Alemaniako Heidelberg hiria, funtsean, bere unibertsitatea besterik ez da 1386an hura sortu zenetik. Alemaniako unibertsitate zaharrena da eta eragin erabakigarria izan du hala zientzian nola gizarte edota kultura alemanaren garapenean ere. Nobel Saria ematen hasi zirenetik, esaterako, Unibertsitatearekin edo Heidelberg hiriarekin zerikusia izan duten 57 pertsona ezagunek jaso dute aipatu sari sonatua.
Giro horretan deigarria suertatzen da 1780ko hamarkadan ezarri eta 1914ra arte funtzionatu zuen ikasleentzako espetxea. Gaur egun, Heidelbergen leku ezagunenetako bihurturik dago. Kartzelak, 1823tik 1914ra bitartean, ikasleak zenbait deliturengatik atxilotzeko balio izan zuen, hala nola, gaueko bakea hausteagatik edo ordena publikoaren kontra jotzeagatik. Sortu zenetik, bada, unibertsitateko pribilegioetako bat izan zen kideei justizia administratzeko aukera izatea, eta, antzinako graffitiz betetako ziegak bisitatuz gero, espetxe horrek izan zuen «bezeroen» kopuruaz eta lekuaren historiaren muntaz ohartzen gara.
Izan ere, atxilotua izatea eta ziega haietatik pasatzea unibertsitateko hezkuntzaren elementu giltzarri bihurtu zen, eta bere kideen artean ez zen inor onartua izaten aipatu kartzelalditik pasa gabe.
Gurera itzulita, betiko Entzutegi Nazional espainiarrak Mikel San Argimiro donostiarra, baita Legorretako Aitor Esnaola ere, berriro kartzelara bidali dituela ikusi dut… eta, nire kolkorako, Heildelbergetik ekarritako irakaspenarekin egin dut topo, alegia, unibertsitate prestigiodun horretan hango espetxetik pasa gabe ezin baldin bazuen inork ohorerik eskuratu, gurean ere kartzelatik igaro gabeko politikaririk nekez onar genezakeela.
ez dakit ba, kartzelatik pasatako politikari lotsagarrien zerrenda ere ez da motza.
Berdiña pentsau juat….