Iruña-Veleiako historia honetan, nobedadeak izan dira azkenotan. Eta gure hedabideak, dirudienez, ez dira horretaz jabetu. Beraz, aurkitu berri denaz notizia ematera natorkizue laburki.
Ostraka-baseko 151 grafito gutxienez, horietatik 21 euskarazkoak, ez dira sartzen epaileak Eliseo Gilen ustezko «delitualdiko epe barruan» (2005eko uztailetik 2006ko ekainera). Beraz, grafito horiek ez ditu inork faltsutzat hartu, eta ezingo ditu hartu ere, ze argi ageri baitira gainaldean dituzten kaltzifikazio-geruzak eta abar. Letra gorde horiek buruko mina emango diete berriro ere garai hartako hizkuntzalariei eta Vatikanoari. Naia, Izana eta abar, -a artikulu madarikatuarekin, batetik; Kristo bizardun gurutziltzatu bat bestetik, Kristandadean lehena, Iruña-Veleian…
Pasadizo bat doa orain, Iruña-Veleian zein neurriko burugogorkeria eta zentzugabekeria izan den erakusten duena argiro: Eliseoren taldea kanporatu ondoren, bazihoan gure talde berri ilustratua, Veleia izena (ustez -a artikuluarekin) agertzea faltsutasunaren «froga argia» zela pentsatzen eta esaten. Baina hara non, euren muturren aurrean ateratzen duten harri handi bat Veleia idatzita. Zer egin zuten orduan? Letra txikidun buletin ezkutu batean utzi zuten idatzita gertakari hura.
Normala Berria egunkariko garaiko kazetaria ez enteratzea gertakari hartaz. Haren jarrera aurreiritziz betearekin Iruña-Veleiako afera liburu famatua idatzi zuena, hartan «sinistu» nahi zutenei egurra emanez, berak zioenez.
Beste kontu bategaz ere ez zen enteratu, antza: Vatikanoaren Arkeologia ordezkariak zelako maneiuak izan zituen hemengo Opus zaleekin. Aztarnategian aurkitua desagertu behar zela gomendatu omen zien. Afera horrek bai ematen duela kitzikagarria kazetari ikerlari batentzat, ezta?
Jada ez diot «sinetsiko», ez, gure aztarnategiko nobedade berriak ikertzen ez dituen bitartean. Eta zinez, ez nuke nahi Berria egunkaria, zeinen zale eta erosle naizen, Iruña-Veleiaz halako beligerantea izatea aurrerantzean.
Eskerrikaskoa!!!
Aupa Josu, eskerrik asko!