Westminsterreko Adierazpena

Jordi Pigem filosofo katalanaren azken liburua irakurtzen ari nintzela, Conciencia o colapso, aditu dut iazko udazkenean, 2023ko urrian zehazki, adierazpen askatasunaren aldeko nazioarteko manifestu garrantzitsu bat argitaratu zela zentsuraren aurka, Westminsterreko Adierazpena izenekoa. Deklarazio horren sinatzaile ugari nahiko famatuak dira: Julian Assange, Edward Snowden, Yanis Varoufakis, Oliver Stone, Robert Malone, Slavoj Zizek eta beste asko. Hala guztiz ere, hain zuzen ere salatzen duten mundu mailako informazioaren kontrolak ez dit (ez digu) Adierazpen horren berririk izaten utzi ia urte oso bat pasatu arte. Bertan salatzen da iritzi eta ideia legitimoak ezabatuak izaten direla desinformaziotzat izendatuz eta adierazpen askatasunaren aurkako mundu mailako politika honen baitan beste askatasun ugariren kontrako joerak sartzen direla.

Hain zuzen ere salatzen duten mundu mailako informazioaren kontrolak ez dit (ez digu) Westminsterreko Adierazpenaren berririk izaten utzi ia urte oso bat pasatu arte

Mundu osoan, gobernuen aginduz, sare sozialen enpresak, unibertsitateak eta Gobernuz Kanpoko Erakundeak hiritarrak salatzeko eta isilarazteko lanean ari dira. Eskala handiko koordinazio ahalegin honi Zentsurarako Industria Gunea deitzen zaio (Censorship Industrial Complex). Baina, zentsurarako bide hauetan, modu burutsuak erabiltzen dituzte, adibidez ikusgarritasun filtroak. Horiekin, etiketekin eta bilatzaileetako emaitzen manipulazioarekin, beren helburuak lortzen dituzte. Hainbat eduki plataformetatik kanporatuz eta informazioak markatuz, sare sozialetako zentsoreek iritzi eta informazio garrantzitsuak isilarazita dituzte, gai nazional edo geopolitikoetan, esaterako. Hori guztia gertatu da desinformazioaren arloko “adituei” eta datuen “ziurtatzaile” edo “egiaztatzaleei” laguntza guztiak emanez komunikabide nagusietan; horrela, komunikabide horietan, eztabaidaren eta ikerkuntza intelektualaren balioak bertan behera utzi dituzte.

Hori guztia gertatu da desinformazioaren arloko “adituei” eta datuen “ziurtatzaile” edo “egiaztatzaleei” laguntza guztiak emanez komunikabide nagusietan

Zentsura modu berri horiek behetik gorako errepresentazio sistema bat inbertitzen dute, kontrol ideologikoaren goitik beherako sistema bat ezarriz. Horrela, salbuespen-egoera bat betiko lotzen da, Plandemiarekin hasi zena eta Osasun Bakarra (One Health) deitzen duten ideia biopolitiko totalitarioarekin jarraitzen duena. Horren erakusgarri da, adibidez, aurtengo maiatzean Genevan erdietsi nahi izan zuten Pandemien Hitzarmenerako saiakera. Nazio Batuen Erakundeko (NBE) kargudun batek adierazi zuen moduan, “gu gara zientziaren jabeak” — diote –, eta zentsura-bide horien bidez dogma zabaldu dute alde guztietan.

Jordi Pigem filosofoa bera, Westminsterreko Adierazpenaren egile moduan, aipatutako kontrol ideologiko politikaren beste biktima bat izan da, X sare sozialak (lehen Twitter deiturikoak) ez baitio utzi bertan sartzen ere.

Zer esanik ez INDEPENDENTEA bera ere.

Westminsterreko Adierazpenaren hasierako 135 sinatzaileen artean, Pigem da espainiar estatutik sinatu duen bakarretakoa, frantziar estatutik ere bakanen bat dago, eta ez da agertzen euskaldunik. Auzo-lotsagatik behintzat bada ere, nik sinatu egin dut.