Publikoki jo puntuan jarri gaituztenak eta Independentearen etena etsai arriskutsu horren heriotza balitz bezala harro ospatu duten euskaldunak ez dira hainbeste izan, azken finean. Garbiak bai, ordea.
Badaude gero beste batzuk ere, ikusten ez diren arren, sumatzen dira nonnahi. Eskerrik asko guztioi eta bereziki zuri, Asel, lur jota gauden momentuetarako erantzuna prest utzi izanagatik. Eta dar-dar momentuetan barrea kutsatzeagatik.
Eta —bereziki gaur— zure lagunari ere bai, gure arteko telefonozko audio hauek partekatzeko onespena emateagatik, ikusten ez den hori irudikatzen laguntzearren.
«Malthus-en ezinegona» da Aselen azken eleberria, Elkar-ekin argitaratua. Harritzekoa bada ere, gaur egun bizitzen ari garen distopiarekin lotura handia du eta justu 2020 aurretik idatzi zuen. Aselek eskatu zidan “book trailer” bat egitea eta beraz, azala prest izan zuenean, ia pentsatu gabe jarri nintzen egun oso bat eskatutakoarekin. Azala Unai Aranari bururatu zitzaion eta Iñaki Holgadok marraztua zuen. Orduan nik hartu nuen eta ti ta, pixkat animatu, soinua jarri eta ondorengo “book trailer” hau muntatu nuen.
Bilatu eta irakurri, eta komentatu. Eta ez adiorik!
Txapela ahoan
Ibili pausuan.
Halaxe nahi gaituzte? Benetan? Eta ez naiz botereguneetan euren gabeziak blindatu asmoz dabiltzan gizaki gris horietaz ari, ez, odol gorria arrea bilakatu nahi duten giza-pentsalari euskaldun ezkertiar horietaz baizik.
Egoera tristea da, etsigarria askotan baina modu batera edo bestera azalduko dugu gure pentsakera eta sentipena zein den.
Jendartean beste zatiketa sustatu nahi duten horiei esan bizitzak beti egiten duela aurrera nahiz eta patriarkatuak eta kapitalismoak oso oso ataka zailean jarri eta jarriko gaituen. Nik, oraintxe, inguruko eta ez hain inguruko umeak dauzkat gogoan; a ze lur eta sozietate antolatu ditugun haientzako bizitoki, ufaa!
Animo eta besarkadak Kote, Axel eta beste INDEPENDENTEAko kide eta lagunei
Kaixo, askotan galdetzen diot ene buruari non gelditu den euskal disidentziaren pentsamendu kritikoa, bertsio ofizialak ez sinestea eta abar. Beharbada, idealizatutako irudia zen eta bere kabuz kritikoki pentsatzeko gaitasun hori ez da inoiz existitu; “beste” artalde baten ardiak baino ez ziren eta, gaur egun, denak dira artalde bakarraren parte jadanik.
Nik badut oporretarako liburua; “Malthus-en ezinegona”, Aselen azken eleberria. Eskerrik asko Asel, eta besarkadak guztio!
Batzuek bizpahiru liburu erosi dabez egileek independentean idatzi dabelako. Onartu egin behar da gure gizartean Covid-19ren gaia desberdin jorratu danez, hartu-emonak zaildu egin dirala. Horregaitik hitzaldietara, konzentrazinoetara beti alkarregaz joaten ziran lagun batzuk, orain euren artean kritikoak, ofizialistak dagozanez, alkarrengandik aldendu egin dira. Baina nire ustez, urte bete barru hau jende askori ahaztuko jako, beste batzuoi kostauko jaku ahaztutea.
Gogorra da, Asel.
Iritzi hori eman duen pertsonaren larruan sartzen saiatzen ari naiz. Zalantzarik gabe, Independentea bere balioen muinaren kontra egiten duen zerbait dela ulertu du pertsona horrek. Nire kasuan emakumeen zapalkuntza defendatuko lukeen norbaitekin gerta lekidake hori beharbada, fatxa deklaratu batekin-edo, adibidez… nahiz eta hasiera batean liburuari interesgarri traza hartu, idazleaz horrelako informazioa jasota, kosta egingo litzaidake irakurtzea, edota beste ikuspegi batetik irakurriko nuke: amarruaren bila, inkoherentzien bila, ikuspegi horretara nola iritsi den eta zertan dagoen eutsia deskubritu nahian beharbada. Azken batean, diskurtsoak ulertu egin behar baitira haien aurka borrokatzeko.
Beraz, beharbada, geure buruari egin beharreko galdera da zergatik pertsona batzuek (askok, dirudienez) ulertu duten Independentea beren balioen muinaren kontrako zerbait zela? Gaizki-ulertu bat izan da? Ekimenaren irakurketa oker bat? Elur bola bezala handitu dena? Norbaitek sustatu du elur bola hori? Gaurko sare sozialen dinamikek bultzatu dute besterik gabe (gezurrak egiak baino 7 aldiz azkarrago zabaltzen diren horretaz ari naiz…)?
Nire kasuan ikuspegi ofizialaren aurrean beste begiradak egotea eta plazaratzea oso beharrezkoa ikusi dut gai honekin hasiera-hasieratik. Gai honekin, hots, koronabirusarekin, eta beste guztiekin. Baina kasu honetan oso nabarmena izan da diskurtso bakarra gailentzeko logika. Kontatzeko daukat Euskal Telebistara deitu nuenekoa, iazko martxoan-edo izango zen. Ertzainburuak egindako adierazpen batzuekin haserre nengoen –bideoa bilatzen saiatu naiz, data eta esandakoekin zehatzagoa izateko, baina Interneten ez dut aurkitzen–. Haserre nengoen ez zelako batere zientifikoa esan zuena, eta beldurra sortuko zuelako. Gero ikusi zen, beharbada horixe zela estrategia. Deitu nuen, mesedez, informazioa zuzendu zezaten eskatuz, baina ikusi nuen helburua ez zela egiazko informazioa zabaltzea, baizik eta unean uneko komunikazio estrategiarekin bat zetozen mezuak zabaltzea. Atseginak izan ziren erantzun zidaten pertsonak, ulertua sentitu nintzen, eta batek zera esan zidan: koronabirusarekin zerikusia zeukan informazio guztiak hainbat filtro eta berrikuspen izaten zituela, beraz, ezin zela akatsa edo despistea izan (nahiz eta informazioa alarmista eta zientifikoki funtsik gabea izan). Estrategiaren barruan kokatzen zen hori.
Hau denagatik, Independetearen berri izatean poztu egin nintzen. Hala ere, ekimen honen lerro editoriala urrun sentitu dut nire ikusmoldearekiko eta hori izan da beharbada idatzi batekin ez parte hartzeko arrazoi nagusia.
Pentsamendu hegemonikoari atxikitzen ez zaiona, indar zentrifugo batek nola kanporatzen duen ideia datorkit burura. Barruan zaude ala kanpoan zaude. Aniztasuna? Zer da hori? Ez dago horretarako lekurik. Fenomeno soziologiko oso interesgarria da, behin eta berriz hamaika esparrutan errepikatzen dena eta horrenbeste sufrimendu eragiten duena. Sufrimendua, eta indar (potentzial) kolektiboaren ahultze ikaragarria. Zergatik gertatzen da? Zer egin dezakegu ez gertatzeko? Zer egin dezakegu indar zentrifugoak kanporatzen gaituenean? Nire ustez, gertaera irrazional horiek esanahi oso baten barruan ulertzeko joera dugu, eta horrek indarren balantza oso desorekatuan kokatzen gaitu: oso txiki sentitzen gara. Irrazionaltasun hori horrelaxe ulertzen saiatu behar dugu, irrazionala bezala, eta arrazoibidea erabili, argudio sendoen bidez, garaipen txikiak lortzeko. Diskurtsoak oso sendoak dirudite hegemonikoak direnean, baina ahulak dira oso berezko euskarri sendoetan oinarritzen ez direnean.
Eskerrik asko, Kote, zure lan handiagatik, eta animo!!!