Garapen pertsonal eta barne-eraldaketarako mezuak, mendeku eta suntsipen deiekin batera

Yoginazismoa, espiritualtasuna eta sarraskia

Barne-bilaketaren prozesu hauetan laguntzen gaituzten pertsona edo gidari espiritualei nolakotasun etiko eta moral batzuk aurresuposatzen dizkiegu: enpatia eta bizitzarekiko errespetua, bakearen sustatzaile izatea…

Israelgo gizartean, fenomeno kurioso nahiz kezkagarri bat ematen da: garapen pertsonaleko praktiketan sakon murgilduta dauden gizabanako eta gidari espiritualek, aldi berean, palestinarren aurkako indarkeria eta garbiketa etnikoa publikoki babesten eta justifikatzen dituzte.

Disonantzia moral sakon bat deskribatzen du

Haaretz egunkari israeldarrak fenomeno horri Yoginazismo izena jarri dio, hitz kontraesankor bat, zeharo probokatzailea. Termino horrek disonantzia moral sakon bat deskribatzen du, non yoga, meditazioa, errespetuzko hazkuntza edo naturarekiko lotura bezalako balioak bat etor daitezkeen gorroto irekiarekin, genozidioaren justifikazioarekin eta bestearen deshumanizazio sistematikoarekin, kontraesanik sortu gabe.

Fenomeno horren kasurik esanguratsuenetako bat Rivka Lafairrena da, eragile edo influencer espirituala eta Zisjordaniako Shiloh kolono gunean bizi dena. Lafairrek emakumeentzako yoga tailerrak eta garapen pertsonalerako topaketak gidatzen ditu, eta barne-eraldaketaren inguruko mezuak Gazaren aurkako mendeku eta suntsipen deiekin tartekatzen ditu, mezu guztiak misio sakratu gisa aurkeztuz. Gorroto hori justifikatzeko, Bibliako testuetara jotzen du. Kezkagarriena zera da; diskurtso hori kontraesanik gabe aurkezten duela, maitasunez betetako pertsona dat dela aldarrikatuz eta, era berean, gorroto sakon eta genozida bat sustatuz.

Baina Lafair ez da salbuespena. Haaretz-eko artikuluak logika hori Israelgo gizarteko hainbat geruzatan nola errepikatzen den dokumentatzen du. Haurrekin lan egiten duten pertsonek, hezkuntza emozionalean diharduten irakasleek, naturarekin konektatzen saiatzen diren yoga irakasleek, elikadura osasuntsuaren aldeko aktibistek eta gizartean ongizatea sustatzeko lan egiten duten hainbat pertsonak… publikoki haur palestinarrekiko errukirik gabeko adierazpenak egiten dituzte, haien sufrimendua ukatuz edo Gazatik iristen den edozein min-irudi amarrutzat salatuz. Artikuluan aipatutako pedagogo batek dio: “Urriaren 7aren ondoren, ez dut inorenganako errukirik. Ezta haurrengatik ere”.

Fenomeno hori ez da kasu isolatu batzuen bilduma soil gisa ulertu behar. Gaixotasun sozial sakonago baten sintoma da.

Inkesta berrien arabera, israeldarren ia erdiek gazatarren erabateko sarraskia babesten dute

Inkesta berrien arabera, israeldarren %80k baino gehiagok gazatarren derrigorrezko kanporatzea babestuko lukete, eta ia erdiek erabateko sarraskia babesten dute.

Ez gara fanatizatutako talde txiki batez soilik ari: israeldarren gehiengo bati buruz ari gara. Israelgo gizarteak gizatasuna erabat kendu die gazatarrei. Gorrotoaren narratiba hain sakon errotu da gizartean, ezen jada mezu hauek ez baitira propagandatzat hartzen, ontzat baizik, eta beraien ustezko nagusitasun moral baten bidez justifikatzen dituzte.

Historiak erakutsi digu ez dela nahikoa natura maitatzea, animaliak besarkatzea edo goizero meditatzea bizitza etiko bat eramateko. Hitler begetarianoa zen eta txakurrak maite zituen.

Espiritualtasun hori besteen ikuspegiarekin nola integratzen den da gakoa

Espiritualtasun hori besteen ikuspegiarekin nola integratzen den da gakoa, erruki unibertsala ala tribala bakarrik dagoen, norberarekiko maitasunak bestearekiko errespetua dakarren ala harrotasun etnikoa soilik.

Gaur, inoiz baino gehiago, anestesia ez den espiritualtasun bat behar dugu, adimen kritikoa pizten duen espiritualtasuna. Bestela, espiritualtasunaren, kontzientziaren eta hazkunde pertsonalaren izenean sortzen diren joera hauek guztiak gorrotoaren tresna sofistikatu bihurtzeko arriskuan gaude, etikarik gabekoak eta norbere burua zuritzeko erabiliak.