85 urte dira Bilbo Euskal Herrian faxismoaren (edo falangearen) aurkako ikur bilakatu zela 1937an. Euskal Herrian estatu kolpe faxista borrokatu zuten haien azken fronte antifaxista eratu zen bertan. Estatu kolpe hura gelditu ez izanak gure herria 40 urteko diktadurara kondenatu zuen.
Orduko altxamendua oso begi-bistakoa izan zen, armak agerian zituzten. Gaurkoa pandemiaz estali diguten arren, jokoan duguna gauza bera da; gure eskubideak eta askatasuna. Kolpe faxista hura, Espainian hasi eta Europa osoan hedatu zena ondoren, Mussolini edo Hitler buru, garaitua izan zen estatuen etorkizuna oso bestelakoa suertatu zen espainiar estatuarenaren ondoan. Gaurko kolpea ere, batik bat, Europa mendebaldean, Ipar Amerikan eta Australian gauzatu du elite korporatiboak.
Aukeran dugu: diktadura berri batera makurtu edo libre eta eskubideen jabe izango garen Euskal Herri bat eraiki. Gure esku dago.
Bizitza plataformak eta Gazte Koordinadora Sozialistak bat egin dute unearen analisian eta etorkizunaren diagnosian
Euskal Herrian sortu berri diren eta indarrez hazten doazen bi mugimenduk, Bizitza plataformak eta Gazte Koordinadora Sozialistak, horrela iragarri digute. Bat eginez unearen analisian eta etorkizunaren diagnosian. Une berean altxatzera deitu gaituzte, joan den urtarrilaren 22rako eta 29rako deitu zituzten manifestazioetara joateko dei eginez, larunbatez biak eta Bilbon.
Jaikitzeko deiak dira hauek, eskubideak eta askatasuna ez baitira guregana etortzen: gu jaiki behar gara eskuratzera, sagarrondoko sagarrak bailiran, hartu eta erabiltzera. Erabiltzeari uzten diogun eskubide oro galduko baitugu.
Bilbon elkartzeak dakarren indarra geure egin dezakegu, eguneroko borrokan erabili ahal izateko, COVID ziurtagiriari EZ esateko. Giza eskubideen aurka doazen protokolo, arau eta agindu guztiak desobeditzeko. Neguaren bihotzean, Santa Ageda bezperaz egin ohi dugun gisara, aterik ate lurra astindu eta ingurukoak esnaraziz, Euskal Herriko azken txokoan jazarpen oro desagerrarazi arte. Elite korporatiboren diktadura berri hau pikutara bidaliz.
Beren burua saldu dutenei gogorarazpena: gaur babesten zaituztenak bihar baztertu, lapurtu eta bortxatuko zaituzte.
Beren burua (gorputzaz gain) diktadura honen ezarpenerako saldu duten horiei gogorarazi nahi diegu, goiko elite korporatibo burges horrek ez duela lotsarik, ez ahoan bizarrik, pandemiaren aitzakiarik gabe (zuek ez bezala) agenda genozida honekin lortu asmo den erregimen totalitarioaren berri emateko. Helburuetan bat egite hutsak agerian uzten zaituzte, ordea. Kontuan izan gaur babesten zaituztenak bihar baztertu, lapurtu eta bortxatuko zaituztela. Burua salduz galdua, bihotzetik aldendua, ingurua isildua eta ahoa, begiak eta belarriak estaliak itsuturik zaudeten arren, zatozte frontearen beste aldera, herrira, giza artera, besarkadara. Alemaniar soldaduek 1914ko lehen mundu gerrako gabon haietan egin zuten bezala.
Bilbon urtarrilaren 22an eta 29an elkartu ginen, aiton-amonek borrokatu zuten hura zor baitiegu seme-alabei eta bilobei.
Haika mutil jeiki hadi, Ipar Irlandan dioten bezala, gaitak deika ari baitira.
1936ko uztail hartan gertatu zena euskal herriak espainiar inperialismotik ihes egiteko saiakera izan zen, kasu honetan inperialismo totalitario, liskar horretan borrokatu ziren espainiar bandoek gorpuztua. Biak hain faxistak eta imperialistak, gurekiko, non argi baitzeukaten “Espaina bat eta ez berrogeita hamaika” hori.
“Lehen gorria puskatuta baino lehen.” Errepublikazaletasunetik Espartero jeneralaren esaldi ospetsua bultzatzen zuten independentismo katalanaren aurrean: “Espainiaren onerako Bartzelona bonbardatu behar da berrogeita hamar urtean behin.”
Bitartean eusakaldunek, gobernua burua zutela, 1934ko Autonomia Estatututik aldentzeko eta euskal Estatu bihurtzeko aukera ikusi zuten espainiar fratrizida liskarrean, beren gobernu propioarekin, bere ejertzitoarekin, bere legeekin, bere pasaporteekin, lurralde txiki batean berezko unibertsitate batekin.
Tropa frankistak euskal lurretara iristeak bi Estatuaren arteko liskarrak ekarri zituen, nahiz eta Estatu inbaditzailea hobeto antolatua eta armatua egon ez gero.
Gure aldetik, ez zen atzerriko herrialde baten diktaduraren aurkako borroka izan, baizik eta haiengandik emantzipatzeko eta mende batzuk lehenago kendutako askatasuna berreskuratzeko saiakera.
Jose Antonio Agirre eta Telesforo Monzon izan ziren bi figura giltzarri, eta azken horrek esaldi hau adierazi zuen geroago: “34ko Estatututik ez nuen hitzaurrea ere irakurri, egin genuena euskal Estatu bat sortzea izan zen, horrek haragia zuen, hezurra zuen.”
Euskal herriak ordaindu zuen eta oraindik ere ordaintzen jarraitzen du, oso kostu handia giza bizitzetan uztarri inperialistatik aldentzen saiatu izanaren ausardia.
Laurogeita lau urte geroago, oina aldatuta harrapatu gaituen beste gerla batean murgilduta gaude, gizateria bere osotasunean harrapatua. Zorionez, horren zati batek erreakzionatzeko gaitasun nahikoa izan du harrapari mota berri baten aurrerapena oztopatzeko eta emaitzak oso zalantzazkoak izaten jarraitzen badu ere eta erasoak erasotzaileek oso ondo sinkronizatutako olatuetan orokortuko badira ere, azken horiek azkenean garaituak izanez gero, ez da onargarria “de rositas” alde egitea eta hemen ez da ezer gertatu.
Gizateriaren aurkako kimenengatik beharrezko erantzule eta konplize egindako delituarekin bat datozen zigorrak ezarri behar zaizkie.
Gizateria bere osotasunean betiko traumatizatu eta lesionatu duen gerla hau kitatutzat jotzeko modu bakarra.
Askatasuna lortzeko, osasun ona, egiarekin! Zabaltzeko: http://wikisend.com/download/246784
Bizitza plataforma herritik sortutako mugimendua da. GKS horri usain txarra dario, ez dakit nundik sortu den baina aurreko asteko manifan lehen ilarakoak trapu batekin ahoan zihoazten. Sinbologia horrekin nondik sortu diren susmatzen dut.
Euskal Herri berri bat eraikiko nuke bai, baina tropelaren atzetik doazen esklabu eta koldar horiek gure lurrakdetik kanporatu eta gero. Orain borrokan ez dagoen jendearekin ez dut ezer ere jakin nahi, nazka ematen didate. Ardi koldarrak!!!
Asko entzuten ari naiz hainbat bilkuretan gazteak non ote diren galdezka helduok. Ez dezagun espero behintzat guk helduok deitutako ekitalditara bilduko direnik, gaztea beti bai da gazte eta ez daude konforme, ezta gurekin ere, Lourdes Iriondok abestu bezala, eta bere bide berria egin beharrekoak dira, ez gurea.
Eta ni pozten naiz sortzen dituzten ekitaldien berri jakitean, ilusioz eta esperantzaz begiratzen diet, nik nahi baino gutxiago badira ere. Beraiek ez bai daramate gure motxilarik eta begiradaz urrunago doaz, desberdinak dira eta horrek aberasten gaitu.
Helburuetan bat egiten dudanarekin elkartzen naiz ni bidean, bestea nondik datorren begiratu gabe, nahiz bozala eraman.
Atzo izan ginena atzean utzi eta egun bakoitza argitzearekin gure izatean sortzen zaigun aukeran sinisten dut, eta errespetatzen, inor izan zenean iltzatu gabe.
Gertaera zehatzetan oinarritutako belaunaldi-transmisioaren emaitza gara. Txikitatik ikasgelan eserita, etsaia aurrean nuela konturatu nintzen. Nire erreferentea familia-nukleoa eta kalean inguruan nuena zen.
Transmititzen zidatena guztiz antagonikoa zen, botereak burmuinean sartu nahi zidan zakarkeriarekin, oinetakoekin eta guzti. Sinpleki eta garbi bost axola esaten zutenarekin.
Jaio izanaren zortea izan genuen sistema demokratikoaren mirariak kontatzen zizkidaten, barrikadaren beste aldean, arraina uretan bezala igeri egiten nuen lekuan, demokraziaz trabestitutako plutokrazia hori bota beharra zegoela oso goiz ikasi nuen bitartean.
Hori guzia kaleko unibertsitatean ikasten da, mila batailatan ondutako jendearen laguntza eta aholkurik gabe eta nork bere kabuz pentsatu eta bereizketa-maila bat lortuz, pentsamendu propio hori inoiz ez bailitzateke eboluzionatuko.
Kalean bertan errealitate kolektiboaren perzepzioak egin zuen gainerakoa.
Gaur egun garena izatea ahalbidetu digun ondare hori atzean uzten badugu, gure adn-ari uko egitea eta hibrido bihurtzea besterik ez da, goian aurkitu eta aipatu dizkidan lehen etsaiek beren arn-mezularia buruan inokulatzea lortuko balute dagokien “mezuarekin”.
Nirearen aurreko belaunaldiek eragotzi egin zuten krimen hori eta piztiari aurre egiten irakatsi zidaten eta bonben aurkako tinkotasun etengabean estutzen.
Borrokatzeko ez dago adinik, sintomia koral bat egon behar da, transmisio inklusibo baten barruan bakarrik eman daitekeena, non inor ez den bazterrean geratuko eta elkar elikatuko.
Gurean, Iñakirenean, kartel guztiak astero kentzen dituzte. Guzti guztiak, gureak bezala gazteenak. Aldea ipintzen ateratzen digute, behin eta berriz ezartzeko gazteek erakusten duten sasoia gurea ez bezalakoa da, eta emaitza begi bistakoa izan ohi da. Pintadak berriz egin ahala ezabatzen dituzte, ez dira astebete pasa zai egoten ez.
Terrokrazia gainditzeko, benetako DEMOS-krazia irekitzekoz:
.
http://eguzki.org/es/2022/01/21/libro-connstruir-euskal-herria-desde-la-ecologia/