Ideologien inguruan zerbait esatekotan, hauxe datorkit burura. Ez ote dira gero denak zaharrak?
Bakoitzak bai bizitzaz zein munduaz duen ideia edo ustea ez da ez bizitza bera, ez mundua.
Dagoen hori ordezkatzeko erabiltzen ditugun ideologia guztiak benetako suntsiketa tresnak direnaren zalantzarik ez daukat gaur egun. Bai geugandik eta bai bizitzatik urruntzeko sortuak eta sustatuak izan diren armak. Bakoitzak “bere norabide propioa” jarraituz, hori bai, eta beti ere litekeen “askatasun” indibidual zein kolektiboaren izenean, edo beste edozein “ideal” edo “balio” gorenen batenean.
Bakoitzak “erabaki” dezake zein alde ideologiko erabili nahi duen bizitzari ihes egiteko eta nor hautatzen duen areriotzat, ihesaldi bererako beste bide bat hautatu dutenean artean. Denok ihesean eta arrazoi guztiaren jabe, baina Bizitzatik urruti eta bakardadean.
Bakoitzak “erabaki” dezake zein alde ideologiko erabili nahi duen bizitzari ihes egiteko
Nolabait esateko, lurperaturiko altxorretik iparralderantz urruntzen bada norbait, hori anatema bihurtzen da. Aldiz, ni neu hego-meldebalderantz urruntzen banaiz, altxorraz jabetzeko formula bakar eta iraultza definitibo bihurtzen dut ihesaldi hori.
Eta altxorraren mapa hori, altxorra bera inork inoiz ez aurkitzeko helburuz marraztu izan balu gu denok lumatu gaituen pirata kuadrila maltzurren batek?
Norbere osaketa batetik eta kontzientzia argi batetik ateratzen ez diren ideiak, burutazio zoro bat besterik ez dira gehienetan. Norbaitek idatzi omen zuen noizbait: “filosoforen batek zalantzarik gabeko eran erakutsi ez duen absurdurik etzegok munduan”.
“Ideologo”, “pentsalari” eta “katedratiko” zein beste ohiko “ismo” sortzaileak ez dira, orohar, eta euren bizitzei dagokienez, adibiderik onenak egia esan, baina erreferentetzat daukagun norbaitek bai mundua zein bizitza bera geure amets ero eta sineskerien neurrira egokitzea oso gustuko dugu orokorrean. Are gehiago ospetsua bada, eta zer esanik ez “malditismoak” jotako ospea bada bere hori.
Erreferentetzat daukagun norbaitek bai mundua zein bizitza bera geure amets ero eta sineskerien neurrira egokitzea oso gustuko dugu
Zein gustuko dugun hori, eta euren doktrinetara makurtzeko nolako garra pizten duen horrek gugan! Oso “bereziak” bihurtzen gaitu, bada, guzti horrek!!! Oso “esklusiboak”!!!
Horretan gaude, bizitzak berak ostia eder bat ematen digun arte. Esku zabalaz emandako ostia oparo eta bedeinkatu bat (h-z zein h-rik gabeko hostia eredugarri bat, jakina).
Hauxe da era masibo eta ukaezinean ematen ari dena gaur egun, pirata psikopata kuadrila eta euren morroi kuadrila baten eskutik.
Gehienok ez dugu horrelakorik usaindu ere egin nahi, baina gertatu da dagoeneko, eta gizadiaren inkontziente kolektiboak oso ondo daki horrela dela.
Orain, horretaz jabetzen garen zein ez, bakoitzak erabaki behar du errealitate gordin horretara irekitzen den ala ez, bere askatasun ukaezin eta transzendenteaz baliatuz.
Emilio Carrillok oso ondo azaltzen duen moduan, gizadia bi zatitan banatzen ari da eta hautatu beharra dauka. Ez dago hautaketa ukatzerik. Gainera, oso epe luzerako hautua omen da oraingo hau, oso denbora luzerakoa dirudienez, Jakituria eta Iluntasunaren arteko honelako beste bidegurutze batekin berriz aurkitu arte.
Bidaia ona izan!!!
Eskerrik asko Joseba.
Niri gureak Asterixen herriskako galiarren arteko liskarrak gogorarazten dizkit… Behintzat haiek borrokaldien bukaeran otordu eta dantzaldi batekin elkartzen ziren, egiazko etsaia nor den sekula ahaztu gabe.
Emilio Carrillok arrazoi eduki dezake, nahiz eta new-ager fartsantea den bera ere, gizateria bitan ari dela banatzen. Nik uste dut, ordea, Jakinduriaren baitan ere badagoela Iluntasuna, eta alderantziz, eta lantegirik latzena dela iluntasuna hor ikustera heltzea, Jung-ek esaten zuen zeure-zeurea den itzalpeko alderdi hori.
Norberak bere burua eta besteengan bere ispilua ikusten ez duen bitartean, umiltasunez eta aurrez aurre, kausa-efektu fenomeno eta mekanismo guztiak adorez, apal eta zuhur ulertzen zintzoki saiatu arte… harriak geure teilatura botatzen ariko gara. Harrokeria franko, entzumena eskas eta eztabaida osasungarrirako ezintasuna oraindik asko daukagu. Eta ipuinak kontatuz edota unikornio-salmentan laztanak eta onarpena edota dirua bilatzen ari den jende andana, interes partikularrerako gainerako gizakien borondate onaz (eta alferkeriaz) baliatzen dena, eta gururen bati sinesteko eta jarraitzeko beharra daukan beste andana, eta bere ideia maiteak zalantzan jartzeko beldur den beste andana… lan handiak dauzkagu egiteke!
Egun on-ona izan, hala eta guztiz ere! Gogoan izan gaurkoa ez dela errepikatuko: ibili eguzkitan, estimatu edertasuna, erein maitasuna, komunikatu, eta inteligenteki erabil dezagun geure denbora eta portaera. Gogoratu geure berdin diren gizakiak maitatzeko gai ez bagara zuhaitzak eta katuak maitatzea gezurra dela, eta sentitzen dut irakurle, baieztapenok hazkurea sortu badizute.
Badirudi jendeak bizitzari bizkarra eman diola, Gerrán eta ideologia gerretan murgiltzeko extasian.
Nik bakea da eskatzen dudana, eta kontziente izanda Dagoenaz gozatzea. BESTE guztiak bidé batez.
BAI, Ioseba. Orokorrean.
Eskerrik asko iruzkinengatik!
Hautua ez da pentsatu eta esan ohi dugun hori. ( Ni ezker abertzalea eta kitto).
Egiten duguna da hautua.
Zeiten? Zeitek?…….Ordaiñe bizi den/k!!!!!!
Ametsak eta amezteak ez du zentzurik. Gogoa galdurik dugularik, porrito bat erre edo birra batzuk hartu. Eta ahobetez jardun.
Esnatzea da kontua.
Esnatzea ordea,………ezin da aukeratu!!! Ordaina da!!!
Esnatzea oso zail Gure populuak
Irtzargailua ere EZ dik ipini eta.
ZER EGIN” Iván Ilich, Gure pupulua Edna dadin?
-ANTOLATU, ANTOLATU!
-Banekien hori esango zenuela.,
baina zelan antolatu eta nondik hasi?
Hor duzue Odon, adibidez, galde berari, eta Patxiri, eta Leires,i….
Oso interesgarria esaten duzuna, Joseba, nire burutazioen jomugan hilabete luze hauetan egon den gai mamitsu bat izan da ideologiena.
Nire ustez ez dira ideologiak eta opzio politiko konkretuak nahastu behar. Lehenengoak askoz sakonagoak eta orokorragoak dira, eta gizaki askorengan errotutagoak.
Kasu honetan nire esperientziangatik bakarrik hitz egin dezaket, eta duela urte pare bat arte ez nintzen ohartu zein punturaino izan daitezkeen limitagarriak ideologiak. Arrazionalismotik atera behar izan nintzen gauza batzuk ulertzeko, eta nire “kide”en ostrazismoa jasan behar ere.
Nire ustez zatiketa baino gehiago, ideologiek “egoa”ren supremazismoa areagotzen duten, arrazoiak edukitzearen desio orokor batetan islatuta, eta hor bera sortzen da gizakien arteko eztabaida, guda eta liskarra.
Momentu honetan zerbaitetarako balio badikizdate ideologiak (nirea propioa), edozein gauza (teoria, esaldi nahiz slogan-a) balio ez izateko da, eta nire printzipioen kribatik pasatzeko lehendabizi. Ideologia, beraz, brujula orientatzaile eta malgu baten modukoa, eta ez dogma bezala.
Arazoa duk IDEOLOGIAK gaur egun, boteretsuek soilik ezartzen dituztenak direla. Populuaren garuna jateko BEZAINBESTE diru eta baliabide.
Horrexegatik irabazten dituzte hauteskunde kuaternarioak ere.
Oposiziokoek eurek ere jabetzen al dirá kanpoko zelaian aurkezteko direla, árbitro, linier eta públikoa ere kontrako dutela?
Zelan espero dutela KOATERNARIO horiek irabazten?
Hobe BESTE zerbaitetan energía erabili.