Neure ingurukoak zeozegaz bakunau dira. Batek konfiantza osoz hartu eban, hasiera-hasieratik: Zientziaren, Teknologiaren eta pandemoniñoan izenean, bera izan zan lehenengoa.
Biharreko batek esan eustan gurago dabela txarrikortatik hiltzera doan
lehenengo txarrixe izatea, bigarrena izatea baino. Ba bai, bere arrazoiek
eukazan, eta dekoz.
Aittek eta Amak be bakunazinoa lortu eben: birus baten aurrean babestuago egoteko, eta lobak beso artean trankil estutu ahal izateko. Ulergarria.
Abioi bat hartu behar izan eban lagun batek. Hor dabil, atzera eta eurrera arazorik barik.
Lagun batek esan eustan ez eukala inungo asmorik bakuna ezezagun bat
hartuteko. Baina familikoan bildurrek zeintzuk ziren jakinda, ta eurak zaindu ta beso artean hartu ahal izateko, mangie jaso ebala berak be. Zelan ez!
Batek kontau eustan SMS mezu batez heldu jakola hitzordua, bere txandea. Kelemele, zalantzaka ibili zala ta, erabagi bat hartu behar ta, ez ebala jakin ezetz esaten. Gorputzaldi txarragaz gelditu ei zan.
Gure arteko batzuk eroan dauz birus honek. Beste batzuk gaixotu eta justuan librau dira (“txertoari esker” antza!). Jente pilo batek, koronabirusa hartu eta pasau dau, sintoma asko edo gitxigaz, eta ederto baten osatu dira, euren kabuz, farmaziaren erremediorik barik. Txerto ta guzti birusa ingurukoari inketan ibili direnak be ez dira gitxi izan. Danatarik dago.
Osasun krisi honeri jagokonez, badakigu pasaportearen kontu honek ez dauala eraginkortasunik erakutsi
Zer da kontua? ba gure arteko batzuk, familiakoak, auzokoak, lankideak,
lagunak, koadrilakoak, eta euran seme-alabak bakunau barik dagozala, eurak halan erabaki dabeelako. Zanak jo dautsee, ez dira fiaten. Honegaz txertoagaz susmo onik ez. Arrazoiak ez dabeez falta eta ez dabe erremedio arrarorik hartu gura. Errespetatu beharrekoa, ala ez?
Nire lagun bakunau gehienan aldetik pertsona honeekiko errespetue eta
tolerantzia sumatu dodaz. Baina zoritxarrez, herri honetan, dana ez da holan.
Geure herriko ikastola baten, kirola egin ahal izateko, zanetan odola eukitea nahikoa ez eta Pfizerren mRNAz inokulatuta dagozala erakusten dauan agiria esijiduten hasi jakez umieri. Ondoko herriko instituto baten be, txangoetan parte hartu ahal izateko, pasaporte moduko hori eskatzen hasi dira. Onarpen soziala hain garrantzitsue dan adin horretan, pasaporterik barik ezin dala parte hartu entzun behar! Ezinegona, amorrua eta botagurea familian.
Osasun krisi honeri jagokonez, badakigu pasaportearen kontu honek ez dauala eraginkortasunik erakutsi. Birusari aurre egiteko ez dauala balio. Txertatuta egon edo ez, gaixotu gaitekez. Pasaporte bat euki ala ez, ingurukoari inketako, nahastuteko gai gara. Agerian dago: ez da osasun kontu bat.
Norbere gorputza, norbere erabakia
Neurri hau ez da herritik sortua. Goitik behera etorri da, eta datorren moduan irunsten ari gara. Beste batzuen morroi dan gure Lehendakariaren agindu hau mutik egin barik onartuten gabiz, eskuin zein ezker, pasaporteen erabileran kolaboratuz, pasaporteak erakutsiz, zein eskatuz. Bide honetatik, nora goaz? XX. mendeko Historiak, hainbatetan erakutsi dausku otzantasun eta sumisioak nora garoazan, gogoratu faxismoen oinarri soziala zelako jendarteak osatzen eban.
Ezin da esan hau alkarren arteko zaintza danik. Hau bullying-a da, jazarpena, persekusinoa. Bakotxaren gorputzagaz zerikusia daukon erabaki baten inguruko talde bortxaketa bat. Ta hamen gabiz, gizartearen gehiengoa osatuten dogunok, lasai-lasai, balore komunitarioak barneratuta dekoguzalakoan. QR kodea ataraten dogun bakotxean egiten dogun kolaborazinoak eraginik ez dekolakoan. Izan gaitezan konsekuente, bidezko, solidario, desobediente eta arduratsu…
Norbere gorputza, norbere erabakia.
Bai, baietz da. Ez, ezetz da. Hori esanda, nahiko!
Bakunatuta egon, zein ez egon. Desobedezidu daigun.
Oztopatu daigun pasaportea!
Nazismoaren menpean, jendeak besoa altxatzen zuen konpultsiboki.
Covidianismoaren menpean, jendeak besoa luzatzen du konpultsiboki zulatuta izateko. Paralelismoa kezkagarria da.
Metodoak eta emaitzak aldaezinak dira: etxeratze-ukituak, hilabeteetan zehar beren etxeetan pilatutako eta atxilotutako pertsonak, herritarrak jazartzen dituzten horda armatuekin topo egiteko izua, hiri itxiak, inork “justifikaziorik” gabe mugitzeko modurik ez duena, milaka pertsonak, isiltasun gorgarri baten aurrean, isolatutako eta eraildako adinekoak, covidiar berreziketa-zentroetan tratu txarrak jasatzen dituzten haurrak, herriari substantzia pozoitsuak injektatzea, adina, sexua, gizarte-maila edo ideologia bereizi gabe, planetako lekuetan barneratze eta sarraskitze-zentroak irekitzea, muturreko konplotista eta laister terroristatzat jotzen den erresistentea detektatzea, salatzea eta ehizatea.
Gehiengo handi batek gertakari-egoera horretan ezer dramatikorik ikusten ez duen bitartean, buldozer covidiarra egunez egun zabaltzen ari den hilotz-masa baten gainean bidea egiten saiatzen da.
Aupa Antton!!! Artikulu bikaina, eta lagungarrixe… Orain arte ez zaittut hamen aurkitu…Eutsi hor!