—Erratuta zaude- esan zion Goizanek Endikari.— Pentsatu ondo, erratuta baitzaude- buruan zituen Lorea, Patrizia eta beste hainbeste pertsona, hurrenez hurren txertoa lankideen presioa jasangaitza zelako eta bidaiatzen jarraitu nahi zuelako jarri zutenak. Azken finean, Lorea eta Patrizia ez zeuden Endika baino erratugabeago, baina txertoa jarrita zutenez, Goizanek ez zien euren “errakuntzaz” ezer esan behar- Jokatu arduraz!-gehitu zuen Endikak bere bulegoko atea itxi baino une bat lehenago.
Endikak bere buruari galdetu zion Goizane arduraz jokatzen ote zegoen. Txertoa preskribitzeko eskatu zionean ildo horretatik zihoan, mediku bezala bere ardura onartzeko eskatzen zebilen Endika eta, pazientearentzat onuragarria den medikamentua sinadurapean emateaz. Baina Goizanek egoera honen ustezko konponbidean ardura zuten asko eta asko bezala, biztanleriarentzat erabakiak hartzen ari ziren horiek, alegia, biztanleria horri arduraz jokatzeko esatearekin ardura eurei egozten zien, egoeraren irakurketa sakona egiteko behar zuten informazioa eskaini gabe, egoeraz mintzatu eta egoera elkarrekin aztertzeko aukera eman gabe.
Elkarrekin aztertuko balituzte, txertoen inguruan adibidez Groucho Marx-en ahotan entzun ahalko genukeen ondoriora helduko lirateke: “txertatu gabekoak txertoa hartu behar dute, txertatutakoak babesteko; izan ere, txertatutakoak ez daude babesturik txertatu gabekoak txeratutakoak babesteko jarri behar duten txertoarekin”.
Eta hainbeste pertsonen egoera gogoratzen zuen Endikak: Suarena, adibidez, berak zekizkien arrazoiak medio, txertoa hartzeaz beldurtuta zegoena; Haizearena, senarra ustezko gaitz berri honetan hil zena (edo ustezko gaitzaren aurrean jarri zioten tratamenduan) eta berak, aldiz, gaitza inongo sintomarik gabe pasa zuena; edo Mirenena, gaitzaren sorrerarekin batera gure gobernuek debekatutako tratamendua hartzen dagoena, prebentiboki, eta bide batez behingoz kolesterola jaistea, artritisak eragindako minak desagertzea… lortu duena; Anerena, aurrekoak ez bezala, aho zabalez hitz egiten zuena eta “erantzukizuna” etengabe errepikatzen zuena bere diskurtsoan ekintza kolektibo orotan, gau giroan droga hartzeko edozeinekin turuta partekatzen zuen bitartean; Garazirena, zorionez arduraren afera hori oso landua zuena eta behin eta berriz medioetan, kalean, lanean entzuten zituenei lasaitasunez aurre egin ahal ziena; edota Oierrena, bere 16 urterekin inoiz baino epaitu eta mugatuagoa sentitzen zena gizarteak ematen zizkion aukera urriekin.
Nola errespetatu eta uztartu bizipen guzti hauek, zein baino zein berekoi eta aldi berean arduratsuagoa, —galdetzen zuen Endikak— aldi berean errealitate diren une honetan?
“….senarra ustezko gaitz berri honetan hil zena (edo ustezko gaitzaren aurrean jarri zioten tratamenduan)”.
Ikerketarako bide interesgarria zabaltzen du susmo horrek. Nork daki ebakuntza batez heste-sobrea kendu zidatenean ez ote zituzten nire erraiak manipulatu orain naizen erdupurdiko mendebaldar zuri hetero burges otzan koldar ergel egoista bihurtzeko? Nork froga dezake kontrakoa?
Orain serio: txertoen derrigortasunaren kontra egotea, ondo; txertoen ondorioez zalantza egitea, ondo; medikuntza ofizialarekin kritikoa izatea, ondo. Baina medikuntza ofizialak pazienteak (nahita, jakinaren gainean???) parrastaka erailtzen dituela pentsaraztea izua zabaltzea da.
Benetan diot kezkatuta nagoela pandemiaren kudeaketaren kontu askorekin, eta bereziki txertoek eragin ditzaketen ustezko kalteekin. Zalantza handiak ditut horren inguruan. Baina txertoen kontrako informazioan, zentzuzko kontuekin batera, hori egia da, txorakeria siensgaitz asko, larregi, irakurtzen dut, gainera oso tonu ziur eta gogorrean askotan, txertoei fedea dietenak, edo diegunok, tontotzat hartuz eta aditzera emanez etorkizunean sekulako damua izango dugula, historiak epaituko gaituela eta abar… Goian aipatu dudan esaldia (“….senarra ustezko gaitz berri honetan hil zena (edo ustezko gaitzaren aurrean jarri zioten tratamenduan) “beldurgarria” iruditu zait alde horretatik. Salaketak neurriz eta tentuz egin behar dira, eta izua debaldetan eta oinarririk zein frogarik gabe zabaltzeak ez dio inori mesederik egiten. Inori ere ez. Hor iradokitzen dena benetan baita beldurgarria. Arlo giuztietan horrelako izua zabalduz gero, paniko erabatekoan bizitzera kondenatuta gaude.
Imajina dezagun ume bat COVID-19ko angtigenoetan positibo eman duena. Lodia da, birika ahulak dauzka, eta pneumonia daukala dirudi, nekez hartzen baitu arnasa. Gero eta okerrago dago. (Umea izan beharean izan daiteke pertsona zahar bat ere, edo edozein adinetako pertsona dependentea, bere kabuz moldatzeko gai ez dena). Zer egin behar du haren gurasoak (edo arduradunak)? Ez du eraman behar medikuarengana, ezta? Zeren igual Osakidetzan jartzen dioten tratamenduak hiltzen du, eta ez ustezko birusak. Horrelako zerbait ulertu dizut, Garbiñe. Hori pentsatzen duzu benetan? Eta zuek ere bai, irakurleok? Nik hori Jakin nahi dut, benetan, beldurtu egin bainau hori irakurtzeak.
Uste dut Luc Montagnierrek, 2008ko Medikuntzako Nobel saridunak eta birologoak, zerbait bazekieta honetaz, zuk eta nik baino gehiago ziur.
2022ko Urtarrilaren amaieran egindako adierazpenetan, horrek ez du zalantzarako tarterik uzten. Laburra eta ulergarria: “Herritarrei pozoia injektatzen ari dira.”
Komunitate zientifiko osoan miretsia eta goretsia izatetik, paria izatera pasa zen, farmazeutika handien, OMS-en, masiboki ernetzeko bitartekoen eta Mundu Ordena Berriaren laguntzaile eta sikario bihurtutako zientzialari “ofizialen” praktika mafiosak, engainagarriak eta mortiferoak salatzeagatik.
Kaixo, Juan Luis:
Zu lasaiago uzte aldera, hedabide honen irakurle xume honek bere iritzia emango dizu.
Nik ez dut uste Osakidetzan hil egin nahi zaituztenik, ez nahita behintzat, kar kar. Beste kontu bat da Osakidetzako langile gehienak, gizartearen zatirik handiena bezalaxe, “arauak jarraitzearen” aldekoa dela, ziur aski. Eta arautzat hartzen dute, beren lantokian, “protokoloa” deitzen dioten hori, eta protokolo hori bai izan daiteke oso okerra, are kaltegarria ere. Horrek kalte-kate oso negatibo bat ekar dezake, eta bai: horrela, pazienteak, erabiltzaileak, zu, ni, gu, bizitza, kaltetu daitezke, eta larriki gainera. Hori lehen jada gertatzen zen, baina orain gehiago. Eta egoera horrek jende asko eraman du ustez jendea zaintzeko zeudenengan konfiantza galtzera.
Zure iruzkinak aztertuta, ikusten dut, gutxienez, eboluzio bat izan duzula eta agian zure “txerto” hauekiko konfiantza beste begi batzuez ikusten duzula orain. Mati Iturralderen azalpenek zer pentsatua emango zizuten, akaso. Edonola dela ere, pozten naiz.
Ados nago zurekin honetan: izua ez da zabaldu behar. Paniko egoeran ezin da bizi. Hain zuzen ere, 2020ko martxoan pentsatu behar zenuen hori. Pentsatu al zenuen? Nik ikusten dudana da izurik handiena, eta etengabe, covid fartsaren sustatzaileek eta jarraitzaileek zabaldu dutela. Eta ondorioak begi bistan daude: suizidioak izugarri ugaritu dira, eta beste hainbat gaitz ere bai. “Amua irentsi” izana ez da doan atera, ez. Bakoitzak egin behar du horri buruzko eta dugun arduraren inguruko hausnarketa.
Ongi izan.
Juan Luis: Osakidetzan protokoloak betetzen Ari dira? Egia.
Izan dezakete Sendagileak beste iritzirik? Ez. Ba al da besterik? BAI….
Kazetaritza pisket in tzak! Axpeitixen topako gaittuk. Nahi badek!!
Juan Luis, errespetu osoz, galdetzen duzunari nire erantzun zintzoa eman nahi dizut, irakurle eta kezkatu gisa, ondo baino hobeto dakidalako irakurle jakin askok saiatzen ari garena gure lagun eta lagunen senide artean, neumoniak jota egonda, hospitalera ez eramaten. Bai, bertan inposatutako protokoloek heriotzara bideratzen dituztelako kasu honetan, eta horregatik ari gara herritarrok medikuak poltsikotik ordaintzen etxera ekartzeko eta tratamenduan jartzeko neumoniak, baina ez heriotzarako tratamenduan baizik eta sendatzeko tratamenduan (segun eta kasuak kortikoideak eta ospitaletan debekatutako kloro dioxidoa edo ozono tratamendua ere; hidroxiklorokina… medikuen errezeta eta laguntzarekin).
Heriotzarako bidean jartzearena… “nahita eta jakinda”?
Mediku eta erizain batzuk ezin, ezin sinetsi, larriegia litzateke onartzea hilketetan jardun izana; beste batzuk aldiz jakina baietz —ikaragarrizko barne krisiak dituztenak ez dira gutxi—. Eta orohar nik uste kontutan hartu behar dela datu garrantzitsu bat: hiltzen badira ez da mediku edo erizainen ardura, ez legez, edo behintzat ez uztez legez denaren arabera, indarrean dagoen protokoloa betetzen duten bitartean.
Beraien ardura litzateke, aldiz, lan-postua galtzeko zoriarekin, beraien hautuz protokoloak hautsiko balituzte eta edozerrengatik salaketa bat jasoko balute. Jakina, aipatu gabe doa lankideen presio sozialaren kontra egin behar dutena. Horregatik ari dira ezktutuan ospitale guztietan antolatzen, piskanaka. Lanpostua mantendu ala sendatu? Prestigioa mantendu ala sendatu? Mediku izaten jarraitu ala magufo? Tratamendu egokia eman ala eskuindar konplotista? Nik uste jarri behar garela haien egoeratan ere, eta besteak gu baino gehiago epaitu gabe, irtenbideetan lanean jarri, zeren herritar guztion arduragabekeria bideratu du hau, gure utzikeria izan da latzena, nire uste apalean.
1) Zuk eta nik baino askoz gehiago dakiten beste askok besterik diote txertoei buruz: gomendatu egiten dituzte, txertatu egin dira, seme-alabak txertatu dituzte… eta ez dut uste denak lanik gabe edo baztertuta geratzeko beldurrez egin dutenik hori guztia, bestela a zer giza kalamidadeak, ezta? 2) Bestela ere zure argudioak ez dio erantzuten nik planteatu dudan gaiari, nik ere esana baitut zalantzak ditudala txertoen onura-kalteei buruz, ez naizela gai sentitzen zurtasunez esateko txertoek ez dutela kalte larririk eragiten. 3) Nire kezka da hemen irakurtzen ditudan mezu batzuek medikuntza ofizialarekiko izua sortu eta zabaldu dezaketela, askotan mezu horiek ziurtasun handiz ematen direla, eta, batzuetan, horiek sinisten ez ditugunok etorkizunean gure erabakiez damutu beharko dugun ergelak garela iradokiz (edo, zuzenean, esanez).
Beraz, esan bezala, uste dut zure argudioek ez diotela erantzuten nik planteatu dudan gaiari eta kezkari, eta uste dut arrazoitu dudala zergatik.
Zuzenean egingo dizut galdera bat, erantzun zehatza emateko, ahal baduzu: COVID-19ko antigenoetan positibo eman era gero arnasa hartu ezinik eta gero eta larriago ikusten duzun ume baten ama edo aita bazina, zer egingo zenuke sendatzen saiatzeko? Eta zer egingo lukete Independetea-ko idazle eta irakurleek? Hori jakin nahi dut, eta, asko eskatzea ez bada, erabakia ahalik eta sendoen arrazoituta.
Nik medikutara eraman nuke, bistan da, pentsatuz hori dela bide egokiena eta seguruena. Baina beldurtu egiten nau osasun sistema publikoa eta medikuak guri (nahita eta jakinaren gainean?) mesede baino kalte handiagoa egiten digutela pentsatzeak. Hemen irakurri ditudan mezu batzuek beldur hori piztu didate eta jakin nahi dut zer oinarri erreal duen nigan piztutako beldur horrek. uste dut logikoa dela nire kezka eta nire eskaria.
Baina, mesedez, erantzutekotan zuzenean nik esandakoari erantzun. Eskerrik asko.
Irakurri berri ditudan aurreko lerroetan badago osasun kolektiboaz benetan hausnartzeko hazitxo bat ereinda.
Batzuek ez dute halakorik nahi, beste batzuk hori da nahi duguna.
PAKOri erantzunez:
Tamalez, ez zeukaat astirik kazetaritza hori egiteko, eta, egiten hasita ere, ez zekiat zenbateraino argituko nituzkeen kontuak, jakitunen arteko ezjakin bat izango bainintzateke seguru asko, orain bezala, nori sinetsi ezin jakinda, zalantzak argitu beharrean lehen baino zalantzatiago akaso. Horregatik egin ditiat galdera horiek hemen.
Medikuek beste iritzirik izan dezaketen? Ez diat ukatzen presioa izango dutenik, baina: txertoen kalteez jabetuta dagoen mediku batek txertoa hartuko du, seme-alabak txertatuko ditu, inguruko guztiak txertatzera bultzatuko ditu… lana ez galtzeagatik, baztertuta ez sentitzeagatik? Baita jubilatuta daudenek ere? Hemen bezala, Europak osoan, AEBetan, Kuban…? A zer giza miseria ustela! Bazekiagu fikzioak errealitatea gainditzen duela maiz, baina nobela edo pelikula batean behintzat ez lukek oso sinesgarria izango txertoen aldeko adostasun zabal hori. Presioak daudela ukatu gabe, presioak ezin dik, nire ustez, hori dena azaldu. Inozoegia ote naiz?
Kote Camachori erantzunez:
Oso gogorra egiten zait hori jakitea (“irakurle jakin asko saiatzen ari garena gure lagun eta lagunen senide artean, neumoniak jota egonda, hospitalera ez eramaten. Bai, bertan inposatutako protokoloek heriotzara bideratzen dituztelako kasu honetan…” eta abar…) Oso gogorra! Eta eskertzekoa da lekukotasuna.
Tira, nik aipatutako kasuak hipotetikoak dira, eta espero dut halako dilemarik ez egokitzea bizitza errealean. Bien bitartean, eskertzen dizut lekukotasun zintzo hori. Horrelako azalpenekin beste oinarri bat hartzen baitu kritikak, gero bakoitzak ikusi behar badu ere kritika horrekin bat etorri edo ez.
Ireneri erantzunez:
Eskertzen dizut zuri ere erantzuna, oso errespetuzkoa eta zentzuduna iruditu zait. Lehen ere esan izan dut Twitterren eta hemengo erantzunetan, eta horretan ez da aldatu nire jarrera: akaso aurrerago iritzia aldatuko dut, baina oraingoz segitzen dut txertoetan eta medikuntza publikoan konfiantza izaten, alderdi asko zalantzagarriak eta beste asko kritikagarriak direla badakidan arren.
Juan Luis, kaixo berriro ere,
Uste dut zuk nahi dituzun erantzun batzuk eman dizkizudala dagoeneko nire lehenengo iruzkinean, beldurrari buruz-eta. Hori bai, zure ikuspegiari buelta emanda, horrela ikusten baitut, izua zabaldu dutenak covid diskurtsoaren jarraitzaileak izan direla eta direla. Mesedez, berriro diot: gogoan izan 2020. urtea, eta kontatu zizkiguten txorakeria surrealista guztiak, gaixotasun honen sintomei buruz… alopezia covid sintoma izan ziteken, oinetako behatzetako mina ere bai, priapismoa ere bai… ez ahaztu!
Aipatzen duzun balizko kasuan, antigenoetan positibo eman duen umearena, hauxe esango dizut:
1- EZ nioke test hori egingo, ez da proba diagnostiko bat eta badakizu.
2- Ezin arnas hartu baldin badago, mediku batengana eramango nuke, diagnostika dezan. Ordaindu baldin badezaket eta gaur egun bereziki, EZ nuke anbulatoriora eramango, pribatu batengana baizik, tratatuko duena eta ez protokolo zentzugabe eta kaltegarri bat aplikatu. Min dut hau esan beharra, baina nik medikuntza egiten duen mediku bat bilatuko nuke, auskultatzen duena, presentzialki artatzen duena, beldurrez hartuko ez gaituena, robot-burokrata bat ez dena.
3- Ama naizen aldetik, ziurtazen dizut protokoloek on baino kalte handiagoa egitea ez dela hain arraroa… Bota begirada bat ospitaleetako obstetrizia sailei.
Ondo segi
Osakidetza ikertu egin beharko da pertsonen intimitatea inbaditzerakoan ustez delituak egiteagatik eta zuzenean hertsatu beharko dira sms-ak eta telefono deiak erabiliz gorputzetan botika esperimental injektatzera bultzatuz.
Probak hor daude, sms-ak ondo gordeta eta deiak grabatuta.
Nor fidatu daiteke hemendik aurrera ustez delitua egin duen “erakunde” batetik datorrenaz?
Auzitegiek hau argitu beharko dute. Noski, “nik ez nekien” edo “goiko aginduak ziren”argudioarekin defendatzeak ez du balio.
Nurenberg.en kodeak espresuki debekatzen du gizakiari substanzia esperimental bat injektatzea.
Hemen ez da pertsonen baimenik egon baizik eta herritarren aurkako aurrerakirik gabeko beldur eta derrigortze-kanpaina bat.
Pertsonei buruz egindako esperimentu orok, besteak beste, bi aldeek sinatua izan behar du nahitaez, esperimentua jasotzen duena eta administratzen duena.
Ez daude aipatutako sinadurik ezta baimen horiek ere.
Delitua?
Jose Luis, ez dakit Pakori edo niri galdetu didazun, nik uste nire lehenengo mezuan (bi utzi ditut aurretik) erantzun dudala horri, dena den saiatuko naiz osatzen.
Lehenik eta behin, ikusten dudan gakoa da bakoitzak bere arrazoiak izatea, eta bere bidea egitea.
Baita ere esan nahi dut, ez dudala uste Independentearen irakurleak jarrera jakin bat duenik, alderantziz, pilo bat, eta nola jakin bakoitzak pentsatuko duena? Auskalo. Agian ez zaizu iruditzen baina ikuspegi eta jarrera erabat anitzak jasotzen ditugu, zuk adibidez adierazi duzuna bezela.
Baita ere argitu nahi dut gogorra izango litzatekela niretzat deskubritzea sufritzen ari den norbaiti sufrimendua areagotuko banio nire jarrerarekin. Eskatuko nioke mesedez nire iruzkinik ez irakurtzeko, eta bitartean horretara arriskatzen naiz. Ni neu ere egondua naiz menpekotasunaren zurrunbiloak harrapatuta eta eskerrak zenbait mediku eta pazientei esker ateratzen joan nintzelarik, asplaldi, eta horregatik lagundu nahiko nuke, ahalko banu, antzeko egoeran jarraitzen dutenei, behintzat baten bati, ahal balitz. Eskua luzatuta gabiltza, bihotzez, eta benetan.
Orain, galdetzen duzunari: gertuko neumonia larri baten aurrean nik neuk ikertuko nuke kobid protokolorik betetzen ez duen gertuko medikuren bat, etxera ekartzen saiatu, edo harengana joan. Gune difamatu honetan topatu daitezke hainbat medikuen eta pazienteen izenak, abiapuntu gisa.
Arrazoiak: arrazoi pertsonalak dira, jakina, nik medikuntzaz eta osasunaz ez dakidanez ezer, sentitzen dudan gauza gutxietan oinarritu nintzen 2020tik hona bortxaketa egoera ezarri ziguten lehen momentutik. Autoritarismoa eta intimidazioa ezagutu eta perzibitu ditut, eta zer esanik ikus-entzunezko finantziazioa. Gidoia, ekoizlea eta zuzendaria behar da, bestela ez dago pelikularik. Nire arrazoiak erabat pertsonalak dira, eta azaldu nahi ditudalako idazten ditut, oso kontziente agian ez dizutelako ezertarako balio, baina behintzat saiatu naiz. Agian erabat oker egongo naiz, baina nahiko garbi ikusi dut zientziaren kontsentsuaren espektakuloaren eraikuntza, aspalditik, horregatik honetara dedikatu arren egon naiz azken ogei urteak telebistarik gabe, hamar urte irratirik gabe, eta bi urte euskal prentsarik ere jaso gabe, eta besterik ere ez dut jaso inoiz. Harri-kartoia zartatzen ikusi dut eta ez zait gustatu atzean ikusitakoa, are gutxiago nire garunean eta jarreran sortu dituen jarrerak eta izaerak.
Gaur egungo arrazoia: bi urte eta gero, nire inguruko kasuetan oinarrituta, oso emaitza onak lortu direla ikusi dut, etxeko ohean. Nire lagun ezberdinen amek, neumoniak jota zirenek, azkar eman diote buelta, etxeko ohean, senideen laguntzaz eta medikuen gomendio eta tratamenduekin (goian aipatutakoak). Egun gutxitan, indarra berreskuratzen hasi eta aste gutxitan guztiz ondo sendatuta, inongo ondorio kaltegarririk gabe. Nahiko harrigarria.
Kontran: ospitaleko protokoloan harrapatutatako lagun gaztea, entubatuta egon dena, “enfermedad post-covid” batekin atera da, bizitza guztirako arazoak eman ahal diona. Gazteen kasuan ez ditut hildakorik jaso, baina bai zaurituak atera direnak.
Okerren daudenak nire pertzepzioz ospitaleko protokoloak eta burokraziak harrapatuta bizitu dutenek senidea galtzea, ikusi gabe, distantziamendua eta hori dena, sedatzkeo presioetaz beranduegi ohartu direnak, eta abar.
Hau publikoki idaztea nahikoa iruditzen zait…
Gizaki bati buruzko esperimentu bat egon daiteke honako baldintza hauek betetzen badira:
-Esperimentu egingo zaion pertsonaren borondatezkotasuna.
-Borondatezkotasun hori derrigorrez lotu behar zaio esperimentuaren erantzulea nor den esperimentutako duenari emango zaion informazio oso zehatza.
-Nahitaez egon behar da kontratu sinatu bat non esperimentatzen duenak, besteak beste, ondorio kaltegarririk izanez gero, ez duen inolako erantzukizunik izango.
Hiru premisa horiek eman al dira farmako esperimental bat duten biztanleen inokulazio masiboari dagokionez?
Aupa Jun Luis, Aupa Kote, Aupa Garbiñe, nik horrela bai.
Eskerrik asko berriro, Kote: horrelako lekukotasunek ez dute zalantzak uxatzeko eta oker egoteko beldurra gainditzeko balio, tamalez, baina estimatzen da benetakotasuna, baita norberaren zalantzen eta kezken aitortza zintzo hori ere, benetan. Ohar bat: “Independetea”-ko idazleen eta irakurleen iritzia jakin nahi dudala esan badut, izan da uste dudalako bertsio kritikoak (hala deitzerik badago) dituen hedabideen artean gertuen sentitzen dudana delako.
Odloki erantzunez: Ez naiz galdera horiei erantzuteko gai sentitzen, ez dira niri egin beharreko galderak, nire ustez, nik baino zalantza gutxiago duen norbaiti egin beharrekoak baizik.
Gerla isil bezain ziniko hau, ordea, jende hipokondriakoaren tasa, osasun mentaleko gaixotasunak eta inork aipatzen ez dituen eta isilarazten diren suizidioen indizea da aeragotzen ari dena herritarren aurkako eraso basati honen erantzuleen aurka doan guzia bezalaxe.
Ba daude botika arauak eta lan kodigo geontologiko delakoa. Medikuntza ofizialak ez ditut betetzen…..Osasunari buruzko ezjakintasunean bizi gara. Aspaldian!!!
Jakin, Ari direla mediku alteenatiboen arreta serbitzuak sortzen.
Aupa lagunok. Elkarrizketa eta elkartasunari eman diezaigun bidean.
Juan Luis, lehenengo eta behin ARN mezulariaren, birusen eta espiga proteinaren funtzionamentua jakin behar dozu. SARS-Cov-2 zelan “islatu” daben, zergaitik txertoen lote batzuek ez daukie albo-ondoriorik eta beste batzuek bai, zergaitik bial batzuk plazeboak dira? Erantzunak zeuk bilatu behar dozuz. Txerto honen gainean mediku askok ez dakie gauza handirik, 8 edo 10 ordu lanean, gero familiagaz izango dira, ez daukie bialek ikertzeko , zientzialariak berba egiteko eta txostenak irakurteko denborarik. Mediku batek aholkuak eta jarraibide batzuk emongo deutsuz, baina erabakia zurea da. Zure osasuna zeuk kudeatu egin behar dozu.
Nik honetaz asko irakurri dot eta erabakia hartu dodanean nire ustez argudio zuzenakaz, behinik behin informatuta.
Ez dakit honetaz zer dakizun, gitxi pentsetan dot, zalantza gehiegi daukazu eta, zuk liburu, txosten eta artikuluak irakurri behar dozuz. Hasteko Covid 20 liburua didaktikoa da eta oso erraza ulertzeko, ni egile gehienekaz ados nago, baina zu ados ez bazagoz , bibliografia oso ona da, bikain, hor asko ikasteko dago eta teoriak ondo argudiatuta.
Osakidetzako mediku askoren gainean esan behar dot nire ustez covid 19 hasi zanean, gaixoei parazetamol hartzeko, eta larrialdietarako joateko oso txarto izan zirenean esan eta gero, momentu horretan hein handi batean sinesgarritasuna galdu ebela. Hamaika tratamendua izan ziran, baina eurek ez eben bakar bat be aitatu. Lehenengo protokoloa euren lanpostuak arriskuan ez jartzeko.
Ez diot denbora asko eskaini, baina saiatzen naiz han eta hemen informazioa biltzen.
Ez naiz ondorio garbi, ziur eta erabateko askotara iritsi, zalantzak ditut alderdi askotan.
Baina hau esan dezaket:
a) Gaitza existitzen da eta jende asko hil du, bai lehendik ere oso gaixo zegoen jendea eta bai, proportzio baxuagoan bada ere, osasuntsu zegoena. (COVIDak hildakoak edo COVIDarekin hildakoak bereiztearen kontuan ez naiz sartuko, baina ez dut esan gabe utzi nahi COVIDarekin hil denari COVIDak ez diola lagundu sendatzen, hori argi dago.) Ez da ustezko gaitz bat, ez da gripe soil baten parekoa, jende asko hil duen eta jende askori ondoro benetan gaiztoak eta larriak utzi dizkion eta horretan jarraitzen duen gaitz oso kutsakorra da, arazo global larria, kudeatzen oso zaila.
b) Txertoek heriotza gutxiago izatea eragin dute, nahiz eta kontu asko aipa daitezkeen haien aurka: probatzeko epearen laburtasuna, txertoen izaera bera, albo-ondorioei buruzko zalantzak, badirudi beren eragin positiboak ez duela asko irauten, enpresa farmazeutikoen jokabideak…
c) Neure ezjakintasuna aitortuta, konfiantza dut (erabatekoa ez bada ere) txertatzea gomendatzen duten medikuetan, nahiz eta txertoaren eragin positiboaz orain duela lau edo bost hilabete baino zalantza handiagoak izan (eta uste dut medikuntza ofizialak ere zalantza horiek dituela).
d) COVIDaren tratamendurako ere konfiantza handiagoa dut Osakidetzako medikuengan bestelako metodoetan baino (ezarri dituen “protokolo” horiek ezagutzen ez ditudan arren), kontrako ustea errespetatzen dudan arren.
e) Ez nago txertaketa derrigortzearen alde, baina ulertzen dut, adibidez, zaharretxeetan txertatu gabeko bisitariek NBEa (Norbere Babeserako Ekipoa) jantzita sartu behar izatea ahaideak edo lagunak bisitatzera. Arrisku taldeetako pertsonen beldurra ulertzekoa da. Ulertzekoa da, halaber, toki batzuetan beraiei, zaharrei, ezartzen zaien gehiegizko neurriekin ados ez egotea.
f) Ikuspegi sozial eta politiko batetik, kontu asko daude kritikatzeko modukoak, eta pandemia gizabanakoaren kontrol zibernetikoa areagotzeko erabiltzen ari dela uste dut, gizarte indibidualistago eta kontrolauago baterako bidea zabaltzen eta abar. Arazo handia da, baina, aldi berean, eakitz perfektua kapitalismo globalarentzat.
g) Baina hori kritikatzerakoan oinarrririk gabeko gehigikeriak esatea, egiaren jabe absolutu moduan mintzatzea, bertsio ofiziala onartzen dutenak ergeltzat jo eta orain duten jarreraz damutuko direla esatea, oinarririk gabeko beldurra eta izua zabaltzea, kaltegarria da kritikarentzat berarentzat.
Nik hau esango nizuke, Juan Luis, nire zalantza guztiak gorabehera, “egiaren jabe” izan gabe eta inor gutxiesteko eta inoren “gainetik” jartzeko inongo asmorik gabe:
a) Gripea ez al da urtero berria? Hori nuen ulertua nik. Eta “gripe txar” bat dela esango zenuke, ala hori ere ez? Agian pneumonia ere gehituta, gainera. Ez al ziren existitzen lehen? Gogoan al dituzu aurreko urteetan (batzuk benetan gogorrak) hildako guztiak, baita “jende gazte osansuntsua” ere? Galdera soila da, ez erretorikoa; hortxe uzten dut.
b) “Txertoek heriotza gutxiago izatea eragin dute”??? Nola baiezta dezakezu hau?? Ez al da jende gehiago hil (covidagatik) 2021ean txertoekin, 2020an txertorik gabe baino? Nola jakin dezakezu zer gertatuko zen txertorik gabe eta protokolo antizientifiko horiek guztiak gabe?
c) Berandu xamar datoz “medikuntza ofizialaren” zalantza horiek. Lehenago izatea zeukaten arduratsu. Jende askok eta askok beraiengan konfiantza galdu baino lehen, alegia.
d) Oso ondo, norberarena da erabakia. Baina kontuan izan “medikuntza ofizialak” kaltetutakoek ere berdin-berdin ordaintzen dituztela zergak, eta osasungintza-zerbitzuak, publikoa baldin bada, guztiok hartu beharko gintuzkeela kontuan.
e) Aberrazio bat iruditzen zait hau. Inongo oinarri zientifikorik gabekoa; bai, ordea, oinarri politikoak, diziplinatzaileak eta zigortzaileak dituena.
f) Pandemia kontrol zibernetiko-politiko-sozial handiagoa ezartzeko “erabiltzen” ari dira ala pandemia hain zuzen ere “horretarako” MUNTATU digute? Fedea behar da, Fedea, kapitalismoaren krisiak eguraldiaren fenomenoak bezalako zerbait direla sinisteko. Zer diozu 2009ko OMEren “pandemia” hitzaren definizio-aldaketaz? (https://independentea.eus/pandemia-nola-ez-ba/)
g) Ni ere ez naiz kritikoen aldetik gehiegikeriak esatearen aldekoa, are gutxiago izuaren hedapenean kolaboratzearen aldekoa. Baina, mesedez, begira ezazu GORANTZ: goikoek esan eta egiten dituzte/dizkigute gehiegikeriarik handienak eta larrienak. Oso argi eduki beharko genuke hori.
Juan Luis, lasai egon. Europar bakoitzari 12 tokatzen diren kakunak erosi dute. Zientzialari adituek aholkatzen dute. Hurrengo sorta bat egongo dela ikusita, nik elkartasunez “nire” 12 kakunak emango dizkizut behar izanez gero. Zientzialari aditu eta ukatua hauen oniritziaren zain egon beharko duzu bigarren sortako -beste hamabi kakuna- arinegi ibili eta akats bat egin ez dezazun. Zorte on.
Puntuz puntu:
a) Uste dut ezin dela konparatu koronabirusak ZIUetan eta tanatorioetan eragindako gorakada izugarriak gripeak eragiten dituuenekin. Hala diote zaharretxeetan, erietxeetan eta hiletxeetan (tanatorioetan) lan egiten duten nire lagun eta ezagunek. Eta uste dut ez daudela ez engainatuta eta ez presionatuta hori esateko. Ezagutzen ditut.
b) Nik irakurri ditudan datuek eta jaso ditudan lekukotasunek pentsarazten didate (oker egon naitekeen arren) txertorik gabe hildakoen kopurua askoz handiagoa izango zela. Askoz ere handiagoa.
c) Hasieratik adierazi du medikuntza ofizialak hau kontu berria dela aditu guztientzat, eta ia ezer ezin dela iragarri zehaztasun osoz. Eta hala ere oker jokatu du batzuetan medikuntza ofizialak, hori esan dut lehen ere, are okerrago agintaritza ofizialak… (Bestelako medikuntza batzuetako ordezkariek, aldiz,sekulako ziurtasunez iragartzen dute etorkizuna, baina hori beste kontu bat da.)
d) Ez dut txertoak kaltetutako gertuko inoren kasurik ezagutzen, eta sarean ikusi ditudanen kasuei buruz ezin dut iritzi zehatzik eman. Ez dakit ziurtasunez inork frogatu duen txertoen eraginez hildakoen kasurik egon den ere (eta egon badira zenbat diren, zergatik gertatu diren, aurrekariek eraginik izan duten, zer proportzio duten birusak hildakoekin konparatuta…). Asko kezkatzen nauen gaia da, baina ezer gutxi ikusten dut argi jasotzen dudan informazioan. Batzuek hau eta beste diote, baina ez zait ezer garbirik iritsi, egia esan. Presioen eta bedlurarren ondorioz? Ez dakit, baliteke. Dena den, gomendagarria da @theklaneh-ek eta @Sakatiok-ek Twitteren Laporteren agerraldiari buruz izan berri duten eztabaida eta eztabaidaren ondorioak.
e) Orain nik ezagutzen ditudan zaharretxeetan sekulako kutsaketa mordoa egon da, baina ia denak arin pasatzen ari dira koronabirusaren gaitza. Beraz, akaso neurriak arintzeko unea da, bai beraiek eta bai ahaideek oso gaizki pasatzen baitute neurrien ondorioz. Baina duela urtebete elkartasun falta negargarria zen, nire ustez, zaharretxe batera koronabirusaren aurkako neurririk gabe sartzea, ikusirik zer triskantza (zenbat heriotza!) eragin zuten hainbat zaharretxetan izandako arduragabekeriek.
f) Nik ez dut sinesten pandemia kontrol zibernetiko-politiko-sozial handiagoa ezartzeko “muntatu” dutenik; bai, ordea, horretarako baliatzen ari direla. Nortzuk? Ez dakit zehatz esaten, korporazio handietako buruzagiek? Poltiikariak ez behintzat, horiek ez baitira gu baino gehiago enteratzen gertatzen ari denaz, itxura guztien arabera. Ukatu ere ez dut egiten muntatua eta berariaz sortua denik pandemia, baina ez dut sinesten, ez dut uste. Hori bai, globalizazioaren arriskuak agerian jarri ditu, eta horretan ere desazkundea behar genukeela uste dut, mundu osoko garraiobideen erabilerari (eta bai, pertsonen zirkulazio libreari ere bai) muga zentzudunak baina zorrotzak jarriz. Tamalez, uste dut ez dela horrelako desazkunderako neurriak ezarriko, eta ezartzekotan zentzugabeak, aporofoboak, xenofoboak eta supremazistak izango direla, baina hori beste kontu bat da.
g) Gorantz begiratu beharrarekin ados gaude.
h) (bonus track). Ez nago ziur esan dudan ia ezertaz. Hala bizi beharko dugu hemendik aurrera seguru asko, gero eta ziurtasun gutxiagorekin gai guztien inguruan.
Odlok: Ez dut deus ere ulertu. Zer da kakuna?
Odlok (berriro): kauna = bakuna, ezta? Esan dizut: neuk ere beldurra hartu diet (neurri batean) txertoei, eta gainera haien eragikortasuna ere askoz baxuagoa da gaur egun, antza denez. Ez naiz txertofilo sutsu amorratua, hori iradoki nahi baduzu, txertofoboa ere ez naizen arren.
Hemen jendeak hainbeste kezka, zalantza dauanez nonori biologia interesatzen bajako , gai hau ulertzeko azken finean inmunitate-sistema jokoan dago “Covid 20 Covid-19ren erradiografia eta paradigma berri baterako bidea” liburua gomendagarria da. Eta sakontzeko bibliografia oso ona dau. Liburua ekainean argitaratu eben. Artikuluen egileek Jon Ortega, Karmelo Bizkarra, Jon Ander Etxebarria, Maria José Martínez Albarracín, Thomas Cowan, Sally Fallon , Almudena Zaragoza, Esperanza Manzano, Ana María Oliva eta Bartomeu Payeras i Cifre dira. Argitaletxea Cauac da.
“Jakintzak askatuko gaitu”