EKAI Centerrek HURBIL metodologian oinarrituta landutako Short Paper, 2024-04-27
Postmokapitalismoaren “erradikalizazio progresiboaren” kontzeptuak, funtsean, azken urteetan hautemandako fenomenoari egiten dio erreferentzia. Badirudi fenomeno horrek kapitalismo aurreratuaren erradikalizazio soziopolitikoaren testuingurua adierazten duela, eta testuinguru horren barruan egokituko litzateke postmofeminismoaren, katastrofismo klimatikoaren, gutxiengo sexualen manipulazioaren edo migrazio-fenomenoen korronte kultural desberdinen egungo erradikalizazioa.
Erradikalizazio prozesu horri azkenburua ezarriz, mugimendu transhumanista aurkituko genuke, azken urteotan eremu korporatiboek eta bereziki Munduko Ekonomia Foroak argi eta garbi bultzatu dutena.
Hala ere, postmokapitalismoaren erradikalizazio progresiboaren ideia horrek, errealitate objektiboarekin bat ez datorren bilakaera historikoaren itxura dauka. Batez ere, XX. mendearen bigarren erdialdean, postmokapitalismoaren jatorria kontuan hartzen badugu.
70eko hamarkadatik aurrera, korronte postmodernoak gizarte erronka objektiboetan oinarritu ziren, erronka hauek korporazio handien intereserako manipulatuz. Baina, hasieran, funtsean arrazionalak eta moderatuak ziren ikuskerak eta jarduteko moduak onartu zituzten. Hala gertatu zen gizartean azken hondarretan zeuden emakumearen emantzipazio-prozesuarekin, ingurumenaren defentsarekin eta gutxiengo sexual, kultural edo nazionalen babesarekin, oro har . Funtsean, XX. mendeko 90eko hamarkadatik aurrera, Gerra Hotza amaitu ondoren, manipulazio korporatibo horrek erradikaltasun eta irrazionaltasun dosi gero eta handiagoak txertatu zituen gizarte-mugimendu horietan.
Elite korporatiboak eugenesia, nazismoa edota biztanleriaren kontrol eta murrizketa bezalako ideietan oinarritu ziren postmokapitalismoa bultzatzeko
Hala ere, hasieratik erradikaltasun handikoak izan ziren gizarte manipulazioko mugimendu korporatibo horien oinarri teoriko eta estrategikoak.
XX. mendearen lehen erdiko oinarrizko kontzeptuetan egiaztatzen dugu hori, gerora postmokapitalismoak oinarri hartu zituen horietan: eugenesia, nazismoa, biztanleriaren kontrola eta murrizketa. Ideia horiek babestu eta finantzatu zituzten elite korporatiboak ideia horietan oinarritu ziren, 50eko hamarkadatik aurrera, postmokapitalismoaren alderdi desberdinak bultzatzeko.
Teorian behintzat, postmokapitalismoaren oinarri ideologikoak, hasieratik, nazismoarenak bezain erradikalak eta irrazionalak ziren, edo are erradikalagoak eta irrazionalagoak. Ez da harritzekoa bai postmokapitalismoaren eta bai nazismoaren sustatzaileak, funtsean, interes korporatiboko talde berberak izatea.
Ez da harritzekoa bai postmokapitalismoaren eta bai nazismoaren sustatzaileak, funtsean, talde korporatibo berberak izatea
Ikuspegi estrategiko eta programatiko batetik, biztanleriaren kontrol eta murrizketa helburuek laburbiltzen dute nolabait erradikaltasun hori.
Interesgarria litzateke mugimendu horien jatorrizko erradikaltasuna (eugenesia, antinatalismoa, biztanleriaren kontrola eta murrizketa) azken urteetan ideologia transhumanistaren bidez sortutako erradikaltasunarekin alderatzea. Ideologia horien erradikaltasun eta irrazionaltasun maila alderatzea konplexua da, baina agerikoa dirudi, bai jatorrian, bai azken aldiko bilakaeran, postmokapitalismoa nazismoa baino erradikaltasun handiagoko fenomeno soziokulturala dela.
Agiri hau EKAI Centerrek landu du GOGOZ egitasmoaren barruan, HURBIL adostasun-metodologiari jarraituz. BIDALI ZURE IDEIA EDO PROPOSAMENAK.
