Ez genekien zerekin topo egingo genuen. Papererako jauzia nolakoa izango zen, jendeak ezagutuko ote zuen orain arteko hiru urteko ibilbidea, zein iritzi izango zuen. Inor egongo ote zen oraindik beldurrak jota, edo botereak pairarazi dizkigun tratu txarrei gustua hartuta, edo obendientziarekin itsututa, edo harrigarriki bideratutako gorrotoak gidatuta. Baina ez. Jendea, onerako eta txarrerako, uste baino normalagoa da. Zerikusi gutxi sare (anti)sozialetan arnastu behar izan dugun jazarpen giroarekin, edota hedabideek pandemiaren inguruan eta hari esker zizelkatu duten pseudo-errealitate prefabrikatuarekin.
Hogeita hamar lagun aritu gara Independentearen papereko lehen alea eskura banatzen 2023ko Durangoko Azokan, eta erreakzio gehienak positiboak izan direla esan behar dugu. Gehienek ez zuten ezagutzen euskal komunikabide herritar hau, hori egia da eta espero izatekoa zen, hain da zaila ezarritako inkomunikazioa gainditzea, herri euskaldun gisa behar larria dugun arren. Ezin dugu ziur jakin euskaldunoi ukatutako komunikazioa baldarkeria hutsaren ondorioa izan den edo ongi planifikatutako eta diruz koipeztatuko propaganda makineriaren obra izan den. Baina kontua da euskalgintzan (edo euskalsaltsan, Josuk egoki deitzen dion bezala) hutsune nabarmena zegoela hainbat oinarrizko gairen eta zentsuratutako ahotsen inguruan, eta Independenteak, ahal izan duen bezala eta beste inork egiten ez zuelako, zulo hori bete duela nolabait.
Horixe adierazi zigun irakurle batek. Ale berezia jaso, etxerako bueltan trenean irakurri eta hurrengo egunean berriro hurbildu zitzaigun, esateko ez zuela Independentea ezagutzen eta aurkikuntza ederra izan dela eta ezinbestekoa dela egiten duguna, eta jarraitzeko horretan mesedez. Beste lagun askok ere eman dizkigute eskerrak, herritar libreen bozgorailu hau ezagutzen zutelako eta beharrezkotzat dutelako. Horietako baten hitzak iltzatuta geratu zaizkit: “eskerrik asko benetan, duela hiru urtetik ezagutzen dut Independentea eta hasierako une haietan asko lagundu zidan”. Gogora ekarri dit 2020-2021-2022ko egoera surrealista hartan, denboran hain urrun ez duguna, zenbat jende zein bakarrik sentitu zen, bere inguru guztia hondoratzen ikusita, psikiatriko batean esnatu izan balitz bezala.
Bereziki aipagarriak dira 20 urteren bueltako gazte horiek, alea oso eskertuta jasotzeaz gain beren lagunentzako beste batzuk eskatzera etorri direnak. Poztekoa da, eta etorkizuna erabat galdua ez dagoela amesteko bide ematen du. Bestalde, izan dira alea ez zutela nahi esan digutenak eta, euskaraz irakurtzen ote duten galdetuta, baietz erantzutean, hartu dutenak. Ez da egunero euskarazko komunikabide baten papereko lehen alea jaiotzen, ezta eskuan jasotzeko aukerarik izaten ere. Bizienek jakin dute hori aprobetxatzen, noski.
Den-dena polita ezin izango zen, jakina, eta izan da “negazionismorik ez” edo “magufo” esan digunik ere. Bueno, zer edo zer esan nahi izango zuten horrekin; beraiek baldin badakite, gaitzerdi, baina ez ziruditen arrazoiketarako oso iaioak. Edonola ere, oro har baikor (oso baikor!) egoteko moduan gaude, musukodun (?) bakanek ere pozik hartu dutenean papereko lehen alea.
Azkenik, eskerrik asko, Xexili, zure interesa adierazi eta Iparraldeko entzuleei helarazteko parada eskaintzeagatik, eta mila esker, Asisko, zure artista begiradaz egindako balorazio eta iruzkin ederrengatik.
Zorionak, zorionak eta zorionak!!!!!
Biba zuek.
Zoragarria Ihintza!
Itsatsita geratu zaizkit zure hitzak:
“Gogora ekarri dit 2020-2021-2022ko egoera surrealista hartan, denboran hain urrun ez duguna, zenbat jende zein bakarrik sentitu zen, bere inguru guztia hondoratzen ikusita, psikiatriko batean esnatu izan balitz bezala.”
Psikiatriko batean esnatuta… 🙃
Benetan, horrela izan zen.
Hala ere, jakin izan dugu behar genuena sortzen eta benetan daukagun sormenerako boterearen isladetako bat da gure Independentea.
Aurrera! Sor dezagun behar dogun mundua!