Maite Agirrek idatzitako ‘Ezerezaz hitz egiteko artea’ren harira
Hutsalpoparen nominapekoek zerbati buruz idazten dutenean beste guztia agerian geratzen da arretaz begiratu ezkero. Zerbaiti buruz zentzu kritikoarekin idazten dutenak, irribarre ironikoa disimulatuta edo gabe, burlaize akademikoz, agian ez dira ohartzen jakinduria ilustratua estanterian daukatela, ortodoxia makilajez lepo, lustrea ongi aterata baina esklerotiko, beste jakinduriak preso daudenik sumatu ere egin gabe, agian, edo susmoa estaltzen dute prestijioaren egoaz? Nork daki.
Tragediaren komeriak jota, bizitzaren zentzuaz hasten dira,behin eta berriz, kalaka-itaunean, klasikoetan klasikoenak hitzetik hortzera erabiliz baina ez dialektika ez ostiarik, alegia, tertuliarik proposatu gabe, interpelaziorik gabe, elkar zaintzarik gabe, babesgunerik osatu gabe. Ze erraz pozoitzen dituzten hitzak, hitz mortu gourmet kategoriakoak egin arteraino.
Akaso, Sarriren “Hitzen Ondoeza” bigarren alearen bila dabil, auskalo.
Maite, zuk irudikarazi diguzun zelofanezko bilduki horren barnean itotzen dituzte subjektu politiko-zentzumenezko pentsalari sentikor izugarriak diren ume guztiak, ez baitzaie eskubide politikorik onartu ere egiten. Eta tranpa horretan jauzi gara gizarte bezala eta krudelkerian hartu dugu aterpe, ahalduntze prozesurako umeek daukaten erraztasun itzela erraustegi pedagogiko eta disimuluzko batera kondenatuz. Foto ederra ateratzen digute haurrek urtero urtero, aldiro aldiro.
Hustasuna aipatzen duzu, Maite, eta nik, salatzen duzun hustasun horri kiratsa eta mehatxua ere sumatzen dizkiot hedatzen duen kearen atzean.
Baina, bai, bilatzen jarraituko dugu, endekapenezko ur-lohiak zeharkatuko ditugu galderak, zalantzak, usteak eta gorputzak gure baitan bildurik eta ongi dakigu jakin zeinen bortitzak diren eskilaretan gora egiteko gero eta traje garestiagoak jazten dituzten hutsalpoparen fartsanteak.
Hemen, behekaldearen ertzetan, begi mindu eta gorrituen eremuetan, jende asko bizi gara, basoak, belardiak, jolasak eta plazera behar ditugu osatzeko. Hori bai, zenbateraino diren arriskutsuak zelatariak ahaztutzearekin ez gara deskuidatuko.
Bero zakarreko egun honetan gerizpean idatzi eta sentitutakoek zikindu dute orri zuria.
Ze ona idatzitakoa, Gorka. Kultureta tragazionista fauna ekarri dit berriro gogora. Baina, diozun bezala, jarraituko dugu, bai.