Agur eta ohore, komandante!
Gaur egungo prentsan erraten digute Gazan dena dela Hamas, Libanon dena dela Hezbollah. Ondorioz, alegia deusez, esplikatu nahi digute eremu horietan bizi direnak direla terroristak, mundu nagusiak igortzen dituen bonbak merezi dituztela. Aitzitik, gobernu sionista bera bakezale gisa erakusten da, bakearen aldekoa. Hau da propaganda nagusiaren diskurtsoa, egunero hedatzen dutena eta etxe guztietara heldu dena. Gezurra egia bihurtu nahi lukete.
Aurkezten diguten bakezale omen den azken urrats horretan, Marwan Barghouti presoaren askapena eskatua izan zen. Al-Fatah-ko militanteak erresistentzia palestinar osoaren babesa badu eta erresistentzia honen ordezkari gisa aipa daiteke. Diplomazia zentzudunek eskatuko lukete askatze hori onartzea, baina hau da hain zuzen askatuko ez dutena.
gertatzen dena kolonizazio prozesua denean, parean dagoena erresistentzia indar bat da
Hori dena gerla baita, alegia bi berdinen arteko enfrentamendua. Okupatzaile batek zapaltzen duen herriaren kontra daraman erasoa delarik gertatzen dena, hau da, kolonizazio prozesua, Algerian egin nahi izan zutena, benetako armada batek dituen tresna indartsu guztiak erabiliz, parean dagoena erresistentzia indar bat da. Hemen erresistentzia zer den badakigu.
Hamas taldeari armak entregatzea eskatu zaio infernuko indarrak ez bazituen nahi Gazaren gainean. Baina zer da bake akordio hau alderdi bati, ahulenari, genozidioa bizi duenari, babesik ez duenari desarmatzea agintzen diona? Bake akordiorik ez dago, dagoeneko bonbardaketak abiatu dituzte berriz ere. Armada eta erresistentzia ez dira gauza bera! Noren alde eginen dugu ba?
Mendebaldeak ez du bakerik nahi, gerla nahiago du, arma enpresen plazerarendako. Mendebaldeak ez du maila duen klase politikorik. Justizia nahi duen eta herria entzuten duen klase politikorik ez dugu ikusten. Herriak soilik babestuko du herria. Herriak baitu atorra bustitzen.
palestinarren kasuan bezala, borrokatu den euskaldun batek jasan behar duenak ez du pisurik gaurko politikan
Jakes horrelakoa zen. Ez zituen besteak igortzen herria defenditzera, bere burua jarri zuen arriskutan eta bururaino jasan ditu gatazkaren ondorioak. Barghoutik bezala. Ez da Unairekin elkartuko, Unai oraindik ez baita libro. Baina hori ez da aipatzen, palestinarren kasuan bezala, euskal preso batek, borrokatu den euskaldun batek jasan behar duenak ez baitu pisurik gaurko politikan. 10, 20, 30 gehiago ere!
Armak entregatu genituen, barkamena eskatu, behin baino gehiagotan. Indargabetu gintuzten!
gaur egun ez da deus inposatu behar! Libertatea bultzatu behar da, libertatea eta plazera
Orain, euskara indargabetzera datoz. Diru laguntzak kentzen hasiak dira. Guk uste dugu unibertsitateetan aditu asko ditugula eta jakitate horri esker salbatuko dugula euskara. Baina ez dago familiarik non etxean bederen euskara inposatzen den. Gure aitatxik eta amatxik egin zuten bezala. Ez, gaur egun ez da deus inposatu behar! Libertatea bultzatu behar da, libertatea eta plazera. Eskubide kolektiboak, linguistikoak, autodeterminazio eskubidea, elkartasuna, elkar zaintza, ez daude modan.
Jakes, zuk zaindu zenituen herriari eta baloreei eutsiko diegu.
Zein egia handia, ez gaude modan! Euskara ez dago modan. ETAren borroka armatua amaitu zenetik, erresistentziarako, borrokarako, autodefentsarako gure eskubide legitimoa, herriak amore eman du. Gogoan dut ETAren azken agirietako batean esaten zutela orain herriak “Batuta” hartu behar duela. Baina ongizate-estatuan bizitzera ohitu zen herriak, borroka guztia ETAren esku utzita, eta urteroko manifestazio nazional pare batera joanda, eta HB-Batasunari botoa emanda, mobilizatzeko eta aktibismorako gaitasun guztia galdu zuen. Irudipen hutsa zen, eta ETA desagertu zenean eta EHbilduk bide instituzionala bakarrik hartu zuenean, herriari herri borrokak utzita, borroka horiek ia desagertu egin ziren. Salbuespen ohoretsuak izan ezik, militatzen eta borrokatzen duten pertsonak, baina gutxiengoa direnak. Gainerakoa oso lanpetuta dago pintxo-potearekin eta txorradekin. Eta hain lanpetuta eta itsu daude, non Plandemia bat onartzera iritsi ziren, ez bakarrik onartzera, baizik eta gupidagabeki defendatzera, baita diktadura-neurriak hartzera ere, eta eskubide zibil eta gizatiar ororen aurka, ahotsa altxatzera ausartzen zena diskriminatuz eta kondenatuz. Beraz, herriak esnatu, kontzientziatu eta borrokatu egin behar du; bestela, galduta gaude. Unibertsitateek, buru robotizatuen sortzaileek, eta arau interesatuen mende dauden erakundeek, ez dute ezer salbatuko. Euskara salbatzeko, herriak hitz egin behar du. Hitz egiten badugu, salbatu egingo da, bestela galdu egingo da. Erantzukizuna gure esku dago. Palestinari dagokionez, ez dut etorkizun argirik ikusten palestinarrentzat. Ikusten dut dela edo errenditzea edo borrokatzea hil eta desagertu arte. Zorigaitza da, ikusle hutsak izatea dagokigulako eta keinu txikiak baino ezin ditugulako egin. II. Mundu Gerraz geroztik ez zen horrelako sarraskirik gertatzen. Hemen behintzat ikusi dut herria irten egin dela eta irmotasunez salatu duela sarraski hau. Ahoa isildu zaie Otegiri eta EHbilduri bi estatuen diskurtso zahar eta agortu horrekin, eta gehiengoaren ustea da Israelek desagertu egin behar duela gatazka hori konpontzeko. Eta palestinarrek bizirauteko apustua egin dute, edo dena edo ezer ez, estatu genozida eta zapaltzaile baten mende egoteko, heriotza motela dela eta haiek, hil behar badute, nahiago dutela borrokan hil. Palestinarrei laguntzeko, boikota da armarik boteretsuena, eta eguneroko salaketa ere bai, ez dezagun ahaztu II. Mundu Gerra osoan baino tona bonba gehiago jaurti diren sarraskia dagoela. Herria Euskal Herrian eta Europan aktibatu bada, tiraldia aprobetxatu behar da, Gasteizen bezala, non ehunka gaztek Espainiako falangeari aurre egin zioten. Tira egin behar diogu. Errepresio eta faxismoaren aurka, ondo dago kontzentrazio frankistari aurre egitea borroka puntual gisa, baina Falange Espainiarra eta Euskal Herriaren gainerako etsaiak garaitzeko arma gupidagabea dugu, palestinarrek zoritxarrez ez dutena, Euskara, hitz egiten badugu, ez dago gobernurik, ez etorkinen olaturik, ez ezer, garaitzen gaituenik.
“Gainerakoa oso lanpetuta dago pintxo-potearekin eta txorradekin”….?
Edo?