Antolatuta eta herri mugimenduetan gabiltzanok, orokorrean, aho bete hortz geratzen gara albistegiak ikusten ditugunean. Batez ere, gertutik ezagutzen dugun errealitateaz ari direnean. Kostata ulertzen dugu zelan irentsi ahal dituen jendeak hain agerikoak diren iruzurrak. Baina errealitateak islatzen digu baietz, herritar gehienek jasotzen dutena zalantzetan jarri gabe barneratzen dutela. Informazio pilaketa honek jarrera politiko zehatz batzuk sorrarazten ditu jendartean.
Orain dela gutxi, nire lagun batek, Errekaleorreko nire etxean zegoela, aitortu zidan beldurtzen zuela bere etxea oporretan okupatua izateak. Astakeria bat eman ahal du, eta horrela bizi izan nuen nik hortaz galdetu zidanean, baina, hotzean eta denboraz mamituta, jarrera hori gure ghettoetatik kanpo ohikoena delakoan nago. Okupazioaren kontra abiatu duten ofentsiban denetarik asmatu eta desitxuratu dute, jendearengan okupazioari beldurra sortu arte. Egunerokotasunean pairatzen duten jabetza pribatuaren diktaduraz ohartu beharrean, kolokan jartzen dutenengan kokatzen dute jopuntua.
Okupazioaren adibidea beste aferekin parekatu daiteke. Hauetako askoren muina aski ezaguna da antolatuta gaudenontzat eta aspaldi garaitu ditugu mass-medietan hegemonikoak diren diskurtsoak. Hala ere, zenbait kasutan, erresistentziak aurki ditzakegu oraindik, kolektiboki orokorrean garaitzeko bitartekoak jarri ditugun arren. Adibide argiena, niretzat, migranteen kriminalizazioa da; hezurretaraino sartu diguten beste sinesmen bat da hau.
Aztertzeko eremua zabalduz gero, hau da, gertuko bizipenetatik munduko gertakarietarako jauzia ematen badugu, Euskal Herrian, zenbaitetan, noraezean gabiltzala esango nuke. Ez dugu ondo garatuta, ezta ondo hedatuta ere, hedabideetatik zabaltzen duten mezu pozoitsuari aurre egin diezaiokeen diskurtso edota praktika politikorik. Sakabanatutako eta ideologia anitzeko pertsonak barnebiltzen dituzten herri eragileetan, ez dugu, gehienetan, gure sektoreetatik kanpo geratzen diren problematikez jarduten. Agian gure kolektiboaren eginkizunarekin loturarik ez diogulako ikusten; edota hausnartzeko gaitasunik, informaziorik edota daturik ez dugulako… Edonola ere, ukitzen omen ez gaituen horren aurrean ondo kokatuta ez egoteak gure etsaiaren koordenadetan jar gaitzakeela jakin beharra dugu.
Zentzu honetan, urrunago geratzen zaizkigun gaiak aztertzeko eta izan beharko genukeen jardueraz berba egiteko, otsailaren 23an, Errekaleor Bizirik-ek eta Askapenak antolatutako solasaldia dugu. Egun honetarako hurrengo galdera luzatu digute: zergatik eta nola izan anti-inperialista Euskal Herrian? Erantzunari hasiera emateko, aurkezpenik behar ez duen Iñaki Gil de San Vicente gonbidatu dute. 18:00etan hasiko da Iñakiren hitz hartzea, baina ostean, bildutakoen artean solas egitea da helburua. Aukera paregabea pil-pilean dagoen mundu honen gaineko argazki bat egiteko. Ezinbestekoa dagokigun tokitik antolatzeko, koordinatzeko eta berriz ere Euskal Herria anti-inperialista eraikitzeko. OTAN-i ezetz esan zion herriaren memoria astintzeko.
ZuZeu
Gaurko “Naiz”-en, Joxe Iriarte, Bikila-ren oso hausnarketa interesgarria.
Beste eretxi bat egunkarian irakurrita “Seguruenik inbasinoa ez zan gertatuko beste buruzagi bategaz, Boris Yeltsinegaz, alegia, Ukrainak Mendebaldearen aldetik Donbasseko lur guztia “des-rusifikazino” programaz jarraitzeko baimen osoa izango leuke eta ordainetan “aliatuek” buru nuklearrak Moskura begira jarriko leukiez. Baina Putin ez da Yeltsin
eta Gorbachov be ez”.