? Gertaeren ordena logikoa ulertu nahi izateari uko egiten jarraituko ote dute, sinapsi neuronalak zaluki saihesten, burua (eta ez egoa) pixka bat erabiltzeak alergia emango bailien? Literatokeria eta intelektualoide rol xarmagarrian goxo jarraituko ote dute?