78ko Sanferminetako Estatu krimenei buruzko liburua aurkeztu du Sabino Cuadra jaunak. Duela sei urte ¡No os importe matar! liburua aurkeztu zuen, 1978ko Estatu krimena kontatzeko eta gertakari hori ahanzturatik ataratzeko asmoz.
Eta orduan zergatik beste liburu bat?
“Los victimarios falta ziren. Asko hitz egiten da gaur egun Biktimez. Biktimez eta haien eskubideez, baina batere ez da hitz egiten biktimarioez.
Biktimez bakarrik hitz egitea joko tranpatia da, ezen alde bakarrari erreparatzen baitzaio, eta, horregatik, liburuak gai horri heldu nahi dio.
Non sortu zen eta zeintzuk izan ziren egile zehatzak?
Galdera horien erantzun nagusia azalean ageri da: Rodolfo Martín Villa: hemen egon zirenen eta haien buruzagi guztien gainetik zegoen. Ez zen Barne ministro izatea egokitutako pertsona errugabe bat.
Alta, beste izen batzuk ere agertzen dira, hala nola Miguel Rubio polizia burua eta Fernando Avila komandantea.
Bakoitzari berea, eta bere erantzukizun zehatza; denak ez baitira berdinak!
Hain zuzen ere, Josu, kontakizunaren fartsa honetan, non pelikulak, dokumentalak eta abar ateratzen diren, “La ETA” -koak zein txarrak ziren eta euskal gizartea txakurrak bezala isiltzen ginen kontatzen dutenak, ezarritako bertsio ofizialaren arabera, Espainiako Estatuak torturatu eta hildako “batzuk” aitortzeko plazebo batzuk izan ezik. Kontakizuna herren dago, garaileak istorioa kontatzen du eta garaituak irentsi eta isildu egiten du. Azterketa pertsonalez gain, Iratxe Sorzabalena adibidez, ehuneko osoa irrigarria da. Euskal Herrian belaunaldi berriak garailearen kontakizunarekin irensten ari dira, eta ez zaitut Espainiako Estatu mailan kontatzen; bertsio ofizialak jarraitzen du izaten bihotzik gabeko euskaldun batzuena, Euskal Herriaren independentzia lortzeko talde terrorista bat osatu zutenena, eta Estatuari, terrorismoaren aurkako borroka horretan, kasu bakan batzuetan, polizia edo guardia zibil “solteren” bat eskuetatik joan zitzaiena eta legez kanpoko ekintzak egin zituztenak, baina… Ulertu beharra dago zer nolako presioa zuten poliziek eta guardia zibilek Euskal Herrian! Zer gertatzen da EH Bildurekin, PSOE-GALi ipurdia zurrupatzen diona eta “egia” baterako ezer egiten ez duena? Garaipen pirrikoren bat baino ez digute ematen bere parrokiari saltzeko eta, beraz, jarrai dezala mundu guztiak ezjakintasunean eta errendizioan bizitzen.
Oso interesagarria adieraztea ta sakontzea deitura duten ” Los Crimenes del Estado”, halaber hainbeste idatz ta hitzeginda honen gain. German edo Barandarian ez ziren hil kaletik pasatzen ari zirelako, baizik kaleko Mlitante ezkertiar ta abertzalea sentitzen zirelako. Non dago tranpa? hain zuzen Euskal Gizarteak, denboraz ikasi egin du,,,zeinek praktikatzen dabe egia ta zeinek ez… hau da zeinek daude ikuspuntu etiko PRAKTIKATZEKO gaur egun politikak ez dihoztenak bozka ren bila baizik San Ferminetako kasu modukoak egia ta justizia izan daitezen esparru fundamental no noiz herri libre bat lortzeko