Zazpigarren olatua, hirugarren inokulazioaren ondorioen mozorro berria

Datu ofizialak eta Euskal Administrazio Sanitarioak dioena oinarri hartuta, esan daiteke amaitutzat eman dela 7. olatua, baina, egia esan, eta berriro ere, 7. olatu hau eraiki dute 2022ko lehen lauhilekoan emandako hirugarren inokulazioak eragindako ondorio larriak justifikatzeko.

Eusko Jaurlaritzak berak emandako datuak aztertuta, ikusten dugu igoera-fasean egindako PCR testen batez bestekoa 3.301ekoa izan dela, eta jaitsiera-fasean, berriz, 2.417koa; hau da, % 26,78 test gutxiago. Beraz, Intzidentzia Metatuak (IM) % 61,66 egin du behera. Eta hori logikoa da, aurreko olatuetan egiaztatu ahal izan dugunaren arabera. Izan ere, aurreko horietan ere, orain bezala, Administrazioak, berak egoki iritzitako olatuak sortzeko, PCR testekin libreki jokatu baitu.

Baina hildakoen kopururari erreparatzen badiogu (askoz ere larriagoa dena), ikusten dugu jaitsiera-fasearen eta igoera-fasearen arteko diferentziala ia hutsala dela, % 5,19 txikiagoa (256 eta 270, hurrenez hurren). Eta horrek baieztatzen digu pandemian zehar test gehiago edo gutxiago egiteari buruz eta IM, erabili den bezala, pandemia kontrolatzeko tresna estatistiko baliagarria izateari buruz esandako guztia. Azken olatu hauetan argi ikus daitekeenez, hildakoen eta inokulazioen arteko korrelazio nabarmena dago, eta ez du zerikusirik positibo gehiago edo gutxiago egotearekin; izan ere, hildako-kopuruaren eboluzioari egokitzen baitzaizkio hauek. Horregatik, galdera zehatz hau egin dezakegu (eta, bereziki, osasun-arloko profesionalek egin beharko lukete): nola azaltzen da covidagatik/covidarekin hildakoen gorakada, txertoa hirugarren aldiz ere, ustez, inokulatu denean?

2020, 2021 eta 2022 urteetako maiatzetik uztailera bitartean covidagatik/covidarekin hildakoen estatistika egiten badugu, argi ikusten da inokulazioak onuragarriak baino dezente kaltegarriagoak izan direla, Erresuma Batua eta Danimarka bezalako herrialdeak aitortzen ari diren bezala.

2020, 2021 eta 2022 urteetako maiatzetik uztailera bitartean covidagatik/covidarekin hildakoak taula honetan jasota daude:

Taula horretako datuekin ondoriozta dezakegu 2022ko maiatzean 2020an baino % 18,75 hildako gehiago izan direla, eta 2021ean baino % 82,96 gehiago, baina ekainari eta uztailari erreparatzen badiegu, datuak are eztabaidaezinagoak dira; izan ere, 2022ko ekainean 2020an baino % 297 gehiago eta 2021ean baino % 409 gehiago hil dira, eta uztaileko datuak benetan kezkagarriak dira. Batez ere 2020arekin konparazioan, urte horretan ez zegoenez txertorik, eta, gainera, kontuan hartuta 2020 urte hartako aldaera dezente hilgarriagoa zela 2022ko omicron hau baino. 2022ko uztailean 2021ean baino % 716 hildako gehiago izan dira, eta benetan larria dena da % 4.900 gehiago izan direla 2020ko uztailarekin alderatuta. Halaber, esanguratsua da 2021eko konparazioa 2020arekiko: 2021eko uztailean, txertaketa-prozesua abian zelarik, hildakoak % 512 gehiago izan ziren.

Amaitu ezazue, behingoz, burugabekeria honekin

Datu horiek ez al dira nahikoa arrazoi osasun arloko profesionalek hausnarketa egiteko? Uste dut garaia iritsi dela osasungintzak pandemia kontrolatzeko balio izan ez duten protokoloak aplikatzeari utz diezaion. Egia esan, guztiz kontrakorako balio izan dute protokolo horiek. Datu hauen aurrean, unea da osasungintzak zentzuzko zalantza bat baino gehiago plantea dezan, pandemia honen konponbidea txertaketa ote den aztertzeko.

Beraz, euskal gizartea eta osasun-arloko profesionalak dira (beraiek pandemia amaitu nahi badute, hala egin baitezakete), elkarrekin, Eusko Jaurlaritzari eta alderdi politikoei planteatu behar dietenak, pandemia honetan izan duten jarduera tamalgarria dela-eta, laugarren inokulazioa ezarri nahi izateari erabateko kontrakoatsuna. Berriro egin behar da medikuntza, inoiz utzi behar ez zena; hau da, pazientea ikusi eta sendatu behar da, gaixo batek duen sintomatologiaren bidez diagnostikatuta.

Euskal gizartea eta osasun-arloko profesionalak dira laugarren inokulazioari erabateko kontrakoatsuna planteatu behar diotenak

Eusko Jaurlaritzako ordezkariak, euskal alderdi politikoen ordezkariak: EZ laugarren inokulazioari! Eta amaitu ezazue, behingoz, burugabekeria honekin.

Bere garaian, euskal herriaren subiranotasuna estrategia sanitario desberdinekin gauzatzeko aukera izan zuten, Europako iparraldeko beste herrialde batzuetakoen antzekoagoak izango ziren estrategiekin. Orain, berriz ere, hori egiteko aukera dute. Aukera hori, ziurrenik, ez dute aprobetxatuko, eta herriak eta – espero dut – kargu politikorik ez duten osasun-profesionalek izan beharko dute aukera hori benetan aprobetxatuko dutenak, eta espero dut uko egingo diotela euskal gizartea hondamendira daraman kontakizun pandemiko honekin jarraitzeari.