Hilabete hauetan, Burujabetza-Demokrazia Zuzena proposamen antisistema aurkeztu da. Bere ekintza-ildoa elkarte mailako erakunde bat sortzean oinarritzen da, neutrala eta gobernu eta alderdi politikoen mendekoa izango ez dena, gure herrietako biztanleen eskubide indibidual eta kolektiboak defendatzeko, eta, azken batean, herri eta gizaki gisa gure etorkizuna erabakitzeko eskubide demokratikoa defendatzeko, horrela, gure subiranotasuna gauzatuz.
Alderdi politiko tradizional guztiak bat etorri dira eskubide eta askatasunen murrizketari dagokionez, eta, Euskal Herrira etorrita, argi geratu da Vox, PP, PSE, Elkarrekin Podemos bezalako alderdiek ez dutela autonomiarik Estatuan duten markari dagokionez, eta euren jarduna antidemokraziarik garbienean murgildu da. Alderdi politiko nazionalistez (EAJ) eta ezker independentistaz (EHBildu) ari bagara, alderdi zentralistek bezala, eskubideak eta askatasunak murrizteko zeregin antidemokratikoa izan dute, herri gisa erabakitzeko eskubidearen espirituari traizio egiteaz gain, erabakitzeko eskubide indibiduala zein kolektiboa usurpatu dutelako.
EAJ-k eta EH Bilduk, alderdi zentralistek bezala, eskubideak eta askatasunak murrizteko zeregin antidemokratikoa izan dute, herri gisa erabakitzeko eskubidearen espirituari traizio egiteaz gain
Horrek ez gaitu harritu behar, zeren eta urteak baitira EAJk Euskal Herria traizionatu zuela, nahiago duelako Espainiako estatuan lehoi-buztan izan Euskal Herrian sagu-buru izan baino, horrek ekarri dielako, ezarritako sare klientelarrarekin, Euskadin poltronak okupatzea, eta horrekin bere klientelismorik erabatekoena elikatzen jarraitzea. Horretarako, bere politika, estatuarekin, saleroste huts eta gogorrarena da, non, azkenean (egitateei erreparatuz diot hau), marmotaren egunean sartzen garen: behin eta berriz Estatuaren aurrekontuak onartzearen truke, behin eta berriz transferentziak mahai gainean jarriz.
Zentzugabekeria politikorik handiena EHBildurena da, ustez pandemian zehar eskubide eta askatasunen murrizketaren aurkako jarrera handiagoa izan behar zuen alderdia. Izan ere, guztiz kontrakoa izan baitzen: ezarritako neurri murriztaileen defendatzaile sutsuenetako bat izan zen, Osasuna vs. Ekonomia premisa demagogikoa oinarri hartuta. Bestalde, koalizio independentistak Euskal Herriari traizio egin dio legegintzaldi honetan, Podemosen ereduaren alde eginez, non herri gisa erabakitzeko eskubidea, de facto, bere praxi politikotik desagertu den, are gehiago eskubide eta askatasun indibidual eta kolektiboen murrizketa hori onartu denean, eta, horrekin batera, sinesgarritasun guztia galdu dute herri gisa erabakitzeko eskubidearen defendatzaile gisa. EHBilduren bilakaerak bere garaian Euskadiko Ezkerrak egin zuen bide bera darama, eta denok dakigu non amaitu zen bilakaera hori.
Funtsezko premisa partitokraziatik aldentzea da, pertsonen ahalduntzearekin batera, eta pertsona horiek tokiko batzarretan bat egitea
Egia esan, ez dio partitokraziak sortu arazo gehien Burujabetzaren proposamenari, baizik eta ustezko Stop alderdi batek. Alderdi horrek, antisistemaren demagogiarekin, Burujabetza-Demokrazia Zuzena ekimenak ordezkatzen duena fagozitatu nahi izan du, pertsonen ahalduntzearen diskurtso bera erabiliz, tokiko batzarrak sortuz, eta, azken batean, «batzarreak» sortuz, baina ez argi azalduz Stop alderdiak, edozein alderdi politikok bezala, alderdi politiko tradizionalek erabiltzen dituzten ideia eta egitura piramidalak dituela.
Horrek, Stopi buruz ari naizela, berretsi egiten du alderdi hori pandemiaren aurretik ere bazegoela, eta, beraz, haren jarduna partitokraziaren esparrukoa baino ez zela, aurreko hauteskundeetan Equorekin batera joan izanak ere erakusten duen bezala, eta denok dakigu Equo Podemosen aldeko alderdia dela. Beraz, tokiko batzarren defentsa hori, modu interesatuan, bere ideario politikoaren ardatzari erantsi zaio, Burujabetza – Demokrazia Zuzena proposamenean ez bezala, non funtsezko premisa partitokraziatik aldentzea den, pertsonen ahalduntzearekin batera, eta pertsona horiek tokiko batzarretan bat egitea.
Burujabetza – Demokrazia Zuzena proposamena pandemiaren kontaketarekin ados ez dauden pertsona askoren nahigabetik sortu da. Baita beste pertsona batzuen ekimenetik ere, erabat disidenteak ez izan arren, uste dutenak ez dela onargarria pandemia honetan alderdi politiko guzti-guztiek egin duten eskubide eta askatasunen murrizketa. Beraz, partitokraziaren aldean sar daiteke Stop alderdia ere, Equo bezala, ez baita agertu, alderdi gisa, ofizialismoak eta alderdi tradizional guztiek inposatu diguten demokraziaren usurpazio horren aurka.
Burujabetza – Demokrazia Zuzena ekimenaren proposamenak, lehenik eta behin, arazo bat izan du: sinadura-bilketa bat behar izatearena, ez delako ohiko alderdi politikoa. Stop alderdiak behin eta berriz boikotatu du sinadura-bilketa hori, aditzera eman baitu Burujabetza – Demokrazia Zuzena proposamena baliogabea zela, errealitatea bestelakoa denean, azalduko dudan bezala. Alde batetik, boto baliogabearen aukera sistemak herritarrak ahalduntzeko edozein aukerari jartzen dizkion betekizunen eta oztopoen ondorioa da. Kasu honetan, Stop alderdi politikoaren jarduera gehituta, biztanleria disidentearen nitxo berera jotzean, boto baliogabearena nahita desitxuratu du. Bestetik, gainera, alderdi horren ideario politikoa argi azaldu gabe. Jakinik Equorekin batera joan zela lehenago, pentsatzekoa da alderdi horren ideiariotik ez dela asko aldenduko. Eta jakina, ohiko alderdi politikoa denez, sistemak ez die inolako trabarik jarri.
Burujabetza- Demokrazia Zuzena proposamenak sinadurak eta hautagai-zerrendak lortu ditu Zerain, Zamudio eta Aia udalerrietarako, eta ez du sinadurarik lortu Zumaia, Andoain eta Markinarako, baina bai hautagai-zerrendarik.
Udalerri horietan, sinadurak eta hautagai-zerrendak dituztenen kasuan, egin beharreko hurrengo urratsa hauteskundeetara aurkeztea da. Hautagai-zerrenda duten baina sinadurarik ez duten udalerrien kasuan, zerrenda horiekin aurkeztea proposatzen da, boto baliogabetzat jotzen badute ere. Eta gainerako udalerrien kasuan, Burujabetza – Demokrazia Zuzena webgunean dagoeneko jarrita dagoen boto-paperarekin bozkatzea. Boto hori baliogabetzat joko da, baina arestian aipatutako udalerrien botoarekin identifikatzen da erabat, hau da, sistema bera antisistemaren aldera bultzatzeko hazia jartzea, izan ere, hauteskunde-ordezkaritza izanez gero, lortzen duten pertsonak toki-batzarraren bozeramaile hutsak izango dira, eta ez dira inoiz sartuko politika tradizionalaren merkatu-salerosketan.
Demokrazia usurpatu digute, ahalduntzeko eta berreskuratzeko garaia da
Tokiko batzarraren ahalduntzea da, abstentzio aktiboaren proposamena erabat errespetatuz, horren antzekoena, batez ere aurkeztu beharreko zerrendarik ez dagoen udalerrietan; izan ere, boto baliogabe hori tokiko taldeen ahalduntzea da, abstentzio aktiboaren alde egiten denean gertatu behar den bezala, sistematik kanpo jarduten baita sistemarekin berarekin aurrez aurre jartzeko. Sisteman oin bat jartzean gertatzen den aldea da, egoera horretan, oin hau jartzen dela antisistemak erabakitzen duena tokiko batzarraren bidez transmititzeko.
Proposamenaren printzipio ideologikoa honako hau da: erakunde publikoen funtzionamendua eta kudeaketa gauzatzea benetako demokraziarekin, alderdi politikorik gabe, gure demokrazia berreskuratzea, Herritarren Udal Batzarren bidez, eta, nolanahi ere, komunitateak askatasunez aukeratutako kargu publikoekin, tokiko batzar horietako bozeramaile huts gisa, alderdi politikoen esku-sartzerik gabe, eta Giza Eskubideen erabateko errespetuarekin.
Pandemia honekin gizarteari demokrazia usurpatu diote, ahalduntzeko eta berreskuratzeko garaia da.
Equo eta Podemos, dirudienez, xenofobiaren aurka daude. Eta STOPek antz handiagoa du Liga Foralista eta Voxekin; izan ere, publikoki esaten ez badute ere, sortzaileak, publikoki, eta sare sozialetan, kolektibo horrekiko legezko eta poliziako gogortasuneko ideia xenofoboak mantendu ditu. Beraz, nik ez nuke esango Podemosen programa politikotik gertu daudenik ere, Vox edo Euskal Vox (Liga Foralista) urbilago daude. Eta esan behar da, baita ere, STOPen sortzaile horrek beti izan zuela hauteskundeetara aurkezteko asmoa, eta balizko nitxo bat ikusi zuela Plandemiaren disidentzian. Horrelakoxea izan zen, beste batzuen artean, Bizitza Plataforma osatu genuenok, gainerakoek pertsonaia horren asmoak jakin gabe. Okerrena da Plataformako presidentea izatea lortu zuela hiru urtez (konturatu nahi izan ginenerako, plataformak piramide-formako egitura zuen). Horrela, postu pribilegiatu horretatik bere ideia alderdikoi xenofoboak lantzen joan da, eta plataformaren barruan jarraitzaile ugari irabazi ditu. Oportunista eta arbuiagarria iruditzen zait Plandemiaren egoera asaldatuagatik noraezean dagoen jendea bere helburu politikoetarako erabiltzea. Hori artikulu batean esan nuen, sektek egiten dute. Jon Ander nahiz eta nik abstentzioa defendatzen dudan, badakit zuk Auzokrazia-STOP ez den beste liga batean jokatzen duzula, eta ez dut uste zu, ezta Burujabetza ere, sekta bat zaretenik. Horregatik, nahiz eta ni abstenitu egingo naizen eta aurkeztea akats bat dela uste dudan; bozkatzera doanak, bozkatzen badu, orduan behintzat nire gomendioa Burujabetza da haientzat.
Beste batzuek aldiz, Agenda 2030aren ideiekin antz handiagoa dute. Hau da, inmigrazio basatia bultzatzen dute estatu/lurralde guztietan, bertako kultura, hizkuntza eta dena kaka-nahasteko, eta lurralde horretan inoiz egon izan den nazio-kultura-identitatea deuzesteko, besteak beste.
Zer suposatzen da, adibidez Euskal Herrira datozen inmigrante guzti-guztiak hartu behar ditugula? Adibidez, urte batean 1.000.000 etorkin badatoz ere denak hartu behar ditugu? Ez da hobeto, inmigrante diren nazio horiek bultzatzea, bertan baldintza onetan bizitzeko? Zer da hobe, pertsona bati egunero arraina ematea bizi osoan, edo arrantzatzen ikastea? “Buenismoa”rekin jarraituko dugu beste 30 urtez, etortzen diren guztiei RGI eta etxea jarriko diegu inongo muga gabe, 30 urtetan lan egin gabe egon nahi badute ere RGI eman behar zaie denei, ezeren truke??
Hemen aukera guztientzako dago lekua, eta ez zait bidezkoa iruditzen bati edo besteari atakatzea. Gutxiago Sorosen “buenismo”-ideiak bultzatzen baditu.
Kaixo, Patxiku. Kontua da gai hori askoz sakonagoa dela kanporaketekin eta poliziaren errepresioarekin konpontzea baino. Arazo global bati buruz ari gara, mendebaldekook sortutakoa gainera, gerrak sortu, baliabideak lapurtu eta pobrezia sortzen baitugu. Gero kexatu egiten gara, etorkin-oldeak datozkigulako. Ez da buenismoa, irakurketa sakonagoa egitea eta arazoaren sustraira joatea da. Eta, jakina, ezin gara inola ere xenofobian erori, ezta kolektibo errugabeekiko giza eskubideak urratzen dituen bestelako jarrerarik ere. Egun eta egun gure izenean ere urratzen dituzte, eta hor jarri behar dugu begia, Euskal Herritik edo lehen munduko mendebaldeko herrialdeetatik saltzen ditugun armetan, onura jasotzen dugun hirugarren munduko herrialdeen baliabideetan, etab.