Urriaren 24 eta 25erako sindikatuek grebak konbokatu dituzte Hezkuntzan eta Sektore Publikoan. Azaroaren 30ean Greba Feminista eta abenduaren 19an berriz ere Sektore Publikoan. Lau greba egingo dira ikastetxean bi hilabetetan, baina ziurrenik langileon asanbladarik bat ere ez. Gutako bakoitzak indibidualki erabakiko du greba egin ala ez: aukeraketa indibiduala eta askea… gure artean konfliktorik egon ez dadin.
Grebaren aldarrikapenak sindikatuek -subentzionatutako protestaren profesionalek- bidaltzen dizkigute, protestaren lehentasunak aldez aurretik jada egituratuta, prefabrikatuta… Hain da erraza; ez duzu ezer egin behar, guztia eginda dakarte. Egin beharreko bakarra da, menu batean bezalaxe, bata ala bestea aukeratzea, ala biak!… “Ui, niri 24koa gustatzen zait gehiago, hori egingo dut”. Huelga a la carta. Hau bai askatasuna gurea, hau zortea!
Ikastetxeak mintegiburu bilera atzeratu du eta greba egun horietan zeuden bilera edo ebaluazioak atzeratuko ditu, bidea lautuz, konfliktoa egon ez dadin, noski.
Irakasleoi zuzendaritzatik galdetu digute greba egiteko asmoa dugun edo ez, eta ondoren galdetegiaren emaitzak gurasoei komunikatu zaizkie konfliktorik egon ez dadin. Gero, greba egunean, manifara joango gara eta munizipalek bidea egingo digute, kotxeak geldiaraziz… konfliktorik egon ez dadin, badakizu.
Falta den bakarra ikastetxetik manifara taxi bat jartzea da…
Hau bihurtu dira gaur egungo grebak eta asko aldendu dira jatorrizko grebaren zentzutik, non –besteak beste- konfliktoa, desordena eta kaosa sortzea ezinbestekoa zen. Egia esateko, greba egiteko modu honek “plazebo” hutsaren zantzu guztiak ditu; kontzientzia txarren aurkako plazeboa. Greba “a la carta”, baina hori bai, konfliktorik gabe, desordenik gabe. Ez du inolaz ere aditzera eman nahi greba egiteko nahikoa motiborik ez dagoenik, baina benetan uste al du norbaitek, honelako prefabrikatutako eta subentzionatutako greba formatu honekin, benetako aldaketarik lortuko denik, langileon kontzientzia txarra ixilaraztea ez bada? Gainbeheran dagoen ongizate-gizarte honetan, ez al dira langileon kontzientzia baretua eta aukeratzeko askatasunaren fikzioa benetan ezer aldatuko ez dela bermatzeko biderik eraginkorrena?
Touchè
Hala da, Maite, eta “politikoki zuzenaren” garaiotan geroz eta zailagoa da prefabrikatutako greba horien deitzaileen diskurtso urardotuarekin kritiko izatea; edozer gauza esan nahi izan dezaketen kontzeptuekin jolasten dute, ez denean zuzenean bateraezinak diren kontzeptuak frankenstein baten moduan elkartu edo/eta oximoronak aldarrikatzen dituztela, esaterako “publikoa” (uste baitut Estatuarena esan nahi dutela horrekin) eta komunitarioa batera aldarrikatzean, eta abar.
Hain da dekadentea dena, eta aldiberean hain goitik beherakoa, autoritarioa.
“Greba organikoak” deitzen diet nik, sistemak berak antolatzen dituen grebak. Dagoeneko sistemak erraten digu noiz egin behar dugun greba, nola eta zergatik. Protestatu behar dela uste baduzu, sistemak erranen dizu zergatik protestatu.
Eta dena antolatu greba horrek ahalik eta eragin txikiena izan dezan. Greba ez da gehiago langileen presio tresna bat, amorruaren presio askatzeko tresna bat baizik.
Eta gero grebaren “arrakasta” neurtuko dute zenbat jendek egiten duen. Ez, jakina, lortu nahi omen zuen helburua lortu duen ala ez. Zein zen hura, bide batez?
Egia esan, sinestezina da. Nire semeak atzo eta gaur ez du irakaslerik, greban daude. Atzo esan zidan oraingoan denek egin dutela greba. Esan zuen beste batzuetan batzuek egiten zutela eta beste batzuetan ez. Sinestezina da, irakaslerik ez badago, istitutora joatera behartzea, jolastokian jolastera edo nahi dutena egitera, baina han espetxeratuta. Jakina, kalkulatuta dago hori guztia, nola egin greba gurasoen lan-bizitza eten gabe? Gurasoek beren zorriak beren gain hartu behar badituzte eta lanera joan ezin badira edo nahasmendu bat eragiten badiete, hori da greba erreal baten ondorioetako bat, presioa eragiten duen ondorioetako bat. Baina dena kalkulatuta dago, pantomima bat da!
Ona Maite! eskerri asko
Irakurrienen artean, goruntz. Pozten naiz, benetan ona eta beharrezkoa baita hausnarketa hau.
Azkenaldian horrenbeste lekutan estekatu izanarekin nire ekarpentxoa egin izanaz arro.
Esker mila, Maite!