Azterketa txiki bat egingo dut: polizia zer den, zertarako den, nori balio dion eta nola balio dion. Sentitzen dut gaia berriz aipatzea, baina oraindik jende askok jarraitzen duzue Babian, eta ez dakizue zer den eta zertarako den polizia. Denok programatu gaituzte, komikiekin, eleberriekin, marrazki bizidunekin eta filmekin, poliziaren irudi ona izan dezagun; oso pertsona on eta atseginak dira, amamei katutxoa zuhaitzetik jaisten eta haurrei errepidea gurutzatzen laguntzen dietenak. Eta gaizkia egiten duten hiritar gaiztoengandik babesten gaituzte, gaiztoak baino ez zirelako jaio guri bizitza izorratzeko.
Edozein egunetan, edozein herritako edozein kaletan, 13 urteko mutiko bat pozik doa etxerako bidean, txolarreei begira, beren jauzitxo eta jirabira bereziekin, haizearekin mugitzen diren hosto lehorrekin nahastuta algaraka. Eta bat-batean, burrunba batzuk entzun dira eta une batez mundua gelditu egin da. Txoriak hegan desagertu dira infinituan, gainerako oinezkoei aurpegia aldatu zaie, eta korrika irten dira denda eta atarietan babestera. Bat-batean, pertsona talde handi bat agertu da haurrarenganantz korrika, haurra beldurtu egin da, eta beldurrak paralizatuta utzi du. Pertsona taldeak umea zeharkatu duenean, bere aurrean ikusi ditu polizia batzuk, jantzi militarrekin, kaskoak, ezkutuak eta armak jantzita, arma batekin burura apuntatuz, metro pare bateko distantziara. Bitartean, beste polizia bat bere parean jarri da eta ihesean doan taldeari tiro egin dio. Armaren eztandak jauzi eginarazi dio haurrari, belarriak burrunbarazi dizkio, eta, armaren tiro-angelutik kenduz, hormaren ondoko izkinara erretiratu da, burua eta gorputza babestuz, erdi makurtuta bere burua besarkatuz. Bat-batean, borra-kolpeka eta ostikoka jipoitzen hasi dira, euskaldunen aurkako eta era guztietako irainak jaurtitzearekin batera. Mutikoak, ahots-hari batekin, berak ez duela ezer egin esatea lortu du. Polizietako batek, argitasun une batean, kontrolik gabe jotzen ari denari gelditzeko esan dio, ume bat besterik ez dela. Oihu egin diote alde egiteko, hilda amaitu nahi ez badu. Umea korrika irten da, inoiz korri egin ez duen bezala, eskailera batzuk jaitsi ditu taberna bateraino, eta arimatik atera zaio poliziei irain egitea. Beste tiro bat entzun da bi metro baino gutxiagora, eta haurrak jaurtigai baten txistu-hotsa entzun du burua ukituz, jaurtigaiak tabernako atea jo du.
Polizia ez da bere laguna, eta ez dago bera babesteko
Haurra negarrez sartu da tabernara. Tabernan berehala lagundu diote, bizkarrean trapu batean bildutako izotza jarri diote eta neska nerabe talde baten mahaian edari bat jarri diote. Jarraian, poliziak tabernara sartu dira, oihuka eta denak apuntatuz, «non dago?», diote. Erantzuna erabateko isiltasuna da. Poliziak komunera joan dira, eta jipoia eman diote une horretan pixa egiten ari zen mutil bati. Denak hilko dituztela mehatxatuz alde egin dute. Haurrak dagoeneko ikasi du errealitatea eta fikzioa bereizten. Polizia ez da bere laguna, eta ez dago bera babesteko.
Geroago, poliziak droga (heroina) saltzen ikusiko ditu, polizia jende asko jotzen eta atxilotzen ikusiko du, poliziak sistematikoki hiltzen eta torturatzen duela jabetuko da.
Denborarekin, konturatzen da txikitan gezurra esan ziotela, egia ez zen ipuin bat kontatu ziotela. Kontatu zizkioten beste ipuin batzuei buruz ikertzen hasiko da, eta dena iruzur handia zela konturatzen da: mundua ez zen leku zoragarri hura, zuhaiztia, etxetxoa eta aurpegitxo irribarretsudun eguzkia zeuzkana. Bat-batean, dena alderantziz da! O, ez, a ze amesgaiztoa!!! Engainatu egin naute!
Bada, bai, iruzur egin digute, gauza guztietan: guztietan, bai.
Hau oraindik polizia onak daudela uste dutenei zuzenduta dago. Ea behingoz esnatzen zareten; polizia Estatuaren aparatu errepresiboaren parte da, zeinak indarkeriaren bidez funtzionatzen duen, fisikoa izan ala ez; polizia eta “sistema penala” botere erakundeak dira, eta ez dute krimena ezabatzeko asmorik, zenbait mugen barruan kontrolatzekoa eta beren interesen arabera erabiltzekoa baizik.
Ez dute krimena ezabatzeko asmorik, zenbait mugen barruan kontrolatzekoa eta beren interesen arabera erabiltzekoa baizik
Gaur egun gauden bezala gaude, 2030 izeneko Agenda baten agindupean, irakatsi dizkiguten eta programatu gaituzten gezur horiei guztiei esker. Baina oraindik ere bazaudete jendea, egoeraren zentzugabekeriaz eta distopikoaz ohartuta ere, zuen sudurretik haratago ikusten ez duzuena, polizia onak daudela uste duzuena, eta gaiztoak kasu bakanak edo beste garai batekoak direla uste duzuena. Oraindik pentsatzen duzue kritikatzeak eta poliziari bere bildots-larrua kentzeak, azpian ezkutatzen den harraparia ikusteko, pertsona gaizto bihurtzen gaituela, eta batzuek esaten duzue beste uhin batean mugitzen zaretela. Harrapariaren ahotzarretik libratu nahi duzue, meditazioz eta maitasunezko eta bakezko hitzez konbentzituz, jan ez zaitzaten.
Inozenteak, utz iezaiozue burua hegalpean ezkutatzeari. Poliziak gizarte artifizial hauetan duen eginkizuna eta etorkizun hurbilean 2030 Agendako gizarte berrietan izango duen paper garrantzitsua ozen eta argi salatu ezean, beste behin ere noraezean ibiliko gara gizateriaren historia modernoan.
Benetako gertaeretan oinarritua.
