Maddalen Iriarteri

Maddalen Iriarteri, EH Bilduko bozeramailea,

Aste batzuk igaro dira El Diario Vasco-ri eskainitako elkarrizketa batean 7 urterekin udaleku batzuetan abusuak jasan zenituela kontatu zenuenetik. Irakurri genuenongan ezintasun sentsazioa eragin zuen, baita haserrea ere, aldiro istorio bera emakume ezberdinekin errepikatzen jarraitzen dela ikusteagatik. Haserrea, beste kasu berri bat ezagutzeagatik, oraingo honetan pertsona ezagun eta publiko baten ahotik jakin duguna.

Zoritxarrez zure istorioak ez du ia inor harritzen, ia zailagoa baita abusu edo mota bateko edo besteko erasorik jasan ez duen emakumerik aurkitzea, halakoak jasan dituztenak baino. Txalotzekoa, ordea, emakume batzuek ezkutuan eramaten den hori kontatzeko erakusteko duzuen ausardia. Eta txiokatu zenuenarekin ezin naiteke gehiago ados egon, esan zenuen bezala “amets-gaizto honekin bukatzea danoi dagokigu”.

Kote Cabezudo kasuaren 21 salatzaileak jada 8 urte betetzear dagoen prozedura judizial bateko amets-gaizto batean bizi dira. 8 urtez istorio bera kontatzen. Amaierarik gabeko istorio bat, zeinetan defentsa egoki bat izateko ahalegin eta esfortzu guztiak jarri behar izan dituzten, aldi berean erasotzaileak berak doako justizia eskuratzen duen bitartean. Hau ere denon poltsikotik ordaintzen diogu.

Kote Cabezudo argazkilariaren kasua ezagutzen dugun bortxaketa sarerik mingarriena da, haur pornografia produkziorik agerikoena eta ezagunena. 2013an emakume bakar bat zen kasua epaitegietara eramaten ausartu zena, baina gaur 21 salatzaile dira eta nahiz eta akusatua 2018ko maiatzetik preso egon, emakume hauek epaiketaren zain jarraitzen dute, amesgaiztoarekin bukatzeko desiratzen. Orrialde hau betiko pasatzea desiratzen.

Duela bi urte eta erdi herritar talde bat ‘Kote Cabezudoren Biktimontzat Justizia’ zioen pankartaren atzean elkartu zen eta kasuaren inguruan zegoen isiltasunarekin amaitu zuen, hainbat emakumeren salaketen berri emanez. Herriz herri eta auzoz auzo ibili ziren kasua jendeari ezagutaraziz, manifestaldi eta prentsa oharrak zabalduz hainbat hedabidetan.

Kote Cabezudoren izena ez zen ezezaguna jendearentzat, bere argazkilaritza lanak egunkari guztiek goraipatu izan zituzten eta, urte askotan zehar. Aipatu beharra dago bereziki El Diario Vasco-ren inplikazioa puntu honetan, argazkilaria goraipatzeaz gain «Concurso de ojos bonitos» deitzen den ekitaldiari babes mediatikoa eskaintzeagatik, TeleDonosti eta First Models agentziarekin batera, zeinetan saria Kote Cabezudorekin (ekitaldiko epaimahaikide eta argazkilari ofiziala zena aldi berean) argazki saio bat egitea zen. Kontutan izan behar dugu ekitaldi honetan parte hartzen zuten gehienak, -ez baziren guztiak-, adin txikiko neska-mutilak zirela. Eta aipatutako herritar plataforma horrek hainbatetan publikoki salatu zuenez, ekitaldi hau haurrak kaptatzeko modu bat izan da, gutxienez Kote Cabezudo aktiboki lanean ari zen garaian. Pentsatze hutsak ikara sorrarazten du.

Talde honek kasuaren inguruko lainoa garbitzea lortu zuenean eta isiltasuna hautsi zenean, hilabete batzuen buruan, herritar talde honek publikoki salatu zuenez, Donostiako alderdi politiko guztietako zinegotziekin eta alkate berarekin elkartzea lortu zuten. Baina, eta ez du harritzen, hauengandik lortutako aportazioak kontrako norabidea hartu zuen. Hau da, gauza bat esan eta beste bat egin.

Nahiz eta udal zinegotziek promesa ugari egin omen zituzten bilera haietan, publikoki kasua estaltzearen estrategiarekin jarraitu zuten, emakume ausart hauei bizkarra emanez. Baina harrigarria eta oso esanguratsua iruditzen zait emakume hauetako baten deklarazio gordinak jakin ostean zure alderdiko militante batzuk ‘Kote Cabezudoren Biktimontzat Justizia’ pankarta atzean agertu izana, kasu honen atzean zegoen egia mingarriagatik hunkituta. Hitz egin faborez zure alderdikide Reyes Carrere-rekin, baita Olaia Duarterekin ere, Kote Cabezudoren salatzailei babesa erakutsi dietenak, Donostiako epaitegi aurrean pankartarekin elkartzean.

Horregatik, ikusitako guztiaren ondoren, deigarria iruditzen zait euskal alderdi politiko guztiek gai honen inguruan oraindik mantentzen duzuen isiltasun ozena.

Deigarria zuk zure aletxoa jarri izana zure istorioa kontatuz, zerbait kontatzeko duten beste batzuk ere ausartu daitezen berdin egitera, bakarrik ez daudela jakinaraziz, eta hain ezaguna den kasu honi buruz aipurik inoiz egin ez izana.

Deigarria da zure alderdikide Miren Larrion haratago joan izana ere, zuri babesa agertzean “erasotzaileak eta estaltzaileak jazartzeko” adieraziz, Kote Cabezudoren kasuan aukera paregabea izan duzuenean 21 emakumeen erasotzailea eta hau estali eta babestu dutenak jazartzeko, baina horren ordez isiltasuna aukeratu duzuenean.

Ernesto Gascok ere duela gutxi gaztetan jasandako bere abusu istorioa publiko egin zuen, honek ere esfera politikotik babes ugari jasoz. Eta non zaudeten galdetu diot nire buruari, Kote Cabezudo kasuari eta bertan inplikatutako jendeari buruzko informazioa, erantzunak, eta erantzukizunak espero direnean. Non zeundeten orain zuen artean erakusten duzuen babesa 21 biktima hauei erakusteko eskatzen zitzaizuenean. Nire buruari galdetzen diot zergatik ez duzuen euskal politikariek interesik erakutsi kasu honetan, Donostiako tatuatzailearen kasuarekin egin zenuten moduan. Nire buruari galdetzen diot zergatik Diputatuen Kongresuan gai honi buruz entzun den aipamen bakarra, Donostiako epaitegietan burutzen ari den prozedura judizial honi buruz, VOX bezalako alderdi politiko batengandik etorri behar izan den.

Jai dugu Euskal Herri demokratiko eta feminista batean bizi nahi badugu eta alderdi matxista eta frankistak izan behar badu Kote Cabezudoren gaia mahai gainean jartzen duena.