Trump misilak zorrozten
Presidente estatubatuarrak hautsitzat jo ditu Iranekin harremanak, gerra baten aukera iradokiz.
Wesley Clark jeneral estatubatuar ohiak aspaldi kontatu zuen nola, 2001eko irailaren 11tik gutxira, Pentagonoko ofizial batek plan bat erakutsi zion, “5 urtetan 7 herrialdetako gobernuak boteretik kentzeko“:
1. Irak
2. Siria
3. Libano
4. Libia
5. Somalia
6. Sudan
7. Iran
Helburua Ekialde Ertainean eta Afrika iparraldean nagusitasuna lortzea zen, eskualdeko geopolitika berriz marrazteko. Jakina da herrialde horiek GUZTIEK gerrak eta erregimen aldaketak jasan dituztela, milioika hildakorekin, Mendebaldearen eskutik.
2001ean Afganistan inbaditu zuten, 2003an Irak, 2011n Libia eta Siria. Sudan eta Somalia gerra iraunkorrean daude, Mendebaldearen sikario planetarioa bihurtu diren jihadistekin.
Iran da piezarik kodiziatuena, eta garaitzen zailena
Libanori sionismoak egin dio gerra, oh sorpresa, baina Iranek babesten duen Hezbola milizia txiiak aurre egin die. Iran da piezarik kodiziatuena, eta garaitzen zailena. Badirudi Inperioa, Trump buru, horretara doala.
Iran funtsezko pieza da hainbat arrazoi estrategiko, geopolitiko eta ekonomikorengatik: Pertsiar Golkorako eta Ormuzko itsasarterako sarbidea du, munduko petrolio merkataritzarako pasabide kritikoa, munduko itsas petrolioaren parte handia handik igarotzen baita. Gas natural erreserba itzelak ere baditu, bigarrenak Errusiaren ondoren (bai, Errusia da lehena, kasualitatez). Gasa ezezik, petrolio erreserba munstroak ere baditu Iranek. Hau guztia gutxi balitz, 1979ko iraultza islamiarraz geroztik, Inperioarekiko politika independentea izan du, Mendebaldearen eragina kanporatuz eta baliabide estrategikoak nazionalizatuz. Alegia, Iran ez da Inperioaren aliatu, ezta hark eskualdean dituen morroiena ere (Entitate sionista eta Saudi Arabia). Kontrara, Mendebaldearen nagusitasuna lehiatzen duen Errusia/Txina bloke geopolitikoaren parte da, eta eskualdeko Erresistentziaren ardatzaren bihotza. Hain zuzen, AEBri eta sionismoari desafio egiten dieten taldeak babesten ditu, Hezbola Libanon, Hamas eta Jihad Islamikoa Palestinan, milizia xiitak Iraken eta Sirian, edota Huthiak Yemenen.
Lurreko korridore bat eraiki du Irandik Mediterraneoraino, Irak, Siria eta Libanon barrena, eskualdean Entitate sionistaren eta Saudi Arabiaren nagusitasuna desafiatuz.
Iranen garapen nuklearra Inperioaren kezka nagusietakoa izan da. Nik ezin dut ziurtatu arma nuklearrik ba ote duen, baina badirudi badituela (sionismoak ere badituela ziurtzat jotzen da).
Inperioak ez du herrialde horietan gobernu morroiak ezartzeko plana betetzerik lortu
Hitz batean, Iran AEBk eta sionismoak Ekialde Ertainean dituzten interes eta asmo hegemonikoen oztopo NAGUSIA da, eta horrek funtsezko pieza bihurtzen du botere-blokeen arteko lehia globalean.
Inperioak 7 herrialdeetan gobernu morroiak ezartzeko plana 5 urtekoa zen 2001ean. 24 urte igaro dira eta ez du plana bete, eginkizun zapuztuan eskualdea suntsitu eta triskantza beldurgarria eragin duen arren. Gainera, 25 urteotan mundua asko aldatu da. Herri pertsiarrak nahikoa erakutsi du bere defentsa-gaitasuna eta erresistentzia irmoak direla, eta gainera Txina eta Errusia ditu alboan. Inperioak ezin du aurreko inbasioetan egin zuten bezala jokatu. AEBk milioika iraniar sarraski ditzake, baina ezin du irabazi, eta galerak haientzat ere kolosalak lirateke.
Apunte txiki bat.
Hamas ez da Iranek “babestua”. Iranek babesten duena Al Fatah da eta Hamasek tiroka bota zituen Al Fatah-eko militanteak Gazatik.
Hamesen babesleak Qtar eta Saudi Arabia dira.
Eskerrik asko iruzkinagatik, Aitor. Diozuna zuzena da partez, baina ez osoki. Hamasek harreman konplexua du Iranekin. Nahiz eta Iranek Al-Fatah ez, baizik eta Hezbollah eta Islamiar Jihad Palestinarra bezalako taldeak ere babestu, Iranek Hamasekin harreman estrategikoa mantendu du urte luzez, dirua, armak eta trebakuntza eskainiz.
Hori bai, Hamas gehien babestu duten herrialdeak Qatar eta, neurri txikiagoan, Turkia dira. Saudi Arabiak, ordea, ez du Hamas babesten; aitzitik, azken urteetan harreman hotzak izan dituzte, batez ere Hamas Iranengana hurbildu delako.
Turkiari dagokionez, Hamasekin harreman estua izan duen herrialdeetako bat da. Erdoğanen gobernuak babes politikoa eta, neurri batean, finantzarioa eman dio Hamasi. Ankarak ez dio Hamasi babes militarra eskaini Iranek bezainbeste, baina Erdoğanek maiz jo du Hamas askapen mugimendu legitimo gisa.
Qatarrek, berriz, laguntza ekonomiko zuzena eman dio Hamasi, Gazako gobernua finantzatuz eta bertako funtzionarioen soldatak ordainduz.
Siriaren papera ere garrantzitsua izan da, hark osatzen baitzuen Hamas eta Iranen arteko zubia, 2000ko hamarkadan. Damaskok Hamasen buruzagiei aterpea eman zien, eta bertatik Iranek armak eta trebakuntza hornitu zizkion, Hezbollahren bidez ere. Siriako gerrak, ordea, aliantza hori hautsi zuen, Hamasek matxino islamistekin bat egin zuelako, eta horrek Iranekin harremanak ere hoztu zituen denbora batez.
Azken urteetan, Iranek Hamas eta Siriaren arteko hurbilketa lortu zuen, sionismoaren aurkako erresistentzia-blokea indartuz. 2022an Hamasek harremanak “normalizatu” zituen Damaskorekin, iazko abenduan estatu-kolpe jihadista gertatu zen arte. Orduan Hamasek “askatasunaren eta justiziaren alde borrokatu diren” siriarrak zoriondu zituen, baina Al-Jolaniren erregimenak Israelen lagun eta Iranen etsaitat jo du bere burua, sionismoak herrialdea bonbardatu eta okupatzen diharduen arren. Gauzak horrela, litekeena da Siriako erregimen berria jada oztopo garrantzitsu bihurtu izana palestinar erresistentziarentzat.