Arratsaldeko 4ak (ordu ofizial faltsua)
Kla, kla, kla-aspaldiko-klak, klak, astitzen dut spraia. Gaztaroa datorkit gogora ezinbestean, lurrean paper bat zabaldu eta letren tamaina irudikatuta pankarta bat egiteari ekin diogu. Auzotar batzuk elkartu gara, adin eta izaera desberdineko auzotarrak, gure bizileku diren mendiak defendatzera behartuak.
Gainean dabilzkigu hiru hegaldun harrapariak, ez gure zeruetan ohiko ditugun putre eta miruak, ez, beste batzuk dira; espekulatzaileak, funts ekonomikoak, elektrikak eta haien morrroi politikariak. Hegaztiak, aldiz, itxaropentsu behatzen ditugu, elkarren babesean bizileku honi eutsi diezaiokegulakoan. Etxeko gazteak datoz kaletik eta gure ondotik igaro, axola handirik erakutsi gabe.
Arratsaldeko 6ak (laurak eguzki erlojuan)
Kalean afixa batzuk hormaratu ondoren Musika Plazan pankarta eskegi eta Arranoko terrazan eseri gara menditarrok, ia elkar ezagutzen ez dugun auzotar kuadrilla heterogeneoa. Hitzaldi bat dago iragarrita barruan, naturarekiko ditugun arazo larriei alternatibak bilatu beharraz. Hizlari izarra ezagun egin zaigu azkenaldian konpania elektriken asmoen enbajadore herriz herri. Bere diskurtsoa, Xabier Arzallusen esaldi famatuaren bertsio eguneratua da: Zentral nuklearrez inguratzen ez baldin bagara, azak jan eta kandelaz argitu beharko dugu afaria zioena gutxi gorabehera.
Kezka nagusia: Nola burutu gure bizilekuaren defentsa ditugun indar apurrekin?
“Harri diru fraidea” patinete elektrikoz iritsi da plazara. Beste hizlariak ez zaizkigu ezagunak baina pereza handia ematen digu hain larriki kaltetzen gaituen gaiaz sermoiak entzuteak, eserita eta isilik. Gainera beste hitzordu bat dugu ordu berean, kaltekide izan daitezkeen alboko auzotarrekin. Tartean hitzaldira dihoazen ezagun eta lagun batzuk agurtzen ditugu, ez dakite beraiengandik lauzpabost kilometrora bizi dugun mehatxua.
Gaueko 10ak (ofizialak)
Ondo joan da eguna, arratsalde eder bateko lanak alde batera utzita baserritar kuadrila polita gerturatu da bilerara, giro adeitsu eta lasaia. Kezka nagusia: Nola burutu gure bizilekuaren defentsa ditugun indar apurrekin?
Iberduero izan zena, izen desberdinekin dator gure euskarri bizigarriak suntsitzera gaur, koadrodun alkandoraz eta jatorkeriaz jantzita
Pantailan, Euskal Memoriaren txio pare batek Sua eta Feloren heriotzaren berrogeigarren urteurrena dela gogorarazi digu, juxtu Txikiaren hilketaren berrogeita hamargarrenaren data berean. Bi eibartar gazteak, Lemoizen defentsarako oldarraldiaren gori-gorian, Iberdueroren instalakuntza baten aurkako ekintza prestatzen hil ziren Arrasaten. Berriro itzuli naiz gaztarora, Eibarko kaleetan esku hutsez pikoloen armei aurre egiten ibiltzen ginen egun haietara, sirenak, karrerak, harriak, pinpanpun, kotxe gurutzatuak, oihuak… eta handik urte batzuetara mutil hauen heriotzaren berri jasotzea atzerrian, Eginen azalean hiletaren argazkian nabarmen geure aita zena, zizarea lepotik zintzilik.
Lemoizeko zentral nuklearra martxan jartzeko saiakeratik, herriaren indarra eta garapenkeriaren porrotaren monumentu brutalista geratu zitzaizkigun lekuko. Iberduero izan zena, izen desberdinekin dator gure euskarri bizigarriak suntsitzera gaur, koadrodun alkandoraz eta jatorkeriaz jantzita. Jendartearen kezka eskasa eta erantzuna ahul.
Politto egin duk kontakizuna denboraren arkua egoki agerraraziz, eta ttak! Hortxe utzi duk gakoa. Nik sozialdemokraziaren patu ezinbestekoa ulertu diat; agian ez diat behar bezala entenditu baina denboran atzera egin dukan jauzi horrek ongi kokatzen dizkik elementu desberdinak muralean. Ameztoy margolariaren kuadro bat etorri zait gogora.
Koadroko alkandorak eta “mil rayas” frakaz jantzita Iberdrola and Cia, energia BERDEAREN izenean.
Oraingoan ez Lemoiz, baizik mendietan haizerrotak eta haranetan eguzki-panelak…
Baina hor atzean Oligopolioen jaun aski ezagunak: Arzallusen tiburoiak
Barrua astindu didan testu batek, gaztetan kontzientzia sozial eta politikoa geneukan urte haietara eraman nau, karteletara, pankartetara eta polizia nazionalarekiko liskarretara, marroiz jantzita zeudenean nire kasuan. Eta ikusten dudanez, gazte horietatik, guztiak helduak, gutxi geratzen gara, ia bat bera ere ez kezka horiekin, gainerakoak xurgatuak izan dira eta borroka birtualetan bakarrik jarraitzen dute borrokan, iragana beren eskemetan errepikatuz, orainaldian jasaten ditugun erasoak batere axola gabe.
Eta nola ez, bere seme-alabek pasibotasun hori heredatu dute, gazteak erabat nahastuta daude, errebeldia dute, bere adinetik borrokatzeko gogoa, baina ez dakite non inbertitu. Idatzi honek nostalgia ekarri dit, ez garai txarretakoa, borroka eta erresistentzia garaietakoa, baina orain zahar gutxi batzuk aizkora lurpetik aterata mantentzen dugula.
Lemoizko bideo ederra, ‘Euskadi eraiki’, Antxon Eceizak zuzendu duena Iker Taldearen ekoizpenarekin, “ezker abertzale”ko zuzendaritza sozialdemokratikoak desagertu egin du ’90 hamarkadan…