Bikaina da El Noi del Sucreren letra hau:
«Gora kateak, hil bedi adimena! Gain-informazioaren aroan, ezjakintasuna bolo-bolo dabil, jakintsuak ere eramanez lobotomia egitera. Beste eztabaida bat telebistan, nolako jakinduria-xahutzea. Inkisizio berriaren sutara kondenatzen gaituzte, zeure kabuz pentsatzeagatik: erre zaitzatela! Erre zaitzatela! Oihu egiten du Barrabas baino nahiago duen ezjakintasunak. Erre zaitzatela! Erre zaitzatela! Txalo zaparrada handia entzun da askatasunaren ehorzketan. Dekadentziaren aroan bizi naiz, kateak gora, adimena hil! Sumendi handi baten tontorrean bizi naiz, eta lehenago edo geroago lehertu beharko du. Erre zaitzatela! Erre zaitzatela! Oihu egiten du Barrabas nahiago duen ezjakintasunak. Erre zaitzatela! Erre zaitzatela! Txalo zaparrada handia entzuten da askatasunaren ehorzketan. Gaur egun Unamuno H-z idazten da, Sokratesen H-z; izugarri maite ditut bere takoi-golak. Homero Simpsondarretan irteten den aita gizena da. Eta Platon; eta Platon? Pelikulon! Gure gurasoak kondenatu zituzten eta gure seme-alabak ere kondenatuko dituzte, guk hor eserita jarraitzen dugun bitartean, telebista aurrean kanalez aldatzen. Berak du irtenbidea, berak ematen dit zoriona. Absolutua da bere egia, eta bere eskuetan dago nire salbazioa. Salba nazazu, zatoz nigana igerian. Salba nazazu, zatoz igeri nigana. Salba nazazu, naufrago bat naiz. Har nazazu eta eraman nazazu (salba nazazu), mesedez salba nazazu (salba nazazu), mesedez salba nazazu (salba nazazu) eta igel izatetik printzesa bihur nazazu. Dekadentziaren aroan bizi naiz, gora kateak, adimena hil! Sumendi handi baten tontorrean bizi naiz, eta lehenago edo geroago lehertuko da. Erre ditzatela!»
El Noi del Sucre
Munduko biztanleriaren asimilazio ia osoarekin bizitzen ari garen zentzugabekeriaz gain, galdera da: Nola iritsi gara honaino? Teoria bat baino gehiago dago horri buruz. Nirea da ongizate-egoera faltsua onartu dugula, kapitalismoa onartu dugula, kontsumismoa, nahiz eta ezkerreko etiketa jarri, eta kontsigna oso politak esan. Azkenean, praktikan, hitzak haizeak eraman ditu. Onartu egin dugu beste alde batera begiratzea “garatuak” deritzen herrialdeetako munduko aberastasunaren banaketarekin, eta hirugarren mundua deiturikoarengatik eta gure gizentzerako sortutako gatazka belikoengatik gezur-malkoz negar eginez. Berekoikeriak itsutu egin gaitu, eta ez dugu ikusi ere egin ogia eta ura besterik ez dugun esklabo bihurtu garela. Kasu honetan, ogia eta ura galdutako soldata bat dira, lan eta lan pasatako bizi baten truke, ez baitu soldatak ematen ugazabak gero eta gehiago igotzen dituen prezioak ordaintzeko, behar ez dugun baina desio dugun guztia eros dezagun; minutu batzuez ongi sentitzeko desio duguna. Hedonismo hutsa, zorion faltsuaren txutea.
Esklaborik pribilegiatuena izan nahi izatera ohitu gara, aske izan nahi izan beharrean
Gauez artaldea gordetzeko eta ez sakabanatzeko ukuilua da sabaia. Esklabo guztiekin gertatzen den bezala, batzuk beste batzuk baino gorago heltzen dira, eta ugazabak ogi eta ur gehixeagoz saritzen ditu, ukuilu erosoago batez, baina esklabo izaten jarraitzen dute. Amerikako esklabo beltzak bezala; batzuek ugazaben morroi eta neskame izaten bukatzen zuten, eta hobeto janzten ziren, garbi eta txukun egoten ziren, teilatu hobearen azpian bizi ziren eta ez zuten hotzik pasatzen, beste abantaila batzuen artean. Baina esklabo izaten jarraitzen zuten, nahiz eta, ziurrenik, mespretxuz begiratuko zieten hain pribilegiatuak ez ziren beste esklaboei. Esklaborik pribilegiatuena izan nahi izatera ohitu gara, aske izan nahi izan beharrean, konturatu gabe zure estatus sozialak berdin diola, esklaboa zarela edonola ere.
Bada, hemen dugu emaitza: esklabotza asimilatu dugun esklaboak gara, eta edonola erabil gaitzakete, eta, gaur egun, daukaguna daukagu. Libre izateko modua gure esklabo pribilegiatu izaera ukatzea dela ulertu arte, gure pribilegioei uko eginez, ez gara aske izango. Gizateria libre zitzaigun. Eta ikusten dudan arazoa da inork ez dituela pribilegio horiek galdu nahi, globalismo esklabistaren suntsipen masiboko oldarraldi berri honen ustezko disidentziatik ematen diren konponbideak ere berekoiak direla oraindik, supremazistak, gure zilborrari begirakoak eta hirugarren munduari eta gerrei zeharka begira jarraitzen dutenak. Motxila batean bonbaren bat gurera iristen denean izan ezik, orduan denok larritzen baikara eta terrorismo deitzen diogu.
Euskal Herria munduaren zati bat da. Gu salbatzeko, mundua salbatu behar da, desagertzera behartuta ez bagaude. Gu gabe ez dira ezer, gu gabe ez dago haien jardunik, ez dago gerrarik, ez dago OMErik edo gure bizitzekin esperimenturik.
Salaketa oso argia
(itzkunza inperialean) :
https://bigpicture.watch/jennifer-bilek-who-is-behind-the-trans-agenda
Bai Patrik, paperean edo pantailan idatzia oso ongi geratzen da, harrotasun puntu bat ere sentitu dezakegu ideia kolosal hauekin bat egiten dugulako! eta praktika? nola bizi gaitezke ideia hauek benetan praktikan jarriz? Esklaboak, soilik korporazio handiek gura bagintuen agian erraz litzateke, zeren Nik, nahi hori, nire inguruan ikusten dut eta onartzen ez duenak, bazterketa latza bizitzeko prestatu dadila!
Izan ere, oso erraza da gure ideiak edo gogoetak paperean edo ordenagailu batean idaztea. Zailena aurrera eramatea da. Hala ere, idazten dudanean, iritziak ematen saiatzen naiz, eta gogoeta egiten saiatzen naiz, pentsamendu kritikoa sortzen, kasua gertatzen bada eztabaidatzen, nire aletxo teorikoa jartzen… Ezinezkoa da, noski, bihar jaiki eta esaten dudan guztia egitea. Nahiz eta lehen pertsonan dakidan zer den egiarekin aurretik joatea eta kontsekuentea izatea, badakit zer-nolako marjinazioa jasaten den, badakit ez naizela lagunak egiten ari, hain zuzen ere, egia deserosoa delako, eta jendeak, oro har, nahiz eta solidarioa dela esan, bere zilborrari begiratzen jarraitzen du. Hori da artikulu honetan esaten dudana. Horregatik erabakita neukan artikulu gehiago ez idaztea. Kasu honetan, aspaldi idatzia zegoen, eta testua editatzeko eta zuzentzeko lan bat zegoen atzean, eta, lan horri zor zaion errespetuagatik, argitaratu egin da. Adibidez, beste gai askoren artean, jendeari garrantzitsuagoa iruditzen zaio Independentea baraualdiari buruzko artikulu bat nik esan dezakedana baino. Irakurrienetan begiratu besterik ez da egin behar. Hori bai, inork ez du pentsatzen jende askok ezin duela baraualdira joan, ekonomikoki ezin duelako. Ni, besteak beste, horietako bat da parte hartu ezin dudan arrazoi bat. Ni pozik noa. Independentea beharrezko erramienta izan da eta da oraindik ere. Eskerrak existitzen den, eta ea urte askoan horrela jarraitzen duen. Baina nire bidea hemen amaitzen da. Esan dudanaren eta beste gai batzuen artean, hala nola nire euskara ez dela onena eta zuzendu egin behar nautelako, eta lan handia ematen dut. Azkenaldian, idazten dudanetik argitaratzen den arte hilabete edo gehiago behar izaten da. Nahiago dut zama bat ez izatea. Eta zertarako molestatu, inori ez bazaio gustatzen esaten dudana? Edo paperean oso ondo iruditzen zaio, baina ezin da egin. Fernando Birrik esan zuen bezala, “La utopía está en el horizonte. Me acerco dos pasos, ella se aleja dos pasos. Camino diez pasos y el horizonte se aleja diez pasos más allá. Por mucho que camine, nunca la alcanzaré. ¿Para qué sirve la utopía? Para eso: sirve para caminar.” Eta Eskorbutok kantatu zuen bezala “la mentira es la que manda, la que causa sensación, La verdad es aburrida, puta frustración”. Nire egiarekin beste norabait noa. Game over. Agur.
Ba sekulako pena hartzen diat, Patrik. Hire ahotsa oso beharrezakoa duk hemen, denon ahotsa osatzeko. Ados edo desados egongo gaittuk, baina beti osagarri.
Espero diat iritziz aldatzea.
Espero dugu bueltatzea Patrik, eta azkarrago argitaratzea ere. Aupa Patrik
A, Patrik, ta datorren baraualdirako datak jada jarrita daude, uztailak 21-27ra, 2025, beraz animatu, behar duenari gonbidatzea ez dio ezer suposatzen Independenteari, baina ezer ez, irabazten den guztiarekin, osasunean irabazten den guztiarekin… beraz, nahi baduzu, gorde data horiek…
Nola iritsi gara honaino? Zure galderari erantzunez:
Ez gera inora iritsi. Beti izan gera esklabu domestikatu ezjakinak, ez da ezer aldatu. Betiko lekuan gaude.
Hau amaierarik gabeko porrot zentzugabea da:
https://www.youtube.com/watch?v=bXfP9D6XFNA
Ze polita eta erromantikoa jakiteak eta eusteak, erotu gabe ezta jajajaja
Animooooooo eta laister arte 😉
Koterfield, eskertzen dizut gonbidapena. Baina dena ez da hori, baraualdira joatea gehien eragozten didatena osasun kontuak dira. Eta eskerrikasko bihotzez denoi esaten duzuenagatik, Asier, Aitor eta Kote.
Bide batez, Asier, asko gustatu zait zure iruzkina, hitz egin genuen eta konturatu baikara idatzizko bide hauetatik askotan gaizki ulertuak daudela, eta beste batzuen iritzi oso okerrak izan ditzakegula. Eta gauza guztietan bat ez bagatoz ere, pertsona garen aldetik, lagunak izan gaitezke.
Independentea irakurtzen jarraituko dut, eta iruzkin baten bat idatzi. Artikuluak oraingoz ez, ondo datorkit gogoeta-aldi bat. Eta Ihintzak nire artikuluekin izugarrizko lanak jaten ditu, eta lekua utzi nahi diot, ez baita makina bat, naiz eta berak beti laguntzeko prest egon. Ihintza, zure inplikazioa 100ekoa da eta beti jarrera onarekin. Mila esker!!
Eta euskara oso ondo kontrolatzen duen eta itzultzaile ona den norbaitek hau irakurtzen badu, eta Independentea taldearekin lan egin nahi badu testuak itzuli edo zuzentzeko, badaki info@independentea.eus helbidean jar daitekeela harremanetan. Aurrera Independentea!
“Beti izan gara esklabu…” Hori da sinestarazi nahi diguten “errelatoa” edo hixtoria.
Libre izatetik esklabutzara bilakaera bat dago, oraindik abian dena eta gure gogoak indarrezko esklabutzaren aurka egin du askotan, emaitza goraberatsuekin, baina mundua gobernatzen duen maltzurkeria da garaile, oraingoz.
Berrikuntzak datza, geroz eta biolentzia gutxiago behar dutela gu menperatzeko, jada etsita gaudelako orohar.
Guk hala ere ez dugu amore eman.
(Bide batez, Asier, asko gustatu zait zure iruzkina…) Aitor jarri nahi nuen, upsss.
Bai, Asier, erabat ados nago. Eta gu esklabo jaio eta hilko bagara ere, askok gure aletxoa jarri dugu, eta aletxo horiek, aurretik jarri eta atzetik jarriko dituztenekin batera, askatasuna ekarriko du. Aletxo horiek “ibiltzea” dira, eta gu aurrera goaz, eta harro egon behar dugu. https://www.youtube.com/watch?v=RIsc6GXLgqI
Oi Patrik, barka nazazu nire iruzkinak molestatu bazaitu, nire asmoa iritzi bat ematea zen, hausnartzeko aukera sortzea zure lana baliatuz,besterik gabe. Eskerrak ematen dizkizut zure lanagatik eta barka nazazu.
Maite, lasai, ez zintudan iraindu nahi. Gainezka nago eta batzuetan norbaiti tokatzen zaio erreakzioa. Baina ez da dirudien bezain serioa. Idatziz, oro har, nire adierazteko moduagatik askotan haserre nagoela dirudi, eta ez da horrela. Eskerrik asko iruzkinengatik, eztabaidagatik eta iritzi desberdinengatik, beti ere elkarri eraso egiten ez badiogu. Barkatu ta animo!