Mikel Alzuarten «Bertsolariak non daude?» artikulua iruzkinduz idatzia, 2022ko otsailaren 25ean.
Ederra gaia, Mikel!
Eta bide batez, Jasone Irozi eskerrak Amets Arzallusen bertsoak ezagutaraztearren! Arnasa eman zidaten, eta esperantza piztu!
Osasun arloak bezala, bertsolari eta zale askok azken hamarkadetan erakundeen itzalpera egin du nabarmen. Eta bertan goxo bai, baina menpeko, diru-laguntzek hanpatutako mundua da hori, eta benetako egoeretarako uzkurregia, antzuegia.
Aukera ederra dekogu, gero eta begi-bistanago geratu dan bertsolaritza formalegiaren amildegi zabal, batzuetan serioegi eta arriskutsu horretatik aske -ere- bizi nahi dogun bertsolariok.
(Bertsolari berba erabiltzen dot beren-beregi eta bete-betean, bertsotan gozatzen dogunak aitatzeko. Bardin pieza eder-betea ateratzen jakunean, bardin hanka-luze doanean. Bardin ahotik belarrira, paperera zirriborro, bardin plaza bete-betearen txalopera (horretan dabiltzanak).
Osasun arloan bezala, ospitala (oinarri-oinarrizkoak) eta alternatibo (zabal, anitza) alkarren osagarri. Bertsolaritza tranpaldo-mikro-TB-txapelketaren-elkarte-diruz lagundu-bertsoeskola minimalaren parean, basoan, kalean zein itsosoan di-da alkar topa, eta
bota-piñue! bertsolari basa eta “plaza” milakaren premia dekogu. Lagun-artea gozatzekoa.
Premia ikaragarria.
Gabriel Arestik izan zuen bere garaian Basarrigazko polemika interesgarri bat, bertsolariaren izatea eta rola dela eta. Haren biografiatik aterako dot maite-maite dodan arestikada bat (Angel Zelaietak idatzi “Gabriel Aresti, biografia”-n gazteleraz bildua; Susa, 75.orrialdean):
“Gaur egun -1960 inguruaz ari- Markinako karmeldarren komentuan dute urteroko biltzarra bertsolariek. Txirrita bat ez lukete hara ekarriko, arrastaka ere (soldata eder bat eman ezean, behintzat)! Txirrita, aukeran, sagardotegian lotuko litzateke, pozik!”
Barru-barrutik, bihotzez, xelebre, kontzientziaz, nahi-dogunien-nahi-doguleko bertsoak askatu gura doguzanok, gero eta zabalago zaigun amildegi horren erdian uhartetxoak aireratzeko aukera paregabea dekogu orain, dana, zana, ageri-agerian geratu jakunean.
Has gaitezen, bada!
Orain gauza duk ea zeini dagokion katarra salatzea eta hari kaskabela jartzea.
baina hori ADOREZ,
hauteskunde kuaternarioetan botoak galtzeko barik.
Beldur barik.
“Politikoki kultua den herriaz” mintzo digu Odlok-ek.
Aiene, hortxe gakoa!
Zeren GURE herria, gaur era hemen, KOLONIZATUTA baitago,
Are gehiago ORAIN,
PLANDEMIA garaian eta “UKRAINA”no gerran.