Nahikoa dela esateko garaia da. Aski dugula sistema ustel batez, demokraziaz mozorrotutakoa, non bozkatzen duzun eta apurrak lortuz baizik ezin den ‘aurrera’ egin. Apur horiek, bestalde, hurrengo legengintzaldietan datorrenak kenduko dizkizu, eta, bide batez, beste pixka bat gehiago ere kenduko dizu. Horrela pasatzen dira urteak urteen ondotik, eta oker izendatutako ‘demokrazia’ honetan geroz eta okerrago gaude, gure askatasunak egunez egun galduz. Kontsumismoaren esklabo gara, gaizki ordaindutako lanaren esklabo eta geroz eta baldintza okerragoetan, eta bizitza duin baterako prezioak geroz eta garestiagoak dira. Bitartean, gure ustezko ordezkariak, bozkatu ditugunak, egunetik egunera hobeto bizi dira, beren dietekin, beren ustelkeriekin eta zinismoarekin.
Joko-zelaia sistemak inposatutako arauena da
Aski! esateko ordua da, EZ BOZKATZEKO ordua, ‘honaino iritsi gara’ esatekoa eta behetik, herritik, egiaz demokratikoak izango diren alternatibak bilatzekoa, gure benetako beharrei erantzungo dietenak eta ez espektakuluaren eta kontsumismoaren sistemak, gu entretenituta eta benetan garrantzitsua den horretatik urrun mantentzeko, planteatzen dituen behar artifizialei. Bozkatzeari utzi behar zaio. Arrazoi gehiagoz orain, hain argi ikusi denean alderdi politiko guztiek (ezkerrekoak edo eskuinekoak, abertzaleak, espainolistak, internazionalistak, fatxak eta gainontzekoak), guztiek obeditzen diotela ugazaba berberari. Botere faktiko global batek menderatzen du guztia, eta boteredun horiei inork ez die bozkarik eman; berriro diot: inork ez. Horregatik, egiazko diktadura globalaz hitz egin dezakegu, alderdi politiko, plataforma eta koalizio guztien kolaborazioa daukana. Nahiz eta diktadura global hori borrokatuko duela dioen eta aire berriak dakartzan plataforma edo alderdiren bat agertu, ezin dute halakorik egin, joko-zelaia sistemak inposatutako arauena baita, eta hori da aldatu beharra dagoena. Ondorioz, haiei bozka ematea akatsa berriro errepikatzea eta betikotzea da.
Egin behar dena da ezagutzen dugun eta txarra dela badakigun horrekin hautsi eta arriskatu, aurpegia emanez eta hau bukatu dela esanez. %50etik gorako abstentzio-indizea lortzen baldin badugu, abisatzen ari gara dagoeneko ez dugula beren antzerkia eta beren demokrazia faltsua sinisten, eta, aktiboak baldin bagara eta zuzeneko politika egiten baldin badugu gure auzotik, gure herritik, sistemaren filtrorik gabe ekiten arituko gara. Beren zaindari makarra eta bortitzekin eta neurrira egindako legeekin zapalduko gaituzte, nola ez. Baina, eusten baldin badiogu, hori da aurrera egiteko modua.
Euskal Herrian bi adibide oso argi ditugu: Lemoizko zentral nuklearraren gelditzea eta ixtea, jendearen arbuioa zuena baina ez instituzioena, eta armadei intsumisioa, eta derrigorrezko soldaduskari.
Norbaitek esango al dit, sasi-demokrazia hau ezarri zenetik, zer lortu den hautetsontzietan?
Intsumisoak bakar-bakarrik zeuden, ez zituen inork babesten, ezta, garai hartan, ezker abertzaleak eta bere baitako gazteriak ere, pentsatzen baitzuten armada beharrezkoa zela, baina euskalduna, ez espainola. Denborarekin, eta kartzela-zigorra ere pairatu behar izan zuten intsumiso gutxi batzuen sakrifizio eta desobedientziari esker, mugimendua hazten joan zen, geroz eta pertsona gehiagok intsumisioarekin bat egitea lortuz. Estatuak, intsumiso-oldearen aurrean eta pertsona baketsuen espetxeratzeak ematen zuen itxura txarraren aurrean, taktika aldatu zuen eta kondena sozialak jartzen hasi zen, intsumisoak kriminalen gisan tratatzen eta deabrutzen zituztenak. Eraso hau ikusirik eta gazteen artean intsumisioak geroz eta onarpen handiagoa zuela, eta soldaduskak, aldiz, gaitzespen handiagoa zuela ulerturik, eta intsumisoekiko elkartasunaren aurrean, alderdi politiko batzuk intsumisioaren aldeko mugimeduari batzen hasi zitzaizkion, eta ez alderantziz. Azkenean, intsumisioa despenalizatu egin zen eta gaur egun soldaduska ez da derrigorrezkoa, Espainia deituriko herrien kartzela honetan.
Aipatutako bi adibideek frogatzen dute garrantzi handiko bi gauza gutxienez lortu direla hautetsontzietatik kanpo. Norbaitek esango al dit, sasi-demokrazia hau ezarri zenetik, zer lortu den hautetsontzietan? Geroz eta askatasun gehiago ala gutxiago dugu? Begi bistan dago bozkatzeak ez duela ezertarako balio eta emaitza hobeak ematen dituela gure eskubideen defentsan aktibo izateak, norbere auzoan, norbere herrian, bakoitza bere neurrian eta bakoitzak ahal duen ekarpena eginez erakundeetatik landa.
Zuzeneko demokraziaren alde, abstentzio aktiboa!
“Aski! esateko ordua da, EZ BOZKATZEKO ordua, ‘honaino iritsi gara’ esatekoa eta behetik, herritik,
egiaz demokratikoak izango diren alternatibak bilatzekoa…”
Alternatiba zein den badakigu:
Auzolana, Batzarra eta Komunala.
Batzuk STOP sortu eta energia hor jartzea pentsatu dute, eta hemen gaude, kuadrillan, auzolanean.
Ez duzula auzolan honetan parte hartu nahi?
Arazorik ez.
Eukiko dituzu inguruan gustokoagoak.
“Botere faktiko globalari inork ez dio bozkarik eman”.
Ados erabat.
Beraz bozka eman edo ez eman, berdin, botere faktiko globalarentzat, berdin.
Bozka norentzat da garrantzitsua?
Lan egin nahi duenarentzat.
Batzarrak herri guztietan eta sendo ditugunean ez dugu bozkarik ez Estaturik beharko,
baina berde gaude,
ooooooso berde.
Bitartean nondik hasi?
Lan egin nahi dutenek proposatutako auzolan hauek
(Burujabetza, Eguzkilore, STOP) ez dira abiapuntu txarra, hoberik ezean.
Fokoa piztu da,
guk mezua argiztatu.
Zurrunbiloan energía mugitu egiten dela eta… lokatzetan ataskatuta dagoen gurdia sakatu.
“%50etik gorako abstentzio-indizea lortzen baldin badugu, abisatzen ari gara dagoeneko ez dugula beren antzerkia eta beren demokrazia faltsua sinisten…”
Botere faktiko globalek jakin badakite ez dugula sinisten.
Kontua da gure ingurukoak eta gu geu zelan mobilizatu, zeren inguruan. Eta hauteskundeen zurrunbilo hau, bere kontraesan guztiekin, ez da ariketa txarra auzolan eta batzarrerako.
“… aktiboak baldin bagara eta zuzeneko politika egiten baldin badugu”
Hortik oooooso urruti gaude.
Baina helburua argi gelditu da oraingo kanpaina honetan:
BATZARRA, eta ez da gutxi.
“…sistemaren filtrorik gabe ekiten arituko gara…”
Botorik ez, dirurik ez, soldatapeko lanik ez, pentsiorik ez, mugikorrik ez…
Uste duzu hori egiteko moduan gaudela? Ya?
Bagoaz. Baina elkar hestutu gabe.
Batzarrak errespetua eskatzen du. Auzolanak gogoa.
Burujabetza, Eguzkilore eta STOP ez dira etsaia, kalma.
Kuiadrillan eta auzolanean hauteskundeetan alderdi politiko batekin zaudetela diozu? Eta? Zuen eskubidea da. Nork esan du kontrakoa? Nik abstentzioa defendatzen dut eta nire argudioak ematen ditut.
Benetan zerbait konstruktiboa ekarri diozu eztabaidari? Norbaitek eztabaida sakonagoa proposatzen du?
Bai, Patrik, ni ere abstentzio aktiboaren alde nago baina partitokraziaren demokrazia deituriko horri aurre egin nahi diogunen artean saltsa eta kalapita sortzen ari da eta sortuko da. Gai gehiegiri batera egin nahi diogu aurre eta 2020 urtetik pairatu behar izan ditugun bortizkeria, bazterkeria eta mespretxuak tarratatuta utzi gaitu.
Gauzak ez dira guztiz beltz ala zuri. Ni bizi naizen herrian, Hernanin, ehbildu da indar nagusia eta kudea ditzakeen apurrak nahiko ongi kudeatzen ditu(pnv izango balitz askoz okerrago, gogoan daukagu Rekondo izeneko alkate bortitz eta penagarri hura, ea-pnv zalea) baina ni ez nago amnesia erregimenean erortzeko prest eta gogorarazi nahi diet ze puntutaraino izan ziren konplize kolpe tekno-sanitaristarekin ume zigortuen alde ahotsik altxa gabe, adibidez, ze punturaino izan ziren ezarritako erregimen polizial-militarraren konplize covid pasea sustatuz etab. horregatik eta beste arrazoi batzuk direla medio proposatzen dut abstentzioa. Baina abstentzio zale nahiz plataforma desberdinen bultzatzaileen artean ez dut jende gazterik ikusten. Non dago, zertan dabil gazte-jendea ?
Paradigma politiko baten aurrean gaude eta sortzen ari den entsalada ideologiko horretaz zer diote gazteek? Ezjakintasunetik galdetuta: zer dio gks bezalako gazte mugimenduak?
Gai asko datozkit burura gazte jendearen ikuspegiez aparte eta iruzkinen tarte hau ez da aproposena biharko “festa” bezperetan gauden honetan. Nik, atzo Iñaki Zulaikak zioen moduan, ez dut presarik, egingo dugu topo bidean. Ni ez naiz plataformaren batekin fio baina joango dira gauzak argitzen. Eta biharko emaitzekin ez naiz optimista sentitzen, baina etorriko da espabilatzeko unea, guk, bitartean, bultzatzen jarraitu behar dugu.
Eske kontsumista garenik ere ez gara konturatu, antza. (salbuespenak salbuespen). Ongi izan, Patrik.
Ados Gorka. Bakarrik estaea GKSko gazteen ikuspuntua diktadura komunista dela. Hau da, ikusi ditut interneten Stalin goraipatzen. Nire aldetik ez dut ezebez jakin nahi. Eta gazteek orokorki galdutak dabiltz. Ea herrri mugimenduak gogor jotzen ikusi ditugunok erakusten diegun exempluarekin nola borrrkatu bere kezkak.
Zorionak Patrick ! irabazi duzue.
Orain zuei dagokizue Desgobernuaren lidergoa.
Zoritxarrez botere faktikoek gobernatzen jarraitzen dute, inork ez du irabazi haiek izan ezik. Guztioi dagokigu mundu hobe baten alde lan egitea eta suizidio kolektibo hori geldiaraztea. Eta abstentzioak gora egin badu, esan nahi du jende gehiagok ez duela sinesten sistema honetan. Eta hori albiste ona da. Orain bakoitzak bere zatia jarreraz eta irmotasunez jarri behar du.
Ba orain berriro datoz matraka elektoralarekin. Ea geuk behintzat ez diogun horrenbesteko garrantzia ematen.
Puf zelako hasperduria. Ya te digo.
Ea benetan bizitzen ditugun gure gaiak, garatzen ditugun gure agenda eta programa propioak, gurera…