Oso artikulu ona Angel Bidaurrazagaren Totalistarismoaren aurrean BOTO ZURIA, gai giltzarri bat mahai gainean jartzen duena. Dena den, nik bozkatu, argi daukat ez diodala alderdi politiko, koalizio edo plataforma bati egingo. Orain plataforma bat sortzea, batzuen ideia xenofobo eta arrazistak ikusita, dardarka hasteko modukoa da.
Beraz, boto zuria edo abstentzioa geratzen zaizkigu. Zer alde dago bi aukera horien artean? Ondorio praktikoetan eragina izango al du azken emaitzetan? Eta politika hiltzaileak geldiarazten? Nik ezetz uste dut, beraz, bi aukeren artean, nahiago dut joko nahasi demokratikoan ez parte hartzea eta abstenitzea.
Abstentzio aktiboak, ez bozkatzeak, ez du esan nahi ezer egin gabe geratu behar denik, esan nahi du politika herritik egin behar dela, bere arau iruzurtiak eta erakunde ustelak alde batera utzita. Nire aldetik, abstentzioa eta desobedientzia eskatzen ditut, eta zuzeneko ekintza baketsuak.
‘Totalistarismoaren aurrean BOTO ZURIA artikuluari erantzunez argitaratuta estreinakoz
2004ean José Saramagok “Ensayo sobre la lucidez” argitaratu zuen. Nire ustez liburua aitzindaria izan zen. Berriro irakurtzea gomenigarria ote da?
Erabat ados nago bidaurrazagakin. Nire botorik ez dute hartuko, ez diet justifikaziorako aukeraik emango. Politikan dagoen kontaminaziontzat sendagairik ez dago, egitura bera deusesten ez bada. Musean jokatzen dutenen antzerako jokoa, baino ondorio askoz larriagoekin, aginduak bete ta hiritarrak zapaldu. Ez dago sendagairik. NIK EZ DUT POLITIKAN SINESTEN.