Alfrerdo Cospitok, 1967an Pescaran (Abruzzoetako eskualdea) jaiotako 55 urteko anarkistak, bizitza gehiena Torino inguruetan eman du.
1987-1988 urteetan soldaduskari intsumiso agertu ziren lehenengo antimilitarista eta anarkisten artean izan zen, eta horregatik espetxean izan zen. Anarkista gisa, Alfredok ez Estatuari ez epaileei haren jarreraren arrazoien azalpenik ez ziela eman behar uste zuen, eta, ondorioz, epaitegi militar batek desertore gisa epaitu zuen. Behin askatuta, ejerzitoak berriz ere deitu zuen Alfredo, eta intsumiso bihurtu zen! 1989an, beste intsumisoekin batera, gehienak anarkistak, atxilotze aginduen meatxupean izan arren, oihartzun handia izan zuen propaganda eta salaketa bira batean parte hartu zuen. Italiatik ez ezik, Europatik ere ibili ziren beste intsumisoekin eta mugimendu antimilitaristekin harremanak estutuz. Tartean Euskal Herrikoak!
Antimilitarismoaren inguruan elkar ezagutu zuten hainbat anarkista, Estatuaren eta kapitalaren adierazpenen aurkako erasoa bultzatu behar zela sinestuta, GAS (Gruppi Anarchici Spaziali) aldizkariaren inguruan bildu ziren. Horien artean sutsuenetariko bat Alfredo.
1991ko udan, okupazioaren mugimenduak koordinatzeko beharraz eztabaidatzeko topaketa batzuk eta okupazio bat bultzatu zituen Pescara hirian. Poliziak okupazioa hustu zuenean, atxilotuetako bat Alfredo izan zen; eta orduan intsumisioagatik zuen zigorra betetzeko espetxera bidali zuten. Protesta gisa Alfredok gose greba mugagabe bat hasi zuen eta 45 egun zeramatzanean Erromako ospitale militarrera eraman zuten. Bitartean, Alfredoren aitak garaiko presidenteari indultoa eskatu zion, eta lortu egin zuen. Horrela, Alfredo kalera irten zen.
Ondoren Alfredo Bologna hirira joan zen, eta bertan beste anarkista batzuekin batera okupazio mugimenduan eta bestetan ibili zen. Bizi ziren okupa husterakoan poliziaren aurrean erakutsitako erresistentziarengatik, Alfredok eta beste anarkista batzuek tarte labur batez espetxean amaitu zuten. Aske geratu zenean Torinora alde egin zuen Alfredok.
Hurrengo urteetan, XX. mende hasieran ekintza zuzenak eta erasoak burutu eta defendatu zituzten anarkisten inguruko informazioa biltzen eta hori “Pagine in rivolta” edo “KNO3” bezalako aldizkarietan zabaltzen aritu zen.
Aldi berean, mugimendu anarkistan oso aktiboa izan zen, manifestazioetan, okupazioetan, aldizkarietan ere idatzi izan zuen, eta, beste dozenaka anarkistarekin batera, anarkismo insurrekzionalistaren aurka Italian burutu izan diren operazioetan handienetakoa izandako “Marinni auzian” auziperatua izan zen (1995-1996). Haren aurkako akusazioa larria ez bazen ere, aurretik kale borrokengatik eta legez kanpoko manifestazioengatik zituen zigorrengatiko muntaia famatuko presoekin batera, segurtasun handiko (AS) espetxera bidali zuten.
2004an, berriz jaio berria zen FAIren (Federazione Anarchica Informale) aurka poliziak burututako lehen operazio handian, “Cervantes” delakoan, auziperatua izan zen (horretan haren arreba Claudia espetxeratua izan zen).
Europa osoan bezala, energia iturri berriztaezinen amaiera buruan, 2011tik Italian ere energia nuklearra berriro bultzatzearen aldeko kanpaina bat abiatua zen (1986an herri galdeketa baten bidez hura alboratzea erabaki zen, eta gutxira Japonian Fukushimako zentralaren istripua gertatu zen). Horrek 2012ko maiatzaren 7an, Genovan, Nicola Gai eta Alfredo bultzatu zituen Ansaldo Nucleare enpresa taldeko Roberto Adinolfi buruzagiari zangoan tiro egitera; FAIko “Olga nukleoak” bere gain hartu zuen ekintza. Honen ondorioz bi ekintzaileak atxilotu zituzten, eta Alfredok ia 11 urteko zigorra jaso zuen, Ferrara eta Terniko espetxeetako AS segurtasun handiko sailetan bete zuena.
Atxilotutakoan eta gerora, epaitegian bai Alfredok bai Nicolak erasoaren gaineko erantzukizuna bere gain hartu zutenez, fiskaltzak, Carabinierietako ROS talde antiterroristak eta DIGOS polizia politikoak FAIko buruzagitzat eta ideologotzat hartu zituzten (urteotan FAIko beste egiazko kiderik identifikatzea ez baitute lortu). Hari horri tiraka, Alfredorekin harremana izate hutsa edo harekin elkarlanean aritzea FAIko kide edo babesle izatearen frogatzat erabili nahi izan dute. Eta horiek eraso edo atentatu zehatzekin lotzerik ez zutenez, faxismoaren garaiko lege bat erabilita, horiei “delituak burutzera bultzatzea” leporatzen hasi ziren. Praktika eta teoria honi zilegitasuna emateko, hainbat fiskalen artean Torinoko fiskal nagusiak zuzenduko zuen operazio erraldoi bat prestatu zuten.
2016ko irailaren 6an, poliziak FAIren italiar egituraren eta ustezko buruzagien aurkako operazio zabal berria burutu zuen: “Scripta Manent”. Hamarkadetan FAIk burututako hamaika eraso leporatu zizkieten, eta, auziperatutako lagun gehienak aske gelditu badira ere, Alfredok 20 urteko zigorra jaso zuen. Gerora, 2022ko uztailean, Erromako Kasazio Gorteak erasoetako bat “Estatuaren segurtasunaren aurkako sarraski” gisa sailkatu du, eta Alfredori zigor gogorragoa ezartzeko agindu zion Torinoko epaitegiari (oraindik ez da epai berria ebatzi).
2021eko azaroan, berriz ere Spoletoko “Circolaccio Anarchico” taldearen eta “Vetriolo” aldizkariaren aurkako “Sibilla” operazioa aurrera eraman zuten, hauek urteotan Alfredoren idatziak eta ekarpenak jaso eta zabaldu dituztelako. Guztiei leporatu zieten, aldizkarian argitaratutako idatziak tarteko, Italiako erdialdean FAIk bere gain hartutako erasoen bultzatzaileak izatea. Hauxe eta “Scripta Manent” auziko epaia izan dira 2022ko maiatzean Alfredo 41 bis erregimenean sartzeko erabilitako aitzakiak.
