Euskal Herria, beste herriak bezala, kolonizazio prozesuan dago, gure lurraldetasuna eta gure jatorrizko bizimodua lapurtu dizkigute. Kolonizazio prozesu honetan testuinguru genozida batzuk egon dira, frankismoa bezalakoak, non euskaldunek, beste herriek bezala, bere burua defendatzen jarraitu zuten. Totalitarismoarentzat herrien erantzuna arriskutsua zen, eta, horren aurrean, elite inperialistak bere estrategia indarrean jarri zuen. Lehenik eta behin, Europar Batasun Ekonomiko erakundea antolatu zuen, bertan estatu desberdinak ordezkatuta zeuden, ustez demokratikoak, beren demokrazia ez zuzenarekin, beren politikoekin. Frankismoaren bigarren zatian EBEk ustezko demokraziaren inposaketa negoziatu zuen Francorekin, eta Vatikanoa bezalako botere faktikoekin, eta gaur egun EB deitzen denarekin. Horrela hasi zen Espainian trantsizio demokratikoa deiturikoa eta legez kanpo zeuden alderdiak sistema totalitarioan sartzea erraztu zuen eta preso politiko eta arruntentzako amnistia orokorra ere egon zen. Alderdi politikoek hauteskundeetan parte hartzea ezinbesteko zen inperialismoarentzat, biztanleria irensteko modu sotil edo perbertso batean, eta noski Euskal Herriak bere burujabetza lor ez dezan.
Alderdi politikoek hauteskundeetan parte hartzea ezinbesteko zen inperialismoarentzat, biztanleria irensteko modu sotil edo perbertso batean
Horrela alderdi politiko guztiek, ustezko pandemian, gizakiaren oinarrizko eskubideak ezabatzea onartu zuten. Hori dela eta, biztanleria euren etxeetan espetxeratuta gelditu zen eta baita medikamentu esperimentala hartzera behartuta ere. Ekintza faxista horien ondorioz, biztanleriaren suizidioak areagotu egin dira eta bereziki 13-23 urte bitarteko adin-taldea nabarmentzen da. Eta medikamentu esperimentalaren hilkortasuna eta gaixotasunak igo dira.
EBren estrategia inperialista, gaur egun, 2030 Agenda multinazionalak markatzen du klima-aldaketaren aitzakiarekin, probokatua izan ala ez izan. Ustezko klima-aldaketa honetan lehortea dator, eta, hori dela eta, enpresa pribatuak uraren atzetik dabiltza. Ura kontrolatzea agenda horren helburu nagusia da; horrela, ura kontrolatzean, totalitarismoak gizakia bere eskuetan dauka, urik gabe miseria dator.
Momentu honetan plataformak eta alderdi berriak sortzen ari dira, egungo alderdi politikoen totalitarismoaren morrontza ikusita. Baina mugimendu berri batzuen helburua Espainiako hauteskundeetan parte hartzea da. Hauteskundeetan parte hartzeko erabiltzen dituzten argudioak 80ko hamarkadan entzun ziren berberak dira. Testuinguru honek erakusten du ez dugula ezer ikasi frogak begien aurrean eduki arren, bereziki egungo alderdi politikoen historia, jarduna, eta nola erori diren asimilazio totalitario espainiarrean eta frantziarrean.
Hauteskundeetan parte hartzeko erabiltzen dituzten argudioak 80ko hamarkadan entzun ziren berberak dira
Menpekotasunik gabeko etorkizuna izateko, gure jatorrizko bizimoduan erantzuna aurki dezakegu. Gure kulturan badira oraindik barreiatuta dauden zenbait egitura, batzarrak direnak. Batzarra erabakiak hartzen diren egitura bat da, eta hartzen diren erabaki horiek lege bihurtzen dira, Erdi Aroan lege horiei foruak deitzen zitzaien. Batzarra, jatorriz, Euskal Herriaren erabaki politiko, juridiko eta legegileen egitura gorena da, eta erakunde hau auzo eta herri bakoitzean bizirik zegoen. Gure arbasoentzat demokrazia zuzeneko egitura hau erakunde sakratua zen eta horregatik zuhaitz baten azpian egiten ziren batzarrak. Zuhaitzak bizitza adierazten du, bere sustraiek gure arbasoen jakinduria, enborrak indarra eta irmotasuna bizitzaren gorabeheren aurrean, eta fruituek bizitzaren berpizkundea. Instituzio honek, bere historiako une batean, herria jaun patriarkal eta gaizkileengandik defendatzeko taldeak zeuzkan. Gure etorkizuna batzarrean dago, batzarrean zailtasunak nola konpondu behar diren aztertzen da eta baita nolako ekintzak egin behar diren ere. Herri honen etorkizuna batzarrak sortzean eta aktibo daudenak indartzean datza.
Beraz, Espainiako eta Frantziako hauteskundeetan botoa emateak Herri honen zapalkuntza onartzea dakar.
Ederra, Mari Carmen!
Asko lagundu dit zure testuak.
Eskerrik asko!
Ilusioa gehitzen zait, uztaileko “esperimentua” dela eta, astebeteko barualadi baten erdian, 5 eguneko batzarra (hemen informazio gehiago: https://docs.google.com/document/d/1M7e8-qsZPg9UILAJRiIGWPVYbR9Q7d24gUeFqWciz74/edit?usp=sharing).
(Hitzez hausnar, “batzarremea” egokiago ;-)? Ze jatorri dauka “batzar” hitzak? Ez dakit ondo, arrari lotua dala esan zidaten behin kalean, “bilkura” gogokoestenago zutela haiek, eta erabiltzenago.
Batzarra, gizonkeria, haien ustez.
Zentzuzkoa ete teoria hori, hitzaren etimologiari buruzkoa? Hitzak beste jatorri bat duela sinetsi nahi dut. Edo alda dezakegu.
Bilkura be polite da. Uraren jarioa dagogorakigu. Uraren funtsezkoa, indarra, ederra, moldakortasuna,…
Eskerrik asko Mari Karmen.
Zure iritziaren arira kontu bat otu zait. Eta hementxe idatziko dut.
Drogen menpe dagoenari esatea:
Etzat hartu eta kitto. Begira ze errez dena konpondurik!!! Esangoiek urrengo baten ikusten garenean…
Handik egun batzuetara… Zer uste duzue gertako dela?
Beste bide bat, beste “zerbait” behar da menpekotasun batetik irteteko.
Geuk ere, geure herriak ere, beste zerbait behar du menpekotasunetik irteteko. Gizalagun burujabeak behar omen ditugu. Nola ote da hori?…….HORRETAN ARI GARA!!!
Buruaskiak behar dugu izan, baina hori ez da goizetik gauera lortzen.
Eta berdin erra gaitezke atzerapenez zein prezipitazioz.
Bozik ez, bozik ez!, diozue batzuk, buruaski zaretelakoan. Eta bai zaretela, zalantzarik bage, noski.
Baina ez da aski koadrillatxo bat izatea.
Eta horreraho astia behar da. Boza emon gabe uztea, eta kitto, “etxea teilatutik hastea bezala da”, edota eskapada zoro bat egitea bezala, talde planifikaziorik gabekoa.
Lasai, “BATZARRA” ez da ARRA ez EMEA, baizik ARREA (garrantzitsua, bitxia, nabarmena… zentzu onenean)
Gero ARREAtik ARRA ere etorri zan, baina beste pentsaera batez, gizonezkoa altutxoagoa zelakoan edo.
Aupa Josu!
Eskerrik asko argitzeagatik!
Arrea: garrantzitsua, bitxia, nabarmena. Koloreari lotutako esanahia?
Oso interesgarria!
“ARREA/ARRE” txit erro garrantzitsua da, eta sarritan nahasi ohi dena
“ARRI/HARRI”-rekin.
Adibidez, Arrigorriaga, Arrizabaga, eta abar.
Baina horiak ez dira “harri”, baizik eta “ARRE”.
Gero elezarrak etorri dira, eta Arrigorriagan “harri gorriak” omen zeudea, eta gerra odoltsua, eta Malato Arbola… baina hori guztia “fantasia” baizik ez dugu.
“Harriak” barik ARRO/ARREA dira (goiena, gorunea, “cima”)
A eta B letren etimologia burutu eta gero (euskal lexikoaren laurdena), zenbait ondorio ateratzen da:
Horietario bat hauxe da:
LEHEN EUSKERAK ez zeukan ez “R” dardakaririk, ez “K/G/H” eztarrizkorik; UPVko Lakarrak-eta alderantzizkoa erran arren, inolako argumentaziorik gabe (intuizioa eta Izpitu Santuaren inspirazioa ez baitira argumentu zientifiko (oraingoz bederen, nik dakidala)
Eukal etimologia dugu gidari bakar, beraz.
Eta euskal etimokogiak diño-ba-ze,
ARRA sustraiak ARA duela oinarri, eta
ARRE sustraiak ARE (oraindik erabilia: “are, are gehiago, areago…)
Bihoaz bada popatik hartzera “gure” filologo medailadunak, “antzarrak ferratzera”, argumentu zientifikoagorik ez badaukate.
Gure meailadunak esjakin hutsak eta hutsalak izan ziren “hura guztia (Veleiakoa) faltsua” zela aldarrikatzean.
Errazena egin zuten: mezularia (Eliseo Gil eta bere taldea) “hiltzea”, aizipetzea, zigortzea, isuna jartzea… Arabako Diputazioak horretarako epaile bat izendatuz. Betiere Vaticanoren eta OPUSen presioari jarraiki.
Baina “denborari denbora”.
Milaka ostraka daude biltegian lokazturik bilduta. Egia da haien esku daudela, “parte kontrarioaren esku”.
Eta ostrakoi lokatza kebtzen hasten direnean, letrarik ageri bada, bapatean uzten diotela garbitzeari, egia ager ez dadin, noski.
Baina egiak bere burua aterako dau azkenean.
Nahiz eta bitartean, Eliseo jipoitua eta desprestigiatua gelditu.
Pentsatu ere ez piezen datazioak nazioarteko laborategi independente batetan egiterik, nahiz Eliseos behin eta berriro eskatu, eta merke-merke egin ahal izan.
Iruña- Velaiko aztarnategiarekin buruturiko guztia IGNOMINIA potolo bat izan da. Ignominia kulturala, euskal herri osoaren porrot kulturala.
Halakorin ezin zitekeen gertatu munduko beste leku baten inon ere: Ez Katalunian, erena maite duen jendea izaki; ez Frantzia Gloriosoan; ez Espainia Noblean. Berste inon, planeta hüntan, Euskal Oasi txundigarrian salbu!
Zergatik ote? Munduko herri kultur-koloniatuena garelako noski, ez baik bat kanpotik kolonizatua, baizik eta batik bat BARNETIK kolonizatuak (ETB; UPV, Erakunde “Publikoak” oro.
Beraz, herriaren diruz finantzaturiko kolonizazioa.
Baina zer gauza egin dugu gaizki halakorik merezi izateko?
Ala genetikoki kolono ote gara?
Ala Masokak ote gara, geure buruaren negazionista?
Dena den, terapia psikotiko baten baharra zeakeagu, dela Freud, dela Jung psioanalisten adarreko terapia.
Bestela ez diagu izanen erremediorik!