Iruzkinduz Ane Miren Elordui-Zapaterietxeren “Astebete falta denean maskarak derrigorrezkoa izateari uzteko, Bilboko Udaltzaingoko bi agentek indarrez atera naute autobusetik”
Ez dakit ondo ulertzen ari ote naizen eztabaida hau, baina tamalgarri zait, betiko anai-arreba arteko ika-mika eta mahai azpiko labankadak.
Oso eskertua nago Bizitzak egindako lanaz, oso une latzetan jendartea mobilizatzeko ardura arrakastatsua hartu zuelako besteak beste. Ni ere ez nator bat kolektibo polizialak hor egotearekin, baina ez naiz ni hori antolatzen ibili dena. Pertsonalki uste dut jende bezala onartuak behar direla denak, kolektibo bezala beste kontu bat da.
Baina betoak ezartzen hasita, zergatik ez medikuak, erizainak, irakasleak, txoferrak, atezainak, kazetariak, zientzialariak eta funtzionariak oro har?
Ala gremio horiek ez dute txakur lana egin potrokoloen obedientziaren aitzakian?
Ados nengoke zure sujerentzia horrekin, eta nago, gremio eta funtzionari asko aritu da zakur-zale. Ez dakidana da nola gauzatu daitekeen hori herritarron gehientsuena, faxistitzen gaituen ikarapean egonik, hain otzan eta edo konbentziturik neurrien alde agertu denean. Ez dakit, benetan. Eta alderdi politikoak? Bua txabal, nazkagarria izan da. Endekapena, dekadentzia, konfiantzaren suntsipena…etc. nagusi. Gainera, mehatxupean bizi gara etengabe. Eta artista jendea, salbuespenen bat salbuespen, isil-isilik.
Beno, luze hitzegiteko gaia da edo mututu eta behatoki batetik dena begiratzeko garaia.
Ongi izan, Asier.
Oso ados esan duzunarekin, Asier. Bereziki honekin: “jende bezala onartuak behar direla denak, kolektibo bezala beste kontu bat da”. Izan ere, hortxe dago koxka nire ustez, eta “kolektibo bezala” – antolatutako erakunde bezala -, onartuak izan daitezen ikusi den setakeriaren aurrean, tristea da herri-mugimendu espontaneoari sartu nahi dioten golaz ez ohartzea. Ikuspegi historiko, politiko eta herritarraren falta erabatekoa. Ikuspegi falta larri horretatik eratortzen dira ikusi behar izan ditugun beste hainbat manipulazio, manejo, ezjakinkeria, hankasartze estrategiko, arduragabekeria, inposaketa, lidergo antinatural, gutxieste eta bazterkeria ere.
Batzuetan ematen du, “ahalik eta jende gehien kontentu” eduki nahi horretan, geure hilobi propioa egiten trebeenak garela. Bakoitzak har beza hau bere burua aztertzeko motibo gisa.
Bai, orain euskaldun gutxiegi plutokrazia ta partit/alderdikraziaren kontra gabiltza…
Bestalde, egia berdaderoa da, diozun lez, mediku, erizain, irakasle (hau bereziki-bereziki larria zait), txofer, kazetari, zientzialari asko eta asko, gehiegi, zakur lanak egiten aritu direla beste ezertan baino gehiago. Hain zuzen ere, bere lanean aritu ordez; obedientziaren obedientziaz, profesionaltasun eskasa erakutsiz, zentzu horretan.
Autoritatearekin segur aski umetatik dugun harremana aztertu beharrean gara, ezinbestean.
Norbere barruko polizia, hortxe arazoa. Zakur hori kate motzean edukitzea norbere lana da. Bestela, bera da zeu kateaz lotzen zaituena.
“Norbere barneko polizia”,
Horixe txakur amorratuena.
Zeren bai baitakigu nortzuk diren “txakur amorratuen” masterrak.
Horiek bai daukatela ondo kontrolatuta egoera!