Gorputzari entzuteko eta bere nahiak eta beharrak asetzeko ingurugiro paregabean egon naiz

Baraualdi experience

Nire bizitzako lehenengo baraualdia bizi izan nuen pasa den astean, Independentea.eus-ek antolatutako baraualdi euskaldun, teknologiko eta autoeratua, alegia. Joan baino lehen, esperientzia polita izango zela uste nuen eta hala izan da.

Hiru egun baino ez nituen pasa Elosun, etxeko aitatasun betebeharrak direla eta. Horregatik, ez nituen prestakuntza gomendioak jarraitu; ostegun eguerdian Bergaran nenbilen gurasoekin oilasko, patata frijitu eta natillak jaten.

100etik 0rako aldaketa izan zen hori: ostegun gauean Ihintza eta Koterekin fruta afaldu eta gero, astelehen goizera arte ura baino ez bainuen ahoan sartu. Hiru egun horietan zehar, momentu gehienetan ahul nabaritu nuen nire gorputza, baina horrekin gustura nenbilen; lo egiteko gogoz banengoen, hamakan, kalean edo ohean etzan eta lo egiten nuen; (astiro) mugitzeko gura hastean, Elosuko leku eta ibilbide polit eta lasaietatik ibil; irakurtzeko ala idazteko grina banuen, leku lasaia bilatu eta aurrera!; elkarrizketa interesgarriak, musika, barreak, etab. entzun nahi nituenean, 14 pertsona nituen inguruan Gune Ireki amaigabean; egarri sentitzean Elosuko iturrira hurbildu eta mendiko ur freskoa dasta nezakeen.

elkarrizketa interesgarriak, musika, barreak, etab. entzun nahi nituenean, 14 pertsona nituen inguruan Gune Ireki amaigabean

Batzuetan, ordea, aktibitatean murgiltzeko energia nuela sentitzen nuen. Iturria garbitzeko plana proposatu zuen Zuhaitzek larunbat goizean eta hor ibili ginen pala, kubo eta erratzarekin, gure erritmora, lokatza kentzen. Bueltan eskupilotan saiatu nintzen, baina bi kolpe eta gero amaitutzat eman nuen nire ariketa fisikoa. Gune Irekiaren dinamizazioak (hiru egun hauetan izan dudan behar bakarra) nire energia eskatzen zuen, baina nire eta beste parte hartzaileen pasioak eramanda energia nahikoz sentitu nintzen. Berdin igande goizean, nik proposatutako Diruaren jolasean ibili ginenean.

Hau da, oro har, nire gorputzari entzuteko eta bere nahiak eta beharrak asetzeko ingurugiro paregabean egon naizela esango nuke. Paradisua, ezta?

Vipassana meditazio erretiroetan sentitu dudanaren birgogorapenak ekarri dizkit Elosuko baraualdiak. Egunerokotasunaren erritmo fisiko eta mentala alde batera utzi, hau da, nire gorputzetik kanpo gertatzen den horretan nire atentzioa drastikoki murriztu (Taleb-ek Anti-hauskortasunean aipatzen duen via negativa alegia) eta barnean gertatzen ari denaz ohartu. Horrek beste eragin garrantzitsu bat izan du: momentuan egotea praktikatzea. Edozein momentutan zer egiten nenbilen, eta zergatik, eguneroko bizitzan baino argiago nuen, gutxitan bainuen gauza bat baino gehiago buruan.

beste eragin garrantzitsu bat: momentuan egotea praktikatzea. Edozein momentutan zer egiten nenbilen, eta zergatik, eguneroko bizitzan baino argiago nuen

Igande arratsaldean egoera horretatik irteteko prozesua hasi nuen. Bergarara autoz jaistean, nire gorputzak ez zituen kurbak oso gustuko izan, ezta Bergarako bus geltokian autobusen kea arnastea ere. Bilboko autobus geltokian, leku guztietan pertsonak eta pertsona gehiago, energiadunak (edo korrika), ikustean, erritmo ezberdinetan geundela ohartu nintzen.

Janariarekin kontaktua berrezartzea ez da zaila izan. Hori bai, uste dut laster hasi naizela nire gorputzari kasu askorik ez egiten. Astiro, gutxi janez eta janari arinekin hasi nintzen, baina, oro har, ez nintzen ia gose. Familiak jaten zuena zela eta, arinak ez diren jakiekin hasi naiz laster, eta gorputzak mezua bidali dit: txo! Ez dut hori eta horrenbeste behar! Momentu bitxiak bizi izan ditut: gustuko dudan jaki baten aurrean egonda (gailetak, adibidez), gorputzari entzun eta jaki hori nahi ez dudala sentitu dut; baina gorputzeko beste atal batek (buruak, beharbada?) janari hori gustuko dudala gogorarazi eta azkenean jan egin dut. Bitxikeria, nire ikuspuntutik, prozesu hori inertziaz eta benetan jan nahi ez dudala ohartu gabe gertatu ez dela da; burujabe naizela sentitzea al da hau?

Bukatzeko Gune Ireki + baraualdi bikoteaz hitz egin nahi dut. A ze parea! Parte hartzaileen amaierako ebaluazioa falta da, baina, nire aldetik, fazilitatzaile moduan, inoiz bizi izan dudan Gune Ireki arinena izan da. Taldearengan eta Gune Irekian konfiantza osoa izan dut eta, beraz, Harrison Owenek dioen bezala: under the best circumstance the facilitator will be totally present and absolutely invisible. Gertatu beharrekoa gertatuko da, gertatu behar duenean; sorpresatarako prest?

Gora baraualdia! Gora Gune Irekia! Datorren urtera arte!