Abertzaletasun berri bat
Sabino Aranari egozten zaio abertzaletasunaren sorrera, XIX. mendearen bukaeran Eusko Alderdi Jeltzalea (EAJ) sortu zuelako. Aurretik euskal gizarteak foruak galtzearen ondorioz zuen arrangurari eta berpizteko beharrari erantzun egokitzat hartu zen hura. Geroago, XX. mendean munduan gertatutako aldaketek eragina izan zuten euskal abertzaletasunaren bilakaeran. Irlandako askapen mugimendutik hartu zuen Aberri Egunaren ideia, Espainiako gerra zibilean borroka antifaxistak blaitu zuen, Bigarren Mundu Gerraren ondoren bi blokeen eragina izan zuen eta, ETAren bilakaeran, borroka nazionala eta langileena bateratu zirenean, beste eredu abertzale bat indartu zen, ezker abertzalea deritzona.
Baina, XXI. mendearen hasieran, nahiz eta abertzaletasuna EAEn indartsu egon eta Euskal Herriko beste lurraldeetan (Nafarroan eta Iparraldean) eragina izan, uste dut munduko paradigmak nabarmen aldatu direla, eta ezagutzen ditugun bi alderdi ideologiko abertzale nagusiek iparra galdu dutela ematen du. Horregatik, non-nahi ari dira sortzen abertzaletasunaren eremu klasikotik kanpo kokatzen diren ekimen ugari.
Ezkerreko alderdiek beren zeregina galdu dute identitate pertsonalaren arloko borroka txikietan denbora galtzen zuten bitartean
Globalismoak diseinatutako 2030 Agenda eta hortik eratorritako ideologia neoliberalari bultzada nabaria eman zaio Europako txoko honetan. Zentsuraren bidez, totalitarismoaren biktima izan gara pandemiaren errelatoari aurre egin diogunok. Eliteek erabili duten eta orain ere badarabilten Woke ideologiari inon baino laguntza handiagoa eman zaio hemen eta horren aurka dihardutenek ez dute lekurik euskal hedabideetan, pandemiaren disidenteei gertatu zaigun bezalaxe. ELA sindikatuak salatzen duen moduan, eredu ekonomikoaren aldaketa bat ezin da planteatu ere egin; liberalek lortu dute Europako sozialdemokrazia bukatzea. Europar Batasunean, dinamika horren aurkako erreakzioa eskumatarrek probestu dute, ezkerreko alderdiek beren zeregina galdu dutelako identitate pertsonalaren arloko borroka txikietan denbora galtzen zuten bitartean, jauntxoen mesedetan.
Gure historiaren kontakizunak arrotzen esku jarraitzen du
Euskal esparruan, Espainiak eta Frantziak aurrera eramandako asimilazioaren aurkako diskurtsorik ez da aipatzen; onartu egiten da elebitasunaren izenean erdarak nagusi izaten jarraitzea; etsi egin da gure herriak zatikatuta jarraitzearen aurrean, batuko dituen egiturarik gabe (Udalbiltza?); antzinako eta hurbileko gure historiaren kontakizunak arrotzen esku jarraitzen du eta, adibidez, euskalduntze berantiarraren teoria saritzen dute Iruña-Veleia suntsitzen duten bitartean. Immigrazioaren gaia ikuspuntu enpresarialetik garatzen da: hemen 200.000 langile gehiago beharko omen ditugu, baina ez 200.000 ume euskaldun gehiago. Nola da posible munduko jaiotze-tasarik txikienetakoa duen nazioak, joera horren aurrean, hain apal jarraitzea? Eta, gerraren aurkako mozioak baztertuz, haien kontra bozkatu duten zinegotzi horiek zer dute esateko Ekialde Hurbiletik datozkigun guda-hotsen aurrean, NATOtik irteteko aukerak tabu baten gisa isilarazita jarraitzen duen bitartean?
Arrazoi ugari daude politikoki umezurtz geratu garenak beste abertzaletasun-eredu baten bila aritzeko. Badira egoeraz jabetu diren batzuk, nortasun berri baten bila eragin nahi dutenak eta zatitutakoak batzeko gogoz daudenak. Burujabetza modu herrikoi batean eta hemendik bertatik jorratu nahi dutenak, teknokapitalismoaren atzaparretatik kanpo eta espainolizaziotik aparte. Gaurko des-ideologizazio postmodernoari buelta emateko gogoz dabiltza batzuk, abertzaletasun berri baten bila. Aurkituko al dugu bidea?
Ongi etorriak eta beharrezkoak dira herriaren beharrei erantzutera datozen ekimen burujabeak, arlo politikoan Ezker Nazionala bezala.
Hutsuneak sormena pizten duelako.
https://zuzeu.eus/euskara/asimilazioaren-aurrean-hizkuntza-da-borroka-euskara-euskaldunon-ipar/
Arrazoia duzu. Zeozer egin behar da.